Lucid ✓

2. Bölüm

Bu bölüm @atutys kardeşime aittir.

Chen gözlerini açtığında hastahanedeydi. Neden burada olduğunu,neler olduğunu hatta buraya nasıl geldiğini bile hatırlamıyordu. Hayatı,yaşı,ailesi hatta ismini bile bilmiyordu ve bu bilinmezlik onun korkmasına yetiyordu. Kendisini içinden çıkamadığı bir labirentte kapana kısılmış olarak görüyordu. Sanki bir şeyleri hatırlaması için beyni onu engelliyor gibiydi.

Chen gittikce gerilmişti bir yandan da buna sinir olmuştu. Kesinlikle hoş bir duygu değildi bilinmezlik. Hastahaneden çıktıktan sonra ne yapacağını,nereye gideceğini bilmiyordu. Bir yakını,ailesi,evi veya bir tanıdığı olup olmadığından bile haberi yoktu. Şu an tek bildiği şey nefes aldığıydı.

Bu sırada odaya biraz yaşlı bir adam girdi ve Chen'in yakınındaki koltuğa oturdu.

"Chen uzun zaman oldu. Sen iyi hissediyor musun?" Adamın konuştuğundan bir şey anlamıyordu ki. Uzun zaman mı olmuştu? Kimdi bu adam?

"Ben sizi tanımıyorum efendim." diye cevap verdi sakince.

"Biliyorum bana kızgınsın evlat ama beni tanımamazlıktan gelmen hiç hoş bir şey değil."

Chen "Efendim ben ciddiyim. Hiçbir şey hatırlamıyorum." dediğinde adamın gözleri şaşkınlıkla açılmıştı. Dışarı doğru koşturmuştu ve dakika geçmeden doktorla içeri gelmişti. Doktor Chen'e dönüp sordu ;

"Hiç mi bir şey hatırlamıyorsun?"

"Hayır."

O sırada adam ve doktor göz göze geldiler ve doktor tekrar sordu ;

"Seni buraya getirenleri hatırlıyor musun?"

"Hayır."

Birkaç muayeneden sonra araba çarptığında kafasından bir darbe almış olabileceğini söyledi doktor. Adamla konuşurken doktor durumunun umutsuz olduğunu söylüyordu. Adamsa ellerinden geleni yapmalarını istiyordu. Chen dayanamadı ve sordu :

"Peki ya siz kimsiniz?"

"Babanım Chen."

¤¤¤

Lay Xiumin'de gariplik olduğunu biliyordu ama daha dün gece birlikte film izlerken bu sabah dün gece bir arkadaşıyla buluştuğunu söylüyordu. Garip olansa arkadaşının adını dahi hatırlamıyordu.

Xiumin'e rüya gördüğünü söylese de Xiumin bunu inkar ediyordu. O çocukla görüşmüşlerdi ve Xiumin o çocuğu unutamıyordu.

Lay şimdilik bunun üzerinde durmasa da bu konu onun kafasını karıştırıyordu. Xiumin'le film izledikleri geceden bir gece önce Kris'le kaza yapmışlardı. O gece önce dondurma almışlardı sonraysa arka sokaktaki arabalarını alıp sahile doğru gidiyorlardı. Yani gideceklerdi ama boş sokak diye yaptıkları hız yüzünden kaza yapıp dondurmacıdaki çocuğa çarpmışlardı.

Bir telaşla çocuğu acil servise götürmüşler ve sabaha kadar beklemişlerdi. Sonraki gün öğlene kadar çocuk uyanmadığı için evlerine gitmişlerdi ve bir süre kafa dağıtmak için Lay abisi Xiumin'le vakit geçirmeye çalışıyordu. Çocuk fazla yaralı değildi ama ondan bir özür dilemeleri gerekiyordu. Tabii bir de mahkemelik olabilirlerdi. Kris eğer bir şey olursa suçu kendi üstleneceğini söylüyordu ama Lay bunu istemiyordu.

Lay'in aklına Kris'le hastahanedeki çocuğun yanına,durumuna bakmaya gidecekleri geldi. Hızla giyinip evden çıktı ve Kris'in onu alacağı parka doğru yürüdü. Geldiğinde ortalıklarda Kris yoktu ve biraz bekledikten sonra arabasını gördüğünde hemen arabanın yanına gitti. Hastahaneye vardıklarında 241 numaralı hasta odasına doğru koşturdular. Lay kapıyı açtığında içeride kimsenin olmadığını görünce şaşırmıştı. Telaşlı bir şekilde odayı temizlemek için giren kadından çocuğun taburcu edildiğini öğrenmişlerdi. Her ne kadar içleri rahat etsede çocuktan en azından bir özür dilemelilerdi. Ki zaten bu saatten sonra büyük ihtimalle ikisine dava açılacaktı ve yapacak bir şey kalmamıştı.

¤¤¤

"Pek bir yaralanması olmadığı için artık burada kalmasına gerek yok. Hafıza konusunda en çok yardımcı olacak konu ne kadar klişe olsa da anılar. Eski fotoğraflar, videolar ve hatıralar yardımcı olacaktır. Oğlunuzun psikolojik bir tedaviyle bir şeyleri hatırlaması da mümkün. İsterseniz bu konu için bir psikoloğa gidin."

Doktor konuştuktan sonra odadan çıktı ve Chen ile babasını başbaşa bıraktı. Babası yanına oturup konuşmaya başladı.

"Şimdi kalk ve giyin ben de bu sırada çıkış işlemlerini halledeyim. Sonra yanına gelirim ve eve gideriz evlat."

Babası odadan çıktığında Chen bu sabah babasının getirdiği kıyafetleri hızla giydi ve babasını beklemeye başladı. Şimdi hiç tanımadığı bi adama baba diyecek,onunla aynı evde yaşayacaktı. Hakkında hiçbir şey bilmediği biriyle yaşama fikri onu biraz korkutuyordu.

¤¤¤

"Lay nereden çıktı bu Çin'e gitme fikri? Burada tek başıma delirmemi mi istiyorsun?"

"Abi geri döneceğim merak etme. Sadece biraz gezmek istedik."

"Lay sen zaten Çin'den geldin. Burada gezsen ölür müsün?"

"Abartma abi. Seni seviyorum. Geri döneceğim." diyerek hızla kapıyı çarparak evden çıktı.