—————
"အာ ဝီရ"
ရေချိုးဆောင်မှာ မရှိသည့်အတွက်
အိပ်ဆောင်အတွင်းဝင်သွားသည့်အခါ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်နေသည့် နော်ခွန်းသက်ကို
အနောက်မှ ခါးကို သိုင်းဖက်လိုက်သည်။
"ဘာလို့လဲ"
"အေးစက်နေတာပဲ ဖျားလိမ့်မယ် င်္အကျီဝတ်ရ
မယ်လေ"
ဝီရက အမြဲလိုလို အနောက်ကနေ ဖတ်လေ့ရှိ
သည့် အတွက်နော်ခွန်းသက် အတွက်တော့ မထူးဆန်းတော့ပါ။ အခုလဲ အပေါ်ပိုင်း ဗလာ
ဖြင့် ဖတ်ထားသည်။
"ခနလောက် ငြိမ်ငြိမ်နေကွာ"
နော်ခွန်းသက်လဲ မရုန်းချင်တော့တာကြောင့် ခနလောက် ငြိမ်နေပေးသည်။ မနက်ဖြန်ဆို မွေးနေ့ပွဲ ရောက်တော့မှာ ဖြစ်သည်။
"မနက်ဖြန် မွေးနေ့ အဲ့တော့ မင်းငါ့ကိုဘာပေးမှာလဲ"
"ဘာလိုချင်လို့လဲ"
"ဟင့်အင် ငါတောင်းရင် မင်းက ပေးမှာ
မဟုတ်ဘူး"
"အရှင် မရခဲ့တာ ဘယ်တုန်းကရှိခဲ့ဖူးလို့လဲ"
"ဒါဆိုပေးမှာလား"
အနောက်ကနေ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲလှည့်
လိုက်ပြီး အနီးကပ်သေချာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ နော်ခွန်းသက် ရင်ထဲမှာတော့ တစ်ဒုန်းဒုန်း တစ်ဒိုင်းဒိုင်း မြည်နေသည်။ ဝီရနဲ့က ဒီလို
အချိန်တွေရှ်ိခဲ့ပင်မဲ့ အချိန်တိုင်းရင်ခုန်ရသည်။
"ငါ့ကိုဒီတစ်ည ခွင့်ပြုပေး"
"ဟမ် ဘာကိုပြောတာလဲ"
"မင်းနဲ့ နေချင်လို့"
ပြောနေရင်း ဝီရ လက်တွေက နော်ခွန်းသက် ရင်ဘက်ကို ပွတ်သပ်နေသည်။ အသက်ရှူသံ တွေကလဲ မြန်နေသည်။
"အရှင် ဘာတွေပြောနေတာလဲ"
"ငါမင်းကို အမိန့်ပေးတာမဟုတ်ဘူး တောင်းဆို နေတာ"
"ဒါမဲ့ ကျွန်တော်တို့က ယောကျာ်းလေးတွေလေ ဘယ်လိုရမှာလဲ"
"ခွင့်ပြုမပြုပဲပြော"
နော်ခွန်းသက် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။
"အရှင် ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်ကတည်းက
အရှင့်အတွက် ဖြစ်တည်လာခဲ့ရတာပါ။ အဲ့တော့ ကျွန်တော့်ကို အရှင်ပိုင်ပါတယ်"
YOU ARE READING
My Emperor
Romance"မင်းကိုချစ်တဲ့အကြောင်းတွေပြောပါဆိုရင် ငါမင်းကိုဘယ်လောက်ထိ မုန်းလဲဆိုတာကနေ စရမယ်ထင်တယ်"
