Η παίκτρια 2: The come back

Κεφάλαιο 14

Πηγα στο γιατρο στην ωρα μου και πριν περασει πολυ ωρα η γραμματεας με φωναξε και μπηκα στο γραφειο.
《Γεια σας》της ειπα μολις μπηκα και την ειδα να κάθετε στη μεγάλη δερμάτινη καρέκλα πισω απο ενα εξίσου μεγάλο γραφείο
《Γεια σας》μου ειπε και αυτη με τη σειρα της
《Εισαι σιγουρη για αυτο που πας να κανεις; Μην ξεχνας πως αλλες προσπαθουν χρονια ολοκληρα για να δημιοθργησουν ενα τοσο δα πλασματακι.》ειπε ομως η αποφαση μου ηταν οριστική.  Δεν το ηθελα αυτο το παιδι. Στο κατω κατω δεν γνωριζομαστε σχεδον καθολου με τον Κριστιαν.  Πως θα μπορουσαμε να κανουμε οικογένεια;
《Ναι. Η αποφαση εχει παρθεί και δεν αλλαζει. Ειμαι σιγουρη》ειπα και αυτη σηκωθηκε. Με πηγε σε μια αλλη αιθουσα του ιατρειου που πιο πολυ έμοιαζε με χειρουργείο.
《Πηγαινε να αλλαξεις και ξαπλωσε》μου ειπε και μου εδωσε ειδικα ρουχα καθως και μου εδειξε ενα παραβαν. Πηγα γρηγορα γρηγορα και αλλαξα ρούχα και ξαπλωσα στην καρέκλα.  Αφου μου εκανε μια ενεαη λογικα για να μην αισθανθω τιποτα πηρε θεση και σε λιγη ωρα ειχε τελειωσει. Οταν σηκωθηκε κρατουσε κατι κοκκινο στα χερια της. Ηρθε κοντα μου και μου το έδειξε. Τοτε το ειδα. Ηταν ενας μικρος άνθρωπος που το μεγεθος του δεν ηταν μεγςλυτερο απο 1 εκατοστο
《Αυτο ειναι...》τραυλισα και ενα δακρυ κυλισε απο τα ματια μου.
《Το νεκρο και πρωην πλεον παιδι σου. 》ειπε και πηγε να το πεταξει
《Οχι》φωναξα
《Δωσ' το μου》ειπα και αυτη αφου παραξενευτηκε το εβαλε σ' ενα σακουλακι και μου το έδωσε
《Τι θα κανεις με αυτο;》με ρωτησε
《Αυτο θα μου θυμιζει τα λαθη του παρελθοντος, της εκδικησης, της ζωης μου εδω. Δεν μπορω να το αφησω. Ειναι ενα κομματι του εαυτου μου πλεον. Ειναι δυσκολο ομως δεν ειναι το πρωτο παιδι που χανω.》ειπα και ξαναεκατσε διπλα μου
《Τι εννοεις;》
《Ζουσα στην Ελλαδα ολη μου τη ζωη αφου απο εκει ειναι η καταγωγη μου. Εκει γνωρισα τον Κωσταντινο. Σου μιλαω για αγαπη. Ουτε καν για ερωτα. Οταν εμαθα πως ειμαι εγκυος ηταν η πιο ευτυχισμένη μερα της ζωης μου. Καναμε σχεδια. Μαζι! Ομως οταν κανουμε σχεδια ο θεος γελαει. Ετσι μια μερα εκει που πηγε να με πατησει αυτοκινητο μπηκε στη θεση μου και εδωσε τη ζωη του. Εγω ομως δεν μπορεσα να κρατησω το παιδακι μας! Το κοριτσακι μας》ειπα και ειδα πως η γιατρος ειχε δακρυσει.
《Ο θεε μου!》ειπε και εβαλε τη παλαμη της μπροστα απο το στομα της
《Ξεκουρασου και οποτε μπορεσεις εισαι ελευθερη να φυγεις》ειπε μολις συνηλθε και εφυγε απο το δωματιο. Εγω προσπαθησα να κουνησω τα ποδια μου ομως δεν μπορεσα. Μετα απο κανα μισάωρο μπορεσα να σταθω στα ποδια μου. Ντυθηκα και εφυγα αφου χαιρετησα τη γιατρο. Μολις εφτασα στην εστια η Αννα με περιμενε με κλαμμενα ματια
《Ελενα》μου ειπε μολις μπηκα μεσα
《Ελενα δεν πιστευω να εριξες το παιδι》ειπε και εβγαλα το σακουλακι και της το εδωσα
《Θεε μου Ελενα τι εκανες;》ειπε η Αννα και αρχισε να κλαιει ξανα
《Εκανα αυτο που επρεπε. Και Αννα συγγνωμη. Δεν ξερω τι με επιασε μολις έμαθα πως ο Στελιος με απατησε. Πραγματικα δεν ξερω. Αλλα δεν θα σταθω αλλο σαν εμποδιο. Επιστρεφω στην Ελλαδα. Δεν χρειαζετε να με συγχωρησεις απλα ελπιζω να το κανεις.》ειπα και αρχισα να μαζευω τις βαλιτσες μου. Οταν τις ετοιμασα αφησα το κλειδι του δωματιου στην Αννα, πηρα τις βαλιτσες και εκλεισα την πορτα
《Αντιο》της ψιθύρισα με κλειστη πορτα γιατι δεν μου πηγαινε η καρδια να της το πω κατα προσωπο. Δεν μπορουσα. Μαζι με τα κλειδια της αφησα και τα κλειδια του αυτοκινήτου μου. Μετα την προδωσια μου ηταν το λιγοτερο που μπορουσα να κανω. Πηρα ταξι και σε μια ωρα βρισκομουν ατο αεροδρόμιο.  Πηγα στο γκισε και εβγαλα εισητηριο για την πρωτη πτηση για Ελλαδα. Παρεδωσα τις βαλιτσες μου και περιμενα να καλεσει την πτηση οταν ακουσα μια γνωστη φωνη απο πισω μου.
《Ελενα》φωναξε ο Κριστιαν.  Ηταν λαχανιασμενος και ιδρώτας ετρεχε απο τα μαγουλα του και απο το μετωπο του προς το σαγόνι του και απο εκει επεφτε στο στερνο του.
《Ελενα σταματα σε παρακαλω》ειπε και υπακουσα. Ηρθε κοντα μου και με εκλεισε στην αγκαλια του
《Γιατι; Γιατι το εκανες. Αυτο; Μολις μου το ειπε η Αννα πεταξα στα συννεφα ομως οταν μου εδειξε το σακουλακι παγωσα. Γιατι το εκανες αυτο στο παιδακι μας ε;》ειπε ενω δακρυσε
《Δεν το ηθελα αυτο το παιδι. Προδωσα τη φιλη μου και αυτο το παιδι ηταν γεματο τυψεις. Δεν θα μπορουαα να το εχω》ειπα και τον ενιωσα να βουρκωνει, να λυπατε
《Εμενα ομως με ρωτησες ρε Ελενα; Αυτο το παιδι το ηθελα σαν τρελος και αφου ηταν απο εσενα το ηθελα ακομα περισσοτερο. Τουλαχιστον μη φύγεις. Εισαι η μονη γυναικα που ερωτευτηκα ποτε μου και η καρδια μου εσπασε στα δυο》ειπε και δακρυσα και εγω. Τοτε η κυρια απο τα μεγαφωνα φωναξε την αναχωρηση μας
《Πρεπει να φυγω. Συγγνωμη》ειπα και τον φιλησα στα χειλη για να του πω ολα αυτα που δεν μπορουσα να του πω με λογια
《Συγγνωμη》ειπα και εφυγα ενω αυτος με κοιτουσε κοκκαλωμενος. Αφου εκανα chek-in και περασα απο τον ελεγχο και απο την πυλη, μπηκα στη φυσουνα και σε λιγα λεπτα βρισκομουν στο αεροπλανο προς Ελλαδα.

Πολλες ωρες αργοτερα κατεβηκα στο Ελευθεριος Βενιζέλος για να παρω το αεροπλανο για Θεσσαλονίκη. Αφου περασα ξανα την ιδια διαδικασία βρεθηκα μεσα στο αεροπλανο σε 45 λεπτα βρεθηκα στην Θεσσαλονίκη.  Στην αγαπημενη μου πόλη με τις εκατομμύρια αναμνησεις. Μπηκα σε ενα ταξι και του εδωσα τη διεύθυνση.  Οταν φτασαμε με βοήθησε με τις βαλιτσες, τον πληρωσα και εφυγε. Μετα απο τοσες ωρες αισθανομουν ενα κενο μεσα μου. Το δερμα μου ειχε χλωμιασει και τα ματια μου ηταν κοκκινα και πρησμένα.  Χτυπησα το κουδουνι και μου ανοιξε ο Ορεστης μονο με την κατω φορμα. Οταν με ειδε χαμογέλασε ομως οταν ειδε σε τι κατασταση βρισκομουν με πηρε αγκαλια και αρχισα να κλαιω. Μου χάιδεψε τα μαλλια και με έσφιξε ακομα περισσότερο στην αγκαλιά του.
《Ησυχασε》μου ειπε
《Ειμαι εδω για σενα》

°•○●□■◇◆°•○●□■◇◆°•○●□■◇◆

Γειαααααα

Παλι εδω με νεο κεφαλαιο.

Η Ελενα ρίχνει το παιδι και επιστρεφει Ελλάδα ενω ο Κριατιαν παραδεχετε πως την έχει ερωτευτει και πως ηθελε αυτο το παιδι.

Επισης θελω να σας ευχαριστησω για ολη την υποστήριξη!

Ελπιζω πραγματικα να σας αρεσε.

Ψηφιστε και σχολιαστε!

Φιλακια πολλα,
Ελεαννα ;-)