Handkerchief
-----"Good evening po, Tita."
Uminit 'yung tainga ko pagkarinig sa boses ni Marcus. Kahit hindi pa 'ko lumingon sa pinto ng bahay nila Helga, alam kong siya 'yun.
Siniko ako ni bestie sa pagkakaupo namin sa sofa. Dalawang ulit. Hindi naman ako makatinag. Diretso lang 'yung tingin ko. Nakakahiya kasi sumulyap. Baka masabi ko bigla na ako si En. O di kaya, maramdaman niya. Oh no!
"Tuloy, Marcus. Naliligo pa si Harry," sabi ni Tita Ludy na nasa porch.
"Thanks, Tita."
Naamoy ko 'yung pabango niya bago pa siya maupo sa single seater sa tagiliran ko. Nakikipag-unahan na naman sa hininga ko 'yung tibok ng puso ko.
Ang bango niya! Ang sarap huminga nang malalim!
"Nasa'n si Ash, Marcus?" tanong ni Helga. "Hindi mo niyayang magsimba?"
"Gumagawa pa siguro ng kasalanan," sabi niya sabay tawa nang mahina.
"Marami na siya nun! Araw ng pagbabawas ngayon," pumalatak si bestie.
Naninigas lang ako sa pagitan nila. Bakit kasi ako nasa gitna? Bakit hindi siya ro'n sa kabilang single seater naupo?
"Hi, Jenessy."
Bumaling ako sa kanya. Nahihirapan mag-stretch 'yung facial muscles ko para ngumiti.
Hi.
Oh my God! Bakit walang lumabas na boses?!
May kumalat na init mula sa tainga ko papunta sa mukha.
Lalong napatitig sa 'kin si Marcus. "Huh?"
Binawi ko 'yung tingin ko. Napatungo ako sa hiya.
"Ay, malat ka, bestie?" tukso ni Helga sa 'kin. Lalong uminit 'yung mukha ko. "Sorry, Marcus. Mahiyain 'yung boses nito ni Jenessy Alfonso."
"Ah."
Nakatingin pa rin sa 'kin si Marcus.
"Hindi naman..." bulong ko. Tunog-paos.
Ayoko na sa upuan! Gusto ko nang umuwi!
"Ano 'yun uli?" tukso ni Helga at inakbayan pa 'ko. Inilapit pa sa 'kin 'yung mukha niya habang nakangisi.
Bully, naisip ko.
Alumpihit ako sa upuan. Bakit ganito? Bakit Hi na lang, hindi ko pa magawa???
"Sorry..." bulong ko at sumulyap kay Marcus.
"I heard you." Bahagya siyang ngumiti. "Nothing's wrong, Jenessy."
Ang tipid ng ngiti ko sa kanya tapos tumungo na uli ako. Pagbaling ko kay bestie, nagdudutdot na siya sa cellphone niya. As usual, wala lang 'yung panunukso niya.
Tahimik na rin si Marcus. At nao-awkward ako.
"O, nandito na ang gwapo!"
Ang bilis nabaling ng tingin ko kay Kuya Harry.
"Marcus honey! Sasabay ka na naman magsimba? Tapos sasabay ka na naman gumawa ng kasalanan?" Palatak. "Kaya tayo nagiging close e!"
"Boring sa bahay. Magtitiis na lang ako sa ingay mo," sabi ni Marcus.
Ang tunog ng halakhak ni Kuya Harry. Parang nagsasayaw pa 'yung mata niya. "Naks. Nami-miss mo 'ko? Baka iba na 'yan a. Kahit gwapo ka, si Neah lang ang gusto ko."
"Ayos lang 'yan. 'Di ka pa rin niya gusto."
Napangiti na lang ako sa usapan nila.
Bumungad si Tita mula sa porch habang nakalagay pa 'yung cellphone sa tainga.
BINABASA MO ANG
Invisible Girl (Chat MD Series #1) (TO BE PUBLISHED)
أدب المراهقين(CHAT MD SERIES) An invisible girl. A popular boy. And the exchange of messages between them. # Epistolary | Young Adult | Romance