MVGS01: LOST (Completed)

Chapter 26: Storm

I woke in the middle of the night when I noticed that Ara was not beside me. Mabilis kumalat ang takot sa aking puso dahil doon pero agad rin naman iyon nawala ng makita ko ang ilaw sa aming banyo na bukas.

I waited for a few minutes for Ara to come out, but she didn't. Because of that, I quickly wore my boxers and immediately knocked on our bathroom door. I knocked and called her name three times, but she didn't respond. Buti na nga lang at hindi naka-lock ito kaya naman nagawa ko itong buksan.

The moment I open the door, labis na awa naman ang naramdama ko para sa aking asawa. Ara is in front of our toilet bowl trying to vomit something, pero wala namang lumalabas na kahit ano. Mabalis akong lumapit dito at maingat na hinawakan ang kanyang mahabang buhok para hindi ito humarang sa kanyang muka. Hinagod ko rin ang kanyang likod hanggang sa tuluyan siyang matapos sa kanyang pagsusuka.

A moment later, she stood up and she washed her mouth bago ito muling bumalik sa aming kama. Nakaalalay naman ako sa kanya at ng makahiga na itong muli ay marahan ko naman itong kinumutan.

"Ma, gusto mo bang dahil na kita sa hospital ngayon?" nag-aalalang tanong ko rito. I know this is all part of her pregnancy, but seeing her so tired and pale and sick, hindi ko mapigilang hindi mag-alala.

"Hindi na kailangan Pa. Di ba sabi naman ng doctor normal lang ang ganito. Mabuti pa nga ako ngayon ko pa lang ito nararanasan, samantalang yung iba mula sa unang buwan nila ng pagbubuntis hirap na hirap na sila." nakangiting sagot naman nito bago muling isiniksik ang kanyang sarili sa akin.

Ara is four months pregnant now with our twins. Noong unang mga buwan ay nagpapasalamat kami dahil hindi naman siya nakaranas ng kahit na anong hirap sa kanyang paglilihi gaya ng pagsusuka at pagkahilo. Bukod kasi sa mas naging mapili ito sa pagkain noon ay hindi naman siya ganoon kahirap sa kambal namin.

But this past week ay unti-unti na siyang nakaramdam ng pagkahilo at pagsusuka. Mas naging mahina rin ang kanyang katawan kaya naman mas madalas na kami ngayon sa bahay lang at nakahiga. Daddy didn't force me also to go back to work. Ang sabi nga niya ay mas priority namin ngayon ay ang mag-iina ko tutal ay kaya pa naman daw niyang magtrabaho at isa pa ay katuwang din naman niya si Kuya Ryan.

Muling nakartulog si Ara matapos ang ilang minuto. Dahil hindi pa rin ako mapalagay ay nagawa ko pa ring i-chat ang OB niya kahit pa alas-dos pa lang ng madaling araw tungkol sa mga nangyayari kay Ara nitong mga nagdaang araw. Two weeks pa kasi uli bago ang next schedule ng checkup namin kaya naman hindi ko rin mapilit si Ara na pumunta sa doctor. Ang sabi naman ng doctor niya ay kung hindi nito kakayanin ang mga nararamdaman ay anytime naman pwede namin siyang isugod sa ospital para ma tingnan.

Kinabukasan ay maaga akong nagising kaya naman maaga rin akong bumaba para ibilin sa aming kasambahay na ipagluto nila si Ara ng kahit anong may sabaw. Sabi kasi ng doctor niya ang makakatulong iyon para kahit papaano ay gumaan ang kanyang pakiramdam.

Nang matapos si Nanay Conching sa pagluluto ng tinola na maraming malunggay ay agad ko na iyong dinala sa aming kwarto. Sabi rin kasi ng matanda ay makakatulong daw iyon para magkaroon ng maraming gatas si Ara,

Pagbukas ko pa lang ng pinto at hindi ko nakita ang asawa ko doon ay nagmamadali ko namang ipinatong ang pagkaing dala ko sa ibabaw ng maliit na mesa sa aming silid. Agad ko ring tinungo ang aming banyo pagkatapos noon dahil alam kong doon ko na naman matatagpuan si Ara. Hindi nga ako nag kamali matapos kong buksa ang bathroom door namin. Again, Ara is sitting there, vomiting.

"Ma, punta na tayo sa hospital oh." pangungumbinsi ko pa sa kanya habang hinihimas ang kanyang likod.

Ara still decline my suggestion, but I convince her to call her doctor to pay her a visit here in our house. Habang inaantay namin si Dra. Melendez ay pinakain ko na ron muna siya ng tinola na niluto ni manang kanina. Nakakatuwa naman dahil sakabila ng kanyang panghihina ay nagawa pa rin niyang kumain ng marami.

"Very good talaga si Mama no mga anak. Ang daming nakain ni Mama eh, siguro gutom din kayo dyan sa loob niya ano?" pagkausap ko naman sa kambal namin habang inahaplos ang maliit na umbok sa kanyang tiyan. At dahil nanghihina pa rin si Ara ay minabuti ko na lang na buhatin siya pabalik sa amin kama matapos niyang kumain. Ilang sandali lang naman ang lumipas at dumating na rin ang doctor niya kasama ang isa pa nitong assistant para i-check ang asawa ko.

"Anong nararamdaman mo nitong mga nagdaang araw Ara?" tanong ni Dra. Melendez.

"After our last visit to you doc nag start na akong makaramdam ng pagkahilo at paminsan-minsang pagsusukat. Before ay tuwing umaga lang, but now a days medyo dumadalas doc saka sobrang nanghihina ang katawan ko doc. Is it normal?" paliwanag naman ni Ara.

The doctor do some test on her. Marami pa rin itong itinanong sa kanya at ng matapos ay ipinaliwanag nito sa amin ang nangyayari kay Ara.

"You are still on the early stage of your pregnancy Ara. Bawat pagbubuntis ay iba-iba rin ng sintomas na nararamdaman. Other has a difficulties during their first trimester, doon sila nahihilo at nagsusuka. But like you observe hindi mo yun naramdaman sa'yo kaya nga late na rin natin nalaman ang pagdadalang tao mo diba. Other pregnant women naman is same like you. Kung kelan ang second and third trimester ay doon naman sila nahihirapan. What I can do now is to give you more vitamins and I will also give you dextrose dahil napansin kong medyo dehydrated ka. Pero if it get worst much better to go to the hospital, do you understand?" mahabang paliwanag naman ng doktora.

Like what she said they give Ara more vitamins and put her dextrose. Inihatid ko na lang rin sila sa labas bago muli bumalik sa aming kwarto. Pagbalik ko naman sa aming silid ay mahimbing naman na natutulog ang asawa ko. Inayos ko na lang ang kumot nito at marahan na ring humiga sa kanyang tabi.

Kinabukasan ay umayos naman ang kanyang pakiramdam kaya naman nagawa rin naming maglakad-lakad sa my village. Nagtuloy-tuloy rin ang pagbuti ng kanyang pakiramdam at nabawasan na rin ang kanyang pagsusuka at pagkahilo hanggang sa mag-amin na buwan na ang kambal namin sa kanyang tiyan.

My friend and her family's organized a gender reveal party for us na talagang kinatuwa ng lahat. Gamit ang dalawang kotseng pangarera at dalawang maliliit na eroplano ng aming kumpanya ay sabay-sabay naming inabangan ang kulay na lalabas roon para malaman ang kasarian ng aming mga angel.

When a color blue and pink smoke come out from the car and plane, hindi ko na napigilang yakapin at iangat sa era si Ara. "Ma, we're going to have a baby boy and baby girl." umiiyak sa tuwang wika ko sa kanya.

Lahat ay labis-labis rin ang saya para sa aming mag-asawa. Isa-isa na ring binigay ng aming mga bisita ang kanilang munting regalo para sa panibagong miyembre ng aming pamilya.

Pero sa kalagitnaan ng aming kasiyahan, ang lahat ay natakot ng bigla na lang nabuwal at nawalan ng malay si Ara. Halos paliparin na ni Jarred ang kanyang sasakyan para lang mabilis kaming makarating sa ospital ng mga oras na iyon. Ako naman ay wala ng tigil ang pag luha at pagdarasal sa lahat ng diyos na pwede kong pagdasalan maging maayos lang ang mag-iina ko.

After the longest fifteen minutes of my life we finally arrived at the hospital. Nakaabang na rin doon si Dra. Melendez at ang iba pang mga doctor na titingin sa asawa ko. Gustuhin ko mang sumama sa kanya hanggang emergency room ay mabilis naman akong pinigilan ng ilang nurse na nakabantay roon. Wala akong ibang nagawa kundi ang tahimik na mag-antay na lang sa labas ng silid habang patuloy na nananalangin para sa kaligtasan ng mag-iina ko. Nagdatingan na rin ang iba pa naming kaibigan at kamag-anak at katulad ko tamihik lang din nag-aantay sa balita tingkol sa aking asawa.

It took more than one hour before Dra. Melendez come out from the emergency room. "Doc kamusta ang asawa ko?" agaran kong tanong ng makalapit sa kanya. Maging ang pamilya namin ang lumapit na rin upang malaman ang resulta.

Tiningnan naman ng doktor ang mga tao sa paligid at tila nag-aalangan na sagutin ang tanong ko dahil doon. "It's okay doc. They are our families." assurance ko naman dito.

Isang malalim na buntong hininga naman muna ang pinakawalan nito bago muli itutok ang atensyon sa akin. "The babies are safe. Both of them are in good condition now. Ara is also stable at this moment." balita ng babae na sobrang nagpagaan sa aking puso.

But it's not the end. Dahil bago pa lang paparating ang pinakamalakas na bagyong haharapin ng pamilya ko.

"But, I have a bad news. The reason why Ara passed out is because of her illness... Ara is suffering from a breast cancer... stage four." muling anunsyo nito na nagpaguho sa mundo naming lahat.