Lucid ✓

14. Bölüm

Bu da XiuChen bölümümüz. Finale çok az kaldı tatlışlarım.
İyi okumalar ♥

Dışarı çıkar çıkmaz ilk adresimiz park oldu. Aslında bir tek orayı bildiğim için oradan başlamak istemiştim. Gidene kadar anlattığı şeyler çok hoşuma gitmişti. Hatırlamıyor bile olsam daha önce de ona aşık olduğumu düşünmeye başlamıştım.

Babam nasıl olur da böylesine harika birinin bana zarar verdiğini söyleyebilir? Üstelik o her saniye beni kontrol eden ve gözlerini üzerimden ayırmayan biriyken.

O kadar hassas davranıyor ki kendimi kırılacak eşya gibi hissediyordum.

"Ben otururdum sevgilim."

"Ne dedin sen?"

"Ben otururdum dedim Xiumin."

"Hayır ondan sonra."

"Başka bir şey demedim ki."

"Sevgilim dedin. Bana sevgilim dedin."

"O-oh şey.. Değil miyiz?"

"Tabi ki öyleyiz! Gel buraya."

Beni kollarına alıp sımsıkı sarıldı. Aslında emindim artık. Kesinlikle eskiden de onu seviyordum. Ben hatırlamasam bile kalbim onu hatırlıyor gibiydi. Çünkü beni buna inandırmıştı.

Ellerimden tutup tekrar salıncağın üzerine oturttu. Koşarak kaydırağın merdivenlerine gidip tepeye tırmandı.

Kaydırağın diğer ucunda uzun bir kaydırak daha vardı. Ortalarında yan yatırılmış merdiven gibi duran ve tutunarak geçilebilerek demirler vardı. Onların başına gidip kollarını açtı.

"Bir kez buradan yürüyerek geçmeye çalışmıştım. Birinin bunun tepesine çamur bulaştırmış olabileceğini nereden bilebilirdim ki? Hatırlamıyorsun ama felaket bir andı. Dikkatsizliğim sonucu o çamura bastım ve buradan aşağı uçtum. Nasıl oldu da beni yakaladın bilemiyorum. Tabi altımda ezildiğinde canın epey yanmıştı."

"Tanrım.. Çok üstüme düşüyorsun Minnie."

Bakışları o kadar farklıydı ki kendimi özel hissettiriyordu. Salıncaktan kalkıp kaydırağın altındaki merdivenin başına gittim. Bir çocuk parkı bizim için neden bu kadar özeldi merak ediyordum.

Gülümseyerek gözlerine baktım ve kollarımı iki yana açtım.

"Gelmeyecek misin?"

Hızla inip yanıma geldi ve sıkıca sarıldı.

"Bana sarılmayı özlemiş olamazsın değil mi Chen? Neden bu kadar tatlısın?"

"Şey.. Bir şey sorabilir miyim?"

"Evet?"

"Burası neden bu kadar özel? Yani evet biz burada çok anı paylaştık, en sevdiğimiz yerdi falan ama neden?"

"Sen küçükken burada farklı bir park varmış. Annenle her zaman buraya geldiğinizi ve o yüzden de burayı çok sevdiğini söylemiştin. Birlikte fazla özel anlarımız oldu. Her şeyimizi paylaştık Chen. Bu yüzden de burası yeni haliyle özel yerimiz oldu. Dertlerimizi de mutluluklarımızı da burada paylaştık."

"Yani zamanla değerlendi gibi bir şey. Huh?"

"Öyle de diyebiliriz."

"Peki en çok nerede yemek yerdik? Hani anlatıyordun su şişesi hep düşermiş.. Sık gittiğimiz bir yer var mıydı?"