Lucid ✓

13. Bölüm

13 ve 14. bölümlerde olanlar aslında tek bölümde toplanacaktı ama biraz uzatıp KrAy ve XiuChen bölümleri olsun istedim.
KrAy seven canlarım umarım severek okursunuz ♥
İyi okumalar ♥♥

Dışarı çıkar çıkmaz ilk önce güzel bir kahvaltı ettik. Tüm gün dolaşacağımız için enerji depolamam gerekiyordu.

Ağzıma ne bulsam tıkıştırdım. Midemi tıka basa doldurmayı çok seviyordum. Ama sonradan gelen yoğun uyuma isteğimi bastıramamıştım. Başımı masaya yerleştirip gözlerimi kapadım.

"Sevgilim uykun mu geldi? Dönmek ister misin?"

"Hayır Kris gezeceğiz."

"İyisin değil mi?"

"İyiyim, sadece biraz uykum var."

"İstersen seni tüm gün kucağımda gezdirebilirim."

"Hayır. Elimi tutmanı tercih ederim."

Gözlerimi açmamış olsam da gülümsediğini hissedebiliyordum.

Yaşadıklarım hala inanılmaz geliyordu. Yıllardır sevdiğim adam artık benim sevgilimdi. Aslında yıllarımızı boşa geçirdiğimizi düşünüyordum. Bu kadar zaman boyunca bir sürü güzel anı biriktirebilirdik.

"Asla suratını Lay. Bundan sonra her gün mutlu olacağız."

"NE?"

Şaşkınlıkla başımı kaldırıp gözlerine baktım.

"Bizi düşünmüyor muydun? Yani daha önce neden sevgili olmadığımızı.. Benim taş kafalılığım yüzündendi bebeğim. Daha önce itiraf edemediğim için üzgünüm. Ama bundan sonra seni asla bırakmayacağım. Anlatamayacağımız kadar çok güzel anımız olacak."

"K-kris.. P-peki ama sen.."

Sesli düşünmüş olabilir miyim? Aklımdan bunların geçtiğini nasıl biliyor olabilir ki? Bu mümkansız!

"Seni seviyorum Lay. Seni hissediyorum. Bu kadar şaşırmamalısın."

"O zaman seni sevdiğimi de daha önce hissetmeliydin."

"O tamamen salaklığım sevgilim. Beni sevmediğini düşünmüştüm. Yani bana sinir olduğuna bile emin olduğum anlar vardı. Asma yüzünü lütfen. Üzgünüm.. Hissetmeliydim.."

Kalkıp yanıma oturdu ve bana sımsıkı sarıldı. Ona kızsam da haklıydı. İstemesem de kötü davrandığım anlar çoktu. Aslında bana sarıldığında canım yandığı için düşüncesizliğine kızıyordum. Çünkü bu çok acıtıyordu. Onun da beni sevdiğini nerden bilebilirdim ki?

Belki de fazla bencilimdir.. Ben kendi acımı düşünüp onu iterken ne kadar canının yanacağını hiç düşünmedim. O an bana ihtiyacı olabileceği umurumda bile olmamıştı. Sadece acı çekiyordum ve bana dokunmasını istemiyordum. Çünkü sevmediğine neredeyse emindim.

Aşk çoğu kez bencilliktir evet ama bu şekilde değil..

İçini çeke çeke ağladığı anı hatırlayıp kendime söz verdim. Evet bundan sonra da bencil olacaktım. Ama sadece onun bana ait olması konusunda. Onu kimseyle paylaşmak veya kaybetmek gibi bir niyetim yoktu. Aşkıma sonuna kadar sahip çıkacaktım.

Onu hep mutlu etmek ve bu aşkı dolu dolu yaşamak istiyordum. Gözlerine bakıp gülümsedim.

"Kalkalım mı bebeğim? İyisin değil mi?"

"Evet sevgilim. Bugün bol bol alışveriş yapalım. Huh?"

"İyi fikir. Seni seviyorum."

"Seni seviyorum."