{ Unicode }
" လူနာက အတိတ်ကို ပြန်သတိရလာပုံပါပဲ..."
ဆရာဝန်ရဲ့စကားကြောင့် ယွန်းဂီ ပျော်ရမလား မပျော်ရဘူးလားဆိုတာ ဝေခွဲမရဖြစ်နေရလေတယ် ။ မင် အတိတ်ကို ပြန်သတိရတာဟာ ဝမ်းသာစရာကိစ္စဖြစ်သော်လည်း သူတို့သားအဖကို သတိမရတော့တာကြောင့် ဝမ်းနည်းမိရတယ်လေ ။
ဒီအတိုင်းသာဆိုရင် မင် က သူ့ရဲ့မိသားစုဆီကိုပြန်သွားတော့မှာဖြစ်ပြီး သူတို့သားအဖကို ထားခဲ့တော့မှာ သေချာလေတယ် ။
မင် မရှိတော့တဲ့ ဘဝဟာ စဉ်းစားကြည့်ရုံနဲ့တင် သူ့အတွက် ခြောက်ခြားစရာကောင်းလှပေတယ် ။ ဒါပေမယ့်လည်း မိသားစုနဲ့ပြန်ဆုံတွေးနိုင်တော့မယ့် မင့်အတွက် သူ့ရဲ့ ဝမ်းနည်းစိတ်တွေကို ဖြေဖျောက်ထားရတော့မယ်လေ ။
ဆရာဝန်နဲ့တွေ့ပြီး အခန်းထဲကို ပြန်လာတော့ မင်က သားနဲ့အတူ စကားလက်ဆုံကျနေတာကို တွေ့လိုက်ရလေတယ် ။
" ဒီနေ့ ကိုကိုရယ် ဂီဝန်ရယ် Appa ရယ် ကစားကွင်းသွားကြတာလေ ကိုကိုမှတ်မိလား...."
" ဟုတ်လား ကိုကို မမှတ်မိဘူး ကလေးရယ်...."
မင်က မမှတ်မိဘူးပြောတော့ သားရဲ့မျက်နှာလေးဟာ ဝမ်းနည်းမှုတွေနဲ့ပြည့်သွားလေတယ် ။
" ကိုကို့ကို နားပါစေဦး သားရဲ့...."
ယွန်းဂီ ကိုတွေ့တော့ သားက ယွန်းဂီဆီပြေးလာလေတယ် ။
" ဆရာဝန်ကြီးက ဘာပြောလဲဟင် Appa...."
" ကိုကိုက အတိတ်ကိုပြန်သတိရသွားတာတဲ့ သားရဲ့...."
" ဒါဆို ဂီဝန်တို့ကို ကိုကိုက မေ့သွားပြီပေါ့နော်...."
ဝမ်းနည်းစွာမေးတဲ့ သားကိုပြန်နှစ်သိမ့်ပေးဖို့အားအင်တောင် သူ့မှာမရှိတော့တာကြောင့် ယွန်းဂီ သားရဲ့ ဆံပင်လေးတွေကိုသာ လက်နဲ့ဖွလိုက်ပြီး မင့်ရဲ့အနားကိုသွားလိုက်မိတယ် ။
" မင်.. မှားလို့နော် ညီလေး နေရတာအဆင်ပြေရဲ့လား...."
" ဟုတ်ကဲ့ ပြေပါတယ် အကို... အကို့သားလေးပြောပြလို့ အကို ကျွန်တော်အတိတ်မေ့နေတုန်း စောင့်ရှောက်ထားတာကို သိရပါတယ်... ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်နော် အကို...."
YOU ARE READING
Forever Love
Fanfictionအချိန်တွေဘယ်လောက်ပဲကြာသွားပါစေ ကျွန်တော်တို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ချစ်တဲ့အချစ်တွေက ပျက်စီးသွားမှာမဟုတ်ပါဘူး အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ပဲၾကာသြားပါေစ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြက ပ်က္စီးသြားမွာမဟုတ္ပါဘူး
