Lucid ✓

23. Bölüm FİNAL

"Minnie~ Uyan sevgilim."

"Hımmm"

"Hadi ama sevgilim. Kris ve Lay gelmek üzere. Ayrıca Luhan ve Sehun çoktan geldi."

"Hımmmm"

"Ah Tanrım! Bacağım! Çok acıyor!"

Aniden yataktan fırladım ve Chen'i yatağa oturttum. Tam ayağına bakmaya çalışırken tatlı kahkahalarını duydum. Her seferinde buna kanıyordum.

"Yine kandırdın değil mi? Sana bir şey olmasına dayanamadığımı biliyorsun Chen. Bunu nasıl kullanabilirsin?!"

"Sinirliyken bile mükemmelsin. Biliyorsun değil mi?"

İstemsizce gülüyordum. O benim en zayıf noktamdı. Aylardır..

Bana dil çıkarıp içeri gittiğinde giyinmek için dolaba yürüdüm. Huzurluydum. Bana eziyet bile etse koşulsuz kabul edebilecek haldeydim.

Hızla üzerime bir şeyler geçirip bahçeye çıktım. Sehun, Luhan ve Lay sohbet ediyordu. Şapşal arkadaşlarımıza selam vererek sevgilimin yanına oturdum.

"Gerçekten tam bir uykusun Min. Okuldayken de böyleydin."

"Sen kendine bak geyik."

"Uğraşma benimle!"

"Uğraşma sevgilimle Min. Sonra o geyiği sakinleştirmek bana kalıyor."

Luhan başta ikimize de öfkeyle bakmıştı. Ama sonra hep birlikte kahkaha atmaya başladık.

Bu anı yaşamak için aylardır bekliyordum ben..

Tüm kötü olayların üzerinden tam yedi ay geçmişti. Her şeyi atlatıp hayata tutunduğumuz yedi koca ay.

Başlarda benim için çok zordu. Chen'i kaybettiğimi düşündüğümde perişan haldeydim. Ama öyle bir şey oldu ki..

Onun çocukluk arkadaşım olduğunu kim bilebilirdi? O gün peşimden geldiğinde onu kollarıma aldığım anı hiç unutamıyorum. İçime sokarcasına sarılmıştım. Sonsuza kadar sadece benim olsun istiyordum. Bu yüzden onu asla bırakmayacağımı hissettirmek istemiştim.

Chen o günden sonra elimi asla bırakmadı. Annesi de her anımda yanımda oldu. Kardeşime ve bana anne gibi davrandı. Zaman zaman annemin yokluğunu hissetsem de o bunu en aza indiriyordu. Bana gerçek anne şefkatiyle sarılıyordu.

İlk zamanlar Sehun'la uzun süren seanslarımız oldu. Sonra beni sayısız kontrolden geçirdiler. Tüm bunlara sebep olan şeyin uykuluyken çarptığım kapı olacağı aklıma bile gelmezdi.

Beynimdeki her şeyi alt üst edip beni böyle zor bir hastalığa iten şey kafamı çarpmış olmam mıydı yani?

Birinden duysam belki de inanmayacağım bir şeydi bu. Ama oldu..

Uzun süren ve çok büyük riskler taşıyan bir ameliyata girecektim. Başta beni sakinleştirmek adına terapileri artırıp ilaç verdiler. Çünkü gerçekten korkuyordum. Ölüm benim korkacağım bir şey olamaz. Sadece Chen'le rüyalarımdaki aşkı yaşamak istiyordum. Onu bırakacak olmak beni alt üst ediyordu.

Herkes bana karşı haddinden fazla anlayışlıydı. Belki de çoğu kez bunun altında eziliyordum. Sevildiğimi hissetmek her ne kadar güzel de olsa bana en iyi gelen şey Chen'in elimi tutuyor olmasıydı.

Hastanede geçirdiğim hiçbir saniyede yalnız değildim. Sehun'la olan terapilerde bile yanımda sessizce oturup elimi tutuyordu. Hatta 13 saat süren ameliyatımın yaklaşık 8 saatinde içerideymiş.