DÜŞMAN KIZI

♠️19 Bölüm♠️

Arkadaşlar öncelikle bu bölümde yazıyla ilgili bir hata yaptım sizden özür dilerim. Hattamı görmezden gelip okumanızı isteyecem.

Bol bol yorum yapmayı ve oy atmayın unutmayın.

YAZIM YANLIŞLARIM İÇİN ÖZÜR DİLERİM 😔

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
İstek
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

" yeter artık bıktım sende!" Dediğimde öfkeyle nefesini tutup öfkeyle verdi. Bu hareketi üç kere daha yapıp biraz olsun bakışları yumuşadı ama hala bana karşı nefreti buram buram burnuma geliyor.

İşaret parmağını gözümün önünde sallayıp," bu son uyarım o gereksiz çeneni kapat." Dedi hoş olmayan bir üslupla.

Tavrı karşında yüzümü buruşturdum," Ne hoş bende senin sesini duymaya katlanamıyorum." Gözlerimi devirerek onu basit bir nesnemiş gibi süzdüm.

Dediklerimi dikkate almayarak oturduğu koltukta bedenini dikleştirdi." Hatırlatırım kendin beni kaçırın dedin." Sözleri bittiğinde sırtını tekrardan koltuğa yerleştirdi.

Beyinsiz olması yakışıklı olmasından daha göze batıyor. İnsanların; dış görünüş önemli değil dedikleri bu  demek olsa gerek. Aptal ne olacak. " Ben genel olarak öyle dedim ama üzerine alındınsa o senin sorunun. Benlik bir durum yok." Dudaklarım keyifle kıvırdandı. Tahmin ettiğim gibi sözlerim onu kızdırmıştı.

Hiddetle ayağa kalktığında aşağıdan bir bakış attım. " Çirkin kızları kaçırmak hobilerimin içinde yok." Deyip dudaklarını büktü alaycı bir biçimde.

Sözlerinin ağırlığını taşıyamayıp üzerine atılmamak için kendimi zor tuttum. " Lan oğlum sen bana baksan bile ben sana bakmam çirkin ördek yavrusu." Dediğimde cevap vermekten gecikmedi.

" Çirkin!"

" Ukala!"

" Züppe!"

" Beyinsiz!"

" Aptal !"

" Ah yeter ya bir durun!" Adını deniz olduğunu öğrendiğim çocuk buna bir son vermek için ikimisin ortasına girdi.

" Bakın bayan ve bay lütfen bir birinize hakaret etmeden konuşun." Dedikten sonra bir kaç saniye bize bakıp salon da çıktı. Anlaşılan fazla abartik nefret olayını. Ne yapayım şimdi suç bende mi? Karşımda tüm sinir hüclerimi besleyen bir hayvan varken sakin durmak ne mağrum. Sonra deniz tekrardan geri geldi.

Ona attığımız garip bakışlara karşı bize baktı." Kavga olur diye gittmedim. O anı kaçıramam"

Bakışlarım tekrardan onu buldu.

Keşke biri ona kibar olmayı öğretseydi.

Batu denizi göstererek gözlerini bana dikti." Adamın kafasını şişirdin beğendin mi?" Hala hala yine nasıl konu bana geldi.

Yüzüme sahte bir gülüş kondurdum.
" Farkındaysan arkadaşın sende de şikayetçi. Olaya tek taraflı bakma." Dediğimde sadece başını iki yana salamakla yeltendi. Bu konuyu uzatmak istemediğinden dolayı oturduğu yerde kalçasını kaldırıp son kez bana yanda bakış atıp salonda çıktı.

Onun çıkmasıyla etrafa göz gezdirdim. Benim aksime herkes gergindi. Kısaca yaşanacak olayları kafalarında oluşturuyorlar. Aslında haksız sayılmazlar. Abimi az çok tanıyorum, bu durumu öğrenmişe ve kesin öğrenmiştir. Etrafın dört bir yanına haber sarmıştır.  Abim zamanı geldiğinde beni bile şaşırtıyor. Bazen onu anlamakta güçlük çekiyorum. Beni bu kadar düşünmesi hem beni mutlu ediyor hem içten içe endişelendiriyor. Bu gün bu olaya son verecem. Ne onun nede adal'ın canı yanmasına izin verecem. Ne pahasına olursa olsun konuşacam abimle. İnşallah tahmin ettiğim gibi olaylar gelişir aksi halde yaralanma söz konusu olabilir.