Beni Sevmeni İstiyorum ↭ (Tamamlandı)

23.bölüm-Sen benimsin

Sabah gözlerimi açtığım da ilk olarak Egemen in yüzünü görmeyi umuyordum fakat gördüğüm ilk şey o değildi.
Egemen yoktu! Kimse yoktu!
Nerdeyim ben?!?

Hızlıca yataktan kalktım ve bulunduğum odaya bakmaya başladım.
Burayı biliyorum. Burası Kayra nın evi!
Ben Kayra nın evin de kaldığım zamanlar da bu odayı kullanmıştım.
Bu küçük odayı Kayra kalmam için vermişti.
Peki benim burada ne işim var?
Kayra nerede?
Egemen nerede?
Neler oluyor?!?

" Kayra! " diye bağırmaya başladım

"Kayra nerdesin?!"

" Kayra! Lütfen cevap ver. "

"Kayra...korkuyorum. "

Kimse yoktu! Kimse sesimi duymuyordu!
Ben en son Egemenin evindeydim.
Şimdi ne oluyor? Ne işim var benim burada?
Yataktan yavaş hareketlerle kalktım ve odadan çıkmak için kapıya doğru yürüdüm. Efe nin odasına gitmeyi düşünüyordum.
Belki küçük dostum da buradadır ve neler olduğunu bana anlatır.
Kapıyı açmaya çalıştım ama açamıyordum.
Kilitli olabilirdi ama neden?!
Kapıyı biraz daha açmak için zorladım.
Ve sonunda kapıyı açabildim!
Kapıyı açabilmenin verdiği sevinçle odadan çıktım. Çıktım ama daha bir adım bile atamadan durmak zorunda kaldım.

Kayra tam önümde duruyordu.
Kaşlarını çatmış bana bakıyordu.
Kollarını da göğüsünde birleştirmişti.
Gerçekten çok sinirli gözüküyordu.

" Kayra " diye fısıldadım
Bana cevap vermedi.
Sadece bana bakıyordu.

" Kayra neler oluyor ?! " diye bağırdım.
Ama yine cevap vermedi. Sadece bana bakıyordu.

Kayra nın yüzünü incelemeye başladım.
Ne düşündüğünü ve neler hissettiğini anlıyordum.

Kızgındı
Kırgındı
Pişmandı
Şaşkındı

Bir çok duygu vardı. Çok karmaşıktı.
Ben genelde Kayra nın duygularını anlayamam çünkü hissettiklerini genelde gizler.

" Ne yaparsan yap. "

Bunu Kayra söylemişti hem de gözlerimin içine bakarak.
Duygularını anlamaya çalıştım yine ama bu sefer duygularını gizlemişti.
Boş boş bakıyordu bana.

" Sen benimsin. " dedi sakin bir sesle.

Ve arkamda birisi olduğunu hissettim.
Korkuyla arkama dönecektim ama ben daha hareket edemeden arkamdaki kişi ellerini boğazıma götürüp sıkmaya başladı.
Nefes almama izin vermiyordu.
Kayra artık gözden kaybolmuştu!
Her yer kararmaya başlıyordu.
"Kayra " diye fısıldadım ve sonrası her yer karanlık.

...

" Bebeğim....hadi artık uyan! Bak erken kalkmalıyız pastaneye gidicez daha. "

Duyduğum ses Egemenin sesiydi.
Egemen mi?
Kayra nerede?

Gözlerimi açtım ve ilk gördüğüm şey Egemenin gülen yüzü oldu.

Derin bir nefes aldım. Yani demek ki gördüğüm şey rüyaymış!
Ama çok çok çok gerçekçiydi!
Her şey o kadar çok gerçekçiydi ki!

" Günaydın bebeğim hadi acele et daha seni evine bırakıcam hazırlanıcaksın sonra da sen, ben ve Pelin pastaneye gideceğiz. " dedi ve boynumdan öptü.

" Haa unutmadan söyliyim Pelin arayıp durdu seni en sonunda açıp ben de kaldığını ve iyi olduğunu söyledim. "

" Tamam saol. " dedim
Egemen de gülümseyip yataktan kalktı.
O pastane için hazırlanmıştı ben ise dünkü giysilerle duruyordum.
Egemen odadan çıkarken " Hadi " diye bağırmayı unutmamıştı.