{ Unicode }
ရက်ကိုလစား လကိုနှစ်စား၍ အချိန်တွေက တရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးလာခဲ့ပြီဖြစ်လေတယ် ။ သို့သော် အချိန်တွေဘယ်လောက်ပြောင်းပြောင်း ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့ကြားက သံယောဇဉ်တွေက မပြောင်းသွားသည့်အပြင် ပိုလို့တောင် တိုးလာခဲ့တယ်လေ ။
" ကိုကိုရေ...."
အပြင်ကနေပြန်လာတဲ့ ယွန်းဂီကို ဂျီမင်ကအော်ခေါ်ရင်း ပြေးကြိုလိုက်တော့ ယွန်းဂီ အမောပြေသွားရလေတယ် ။
" အဆင်ပြေခဲ့လားဟင် ကိုကို...."
" အင်း ပြေခဲ့တယ် ဂျီဂျီလေး...."
" ကိုကိုကလည်း ဂျီဂျီလို့မခေါ်ပါနဲ့တော့ဆို..."
အသက် ၁၁ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း သူ့မျက်စိထဲမှ စတွေ့ခါစအတိုင်းပင် ကလေးလို့သာမြင်နေတာကြောင့် ဂျီဂျီလို့ခေါ်တာကို လူပျိုပေါက်လေးကရှက်နေပြန်လေတယ် ။
" ဂျီဂျီ့ကို ဂျီဂျီလို့ခေါ်တာပဲကို ဂျီဂျီကမကြိုက်ဘူးလား...."
" ဟာ ကိုကိုနော် ပြောလေပိုဆိုးလေလုပ်နေတာပဲ တော်ပြီ မခေါ်တော့ဘူး...."
အရွယ်လေးရောက်လာသည်နှင့် သူ့ကိုကလေးလိုဆက်ဆံတာမကြိုက်တော့သည့် ဂျီမင်ကို ယွန်းဂီ အမြဲ စ မိလေတယ် ။
" ကိုကိုက ချစ်လို့စတာလေကွာ ဂျီဂျီလေးကလည်း သိရဲ့သားနဲ့...."
ဆံပင်လေးကို ဖွကာပြောလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းဆူရက်လေးနဲ့မျက်စောင်းထိုးနေပြန်လေတယ် ။ လုပ်သမျှအပြုအမူတိုင်းက ကလေးပိစိလေးလိုပင်ဖြစ်သော်လည်း ကလေးလိုဆက်ဆံရင်မကြိုက်တဲ့ ကလေးလေးပါပဲ ။
" ရော့ ဂျီဂျီအတွက် မုန့်ဝယ်လာတယ်...."
" ကိုကိုက ချစ်ဖို့အကောင်းဆုံးပဲ...."
ဝယ်လာတဲ့ မုန့်ထုပ်လေးထုတ်ပေးလိုက်တော့မှပဲ မျက်နှာလေးက ပြုံးရွှင်သွားတော့တယ် ။
" အဆောင်ကဘယ်လိုနေလဲဟင် ကိုကို အဆင်ပြေလား...."
" အင်း ပြေတယ်...."
YOU ARE READING
Forever Love
Fanfictionအချိန်တွေဘယ်လောက်ပဲကြာသွားပါစေ ကျွန်တော်တို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ချစ်တဲ့အချစ်တွေက ပျက်စီးသွားမှာမဟုတ်ပါဘူး အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ပဲၾကာသြားပါေစ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြက ပ်က္စီးသြားမွာမဟုတ္ပါဘူး
