The Cold Nerd's First Love [BOOK 1 COMPLETED]

TCNFL;Chapter 22

Chapter twenty;two - Outcast.
-----

Jake's Point of View

"J-jenny?"

How come? What the heck...? Is this for real? How come? Minumulto na ba niya ako because I've let her go? Binibisita ba niya ako dahil nagmahal na ako ng iba? Jusko 'wag naman po sana.

Nakatayo pa din ako doon pinagmamasdan siya ng tumingin siya sa akin at niyakap ako. "Jakeee!"

Totoo 'to? B-buhay siya? H-hindi siya patay?! Is this for real?!

"P-papaanong?!" I asked at hiniwalay siya sa akin. I looked at her eyes but it seems different? Bakit parang iba? Parang may iba. Baka dahil lang sa dalawang taon siya nawala.

"Jake! I really missed you! I... thought I wouldn't able to see you again." She said, looking teary eyed at me. I eyed her, "I thought you died two years ago?"

"Umm, well about that... can you bring me sa kanila? I'll explain everything." She said looking pitiful at me, damn hindi siya ganito. Nag-nod na lang ako sakanya at naisipan siyang dalhin sa Condo ni Grant.

----
Alex's Point of View

Nandito ngayon si Jenny at oo. Andito rin ako. Kasalukuyan silang nag-sasaya habang ako heto, tinitignan sila mula rito sa taas.

Ang ganda talaga ni Jenny. Maganda talaga siya, sobrang ganda. Walang- wala ako sa ganda niya. Walang-wala ako compare sakanya. Pero paano ako nito? Hindi ko na ata kayang mag-isa ulit, paano na ako ngayong bumalik na siya?

"Akala talaga namin patay ka na, Jenny." Rinig kong banggit ni Grant, narinig ko namang tunawa si Jenny. "Ako din oppa akala ko hindi ko na kayo makikita."

"Ano nga ba nangyari sayo Jenny at ngayon ka lang bumalik?" Jomel asked as if naghihinala pa siya, tumahimik naman ang paligid.

"The accident, after that accident, I found myself inside a little kubo with an empty mind, wala akong ni isang maalala noon. They kept me for two weeks until I decided to go para hanapin ang sarili ko." Pagkwento niya, halos parehas lang pala kami ng dinanas, ano? For sure nahirapan ng sobra si Jenny.

"When I reached Manila, halos maaksidente na ako then after that yung 'taong' muntik ng makasagasa sakin kept me, inalagaan nila ako and even named me Khim. They helped me na hanapin kayo and every time, memories kept on hunting me on my dreams. " she said, the boys seem to agree on her.

Napasandal ako sa wall, at napaupo. I feel tired. I feel alone again.
*****

Monday ngayon, at regular class na ulit. Ang daming nagbago, bumalik na ang 5's J. Bumalik na sa dati ang lahat, madalang na lang nila akong kausapin.

Bumalik na din ang pambu-bully sa akin ng mga schoolmates namin sa akin. I don't care, cold ako hindi ba? Kakayanin ko 'to, kailangan kong kayanin dahil ayokong masaktan at mapagliitan ng iba. Kaya heto ako ngayon, mag- isa sa nakita kong tambayan noon, kung saan ko noon niligtas si Alysa.

"Looks like the 'queen' fell off hard? She's no longer the queen, hey wait, 'temporary queen' was she?" Sabi ni Maarte 2 na hanggang ngayon hindi ko pa rin alam ang pangalan. But anyways, I didn't bother looking at her at pinagpatuloy lang ang pagbabasa.

"So? At least once in my life I felt how to be a queen, eh kayo?" I said still reading, naramdaman ko silang lumapit sa akin.

"Paano ba yan? Wala na ulit mag-liligtas sayo?" Sabi naman ni maarte 1, tumingin ako sakany at ngumiti. "And so? Do you think you can actually degrade me just because wala sila sa tabi ko? If you guys don't remember, I'm the cold nerd you feared." I said that made them laugh.

"Really? Duh, malakas ka lang naman dahil nandoon sila noon di-"

"Will you guys back off? I don't really like btches around me." Said a familiar voice and that made the maartes to back off. "Sorry po Ms. Ceska!"

"Ok ka lang ba?" She asked and I nodded and said 'thank you'. Pinagpatuloy ko ang pagbabasa.

Inayos naman niya ang libro ko at tumawa sa akin. "Nagbabasa ka ba talaga?"

"Nakakainis na kasi talaga." I said at humiga sa damuhan. Everything felt different, nangako si Jomel na lagi siyang nasa tabi ko 'diba? I guess promises are really meant to be broken.

"Why? Na- feel mo ba na alone ka ulit? Don't worry, I could be your friend." She said at humiga din sa tabi ko.

I smiled. At least may gusto pa ding makipagkaibigan sa akin, 'diba? Ang sarap sa pakiramdam na may gusto pa din makipagkaibigan sakin albeit of what happened.

"You know what, feeling ko iba si Jenny." She truthfully said that made me look at her.

I found her looking at the sky. She's really pretty, may pagkakahawig din sila ni Jenny.

"Baka naman dahil lang sa mga pinagdaanan niya?" I suggested but she chuckled and got up. "Iba eh, ibang-iba."

"Oo alam ko I've been really hard on her but no, she's way different." She said at paalis na ng humarap siya ulit sa akin. "Bye chingu-ya! See you around, may pasok pa ako eh."

Nag smile siya sa akin at umalis na.
******

Pauwi na ako ngayon galing sa part time ko ng makita ko si Grant at mukhang madalim ang aura niya, ano na naman kaya ang nagawa ko?

"Oy ano ginaga-" hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng hinawakan niya ng sobrang higpit ang braso ko at padabog akong isinandal sa may pintuan ko. "Aray!"

"Bakit?!" Galit na galit na tanong niya sa akin, nagtatanong ang mga tingin na ibinibigay ko sakanya. "A-ano? Bakit ba ang init ng dugo mo?!"

Naiiyak siyang humarap sa akin, "Ang hirap nito para sa akin Alex, importante ka sa akin pero putang*** bakit mo ginawa yon?! Pinagkatiwalaan ka namin Alex!"
----end of chapter 22----

A/N; lame jusq. Hahaha sensya na guys. :((

-m oo n.