DÜŞMAN KIZI

♠️17. Bölüm♠️

Merhabalar sevgili Wattpad ailesi. Tekrardan kitap yazma inanılmaz.
mutlu etti beni. Aylarca süren sorunlar yüzünden yazamadım. Sizin de bildiğiniz üzere Wattpad erişime kapandı. Bu yüzden giriş yapamıyorum. Tam umudumu kesmiştim ki bu uygulamayı buldum ve bu gün ilk günkü gibi çok heyecanlıyım yeni bölümü sizinle paylaşmak beni çok mutlu ediyor.

Yazım yanlışlarım için çok üzgünüm.

İyi okumalar canlarım 😘

Arkadaşlar düşman kızı istediğim gibi sunucular vermiyor bana bu yüzden böyle devam ederse son vermek zorunda kalacam.

Bitti mi bu sefer cidden.

Kulağıma gelen uğultu sesler bir bir acılı durumu mu gözler önüne seriyor. Bakışları beni çıplak bırakırken hiç elline silah almamışım gibi rahatlığımda taviz vermedim.

Ben buyum işte kimseyi öldüremiyecek kadar zavalıyım. Öldürmemek bir zayıflık değildi ancak eğer karşınızda sizde çalınan bir hayat varsa bu size zayıf olduğunuzu gösterir.

Yapamadım yine, olmadı, başaramayacam işte. Kendi ellerimle sonu mu getirdiğimi biliyorum. Bu acı ciğerlerimi yakıp kavurulurken. Yiğit'in ellimdeki silahı almasıyla son buldu umudlarım.

İçim deki ses binlerce kes aptal olduğumu haykırıyor. Ben yaptığım tek şey bana acımasızca bakan yiğit'e nefretle bakmak oldu.

Yumruk yaptığı ellerini bana vurmamak için kendince bir savaşın içinde. Oysa ki bana vuracağı bir yumruk yaptıklerının yanında hiçtir. Yaram tazeken yeni bir yara almak umrumda değil. Alıştım, alışmak zorunda bırakıldım. Bellki de kaderimin bana sunduğu bu hayatın yeniden yaşamak gerek. Tekrar tekrar acılardan geçmek gerek.

Kendini sarp edemiyen yiğit hızla yanıma gelerek kolumda tuttuğu gibi göğüsümde ki yarayı umursamadan serçe çekiştirdi.

Elif yiğit'en önce davranıp odadan çıkmamıza engel oldu.

Yiğit öfkeyle ellerini saçına geçirdi" Sakın acıma bu kıza! Boşuna kendini yorma soyleceklerin benim için hiç bir şey değiştirmiyecek. Bu kız için bunları yapma. Değmez." Diyerek kolumu daha sıkı kavrada. Ne kadar tutmak istediğim inlememi sarı verdim. Yiğit canımın acısını umursamadan kolumu tutmaya devam etti. Göz ucuyla bakma zahmetine girmedi bille.

Elif başını iki yana sağladı." Hayır abi. Bu kızın hiç bir suçu yok ona böyle davranamasın. Tekerekli sandayelede olan benim izin ver ben karar vereyim buna!"

Elif'in bu sözleri üzerine yiğit karşıda ki dolaba sertçe tekme attı. Korkudan kolumu çekiştirdim ama yaptığım onu daha çok sinirlendirdi. Yaralı olduğumu takmayarak beni odanın ortasına fıratı. Karınımdaki dikişlerin açıldığına dahil sonu olmayan bir acı oluştu.

" Sana karış_"

" Ahhhhhh"attığım çığlıkla yiğit'in  bakışları aniden gözlerimi  buldu.

Ellimin acının olduğu yere koydum. Burnuma gelen mide bulandırıcı kokuyla bakışlarımı elline çevirdim. Ellim kendi kanısıyla dolmuştu. Durmak birmeyen kan  kıyafetimi de kan içinde bıraktı. Ne kadar kendimi sakın tutmaya çalışamda acı dayanılmayacak boyuta ulaştı. Tekrardan bağırmamla yiğit yanımda diz çöküp ellimdeki kana göz gezdirdi.