Lucid ✓

9. Bölüm

Kris'in garip bakışları beni tedirgin ediyordu. Yine de gülümsememi bozmadım.

"Ne diyorsun tam duyamadım?"

"Diyorum ki sen ve Kr-"

O cümleyi tekrarlamaması için lafı adeta ağzına tıkadım.

"Ah neyse abi sana önemli bir şey söylemem gerek. Şuan hatlar çok da iyi değil. İki gün sonra orada olacağız. Evi dağınık görmek istemiyorum. Görüşmek üzere."

Nasıl bu kadar salak bir abim olabilirdi ki? Her ne olursa olsun onu seviyordum ve boğazlamam için fazla gençti.

Telefonu bırakıp dizlerimin üzerinde tepinmeye de bir son verdim. Oturduğumda Kris'in hala bana baktığını fark ettim.

"Haber verdim işte. Yarın biraz dolaşırız istersen huh? Gitmeden alışveriş yaparız."

"Lay.. Az önce o ne dedi?"

"N-nasıl?"

"Nihayet artık s-sevgili mis-"

"Abim ve saçma şakaları işte bilirsin. Fazla önemseme."

Gözlerine bakıp gülümsedim. Aslında ağlamak istiyordum.

Saçma mı?

Tanrım! Bu benim hayal edebileceğimden bile güzel bir şey. Nasıl saçma diyebilirim ki? Onunla sevgili olmak veya bana aşkla bakması için neler vermezdim...

"Tamam.. Tabi.. Saçma şaka.."

Elini ensesine atıp gülümsedi. Ama üzgün görünüyordu.

"Kris? Kötü bir şey yok değil mi? Üzgün görünüyorsun.. Bir şey mi oldu? Bana anlatabilirsin."

"Gerçekten mi?"

"Tabi ki Kris. Benimle paylaşabilirsin. Birkaç gündür durgunsun ve şimdi de... Bilmediğim bir şey mi oldu?"

Onun için endişeleniyordum. Birkaç gündür tuhaf davranışları vardı. Şimdi de aniden yüzü asılmıştı. Aklına gelen veya düşündüğü her neyse unutturmak istiyordum. Bir sorunu varsa yardımcı olmalıydım. Her zaman yanında olup ona iyi gelen olmalıydım.

"Senden bir şey isteyebilir miyim Lay?"

"İsteyebilirsin."

Heyecanla yüzüne bakıyordum. Benimle bir şeyler paylaşacak olması ve yardım istemesi bile özeldi. Ama sorduğu şeyle şaşırmıştım.

"Bana sarılır mısın?"

"N-nasıl?"

"Senden bir şey isteyeceğimi söyledim ve izin verdin. İstediğim şey bu. Bana sarılır mısın?"

"Kris? İyi misin? Bunu neden istiyorsun?"

"Çünkü iyileştirme gücün var. Sana yakın olduğumda yaralarım kapanıyor gibi. Bizim arkadaşlığımız güçlü.. Biliyorsun.."

Bilmediği bir şey vardı. Onu yaralayan her neyse iyi gelen şey arkadaşlığım değildi. Onu gerçekten iyileştiriyorsam bunu yapan ona olan aşkımın büyüklüğüydü. Ona aşkla bakışlarım ve sevgi dolu sarılışım... Hissettiremesem bile..

"Arkadaşlığımız.. Evet.. Peki şey.. Bu anlatamayacağın bir şey mi Kris?"

Gözlerime bakıyordu. Farklıydı.. Her an ağlayacakmış gibi durması canımı yakmıştı.

Beni hızla kucağına çekti ve sımsıkı sarıldı. Bu kadar hüzünlü bakmasına sebep olacak nasıl bir sorunu olabilirdi ki?

Başını omzuma yaslayıp derin bir iç çekti. O kadar sıkı sarılıyordu ki kemiklerim birbirine geçmişti resmen.