Hello, Mr.Act of Service

Special Chapter - The past that haunts her

* ੈ✩‧₊˚

Kasalukuyan akong naglalakad kasama ang mga kaibigan ko. Grabe, ang bilis talaga ng panahon 'no?

Akalain mo iyon?mag gra-graduate na kami—ako rin, graduate na sakaniya.

"O, kita mo, sige, tulala pa"saway ni Leicel at tinawanan ako na sinundan nina Jovie, Raven at Shan.

Ang babastos ng ugali!

Habang naglalakad, nililibot ko nag tingin ko at kung saan-saan nalang dumadapo ang mga mata ko.

Tawanan at mga biro ang rinig sa kalsada habang naglalakad kami, sa mga makakarinig man saamin, pasensya na po.

Maya-maya ay tila bumagal ang paglalakad ko nang makita ang pamilyar na bahay—na ngayon ay sira na, ipina demolished siguro. Sa pagkaala-ala ko, ginagawa pa lang 'to ah?

                                     ╱|、
                                   (˚ˎ 。7 
                                   |、˜〵         
                                  じしˍ,)ノ

"Ang init-init hindi pumapayong. Anong silbi ng payong na nasa braso mo?design?"may bahid ng pagkainis ang boses niya habang tinataasan ako ng kilay.

Napaka maldita naman nitong lalaking 'to!

"Naghihintay kasing payungan mo"sabi ni Leicel at sumimangot sa pabirong paraan. Bigla namang nanlaki ang mata ko nang bahagya.

"Gawa-gawa ka ng kuwento jan!"agaran kong sambit. "Asus, kunwari ayaw daw"tugon naman ni Jovie at kumuha ng cheese curl na hawak-hawak ni Raven.

"Ayieee! kayo rin ni Troy sana, Leicel!"pang-aasar naman ni Shan habang may pinipindot sa cellphone niya na parang iPad kid.

Isang tawanan na naman ang nabuo saamin, mga matatamis na halakhak at ngiti na nakaurma sakanilang mga labi.

Hindi ko namalayan na nakuha na niya pala ang payong sa braso ko at pasimple itong ibinuklad at hinawakan ako sa braso para mahinang hilain palapit sakaniya.

"Gusto mo bang maging tuyo ha?"biro niya at kinuha ang mga kamay niya paalis sa mga braso ko.

"Alam mo?ang oa mo!"ani ko at inikot ang mata ko sa gilid, imbes na magalit ay isang ngiti ang iginawad niya.

Hindi naman siguro halatang sanay na sanay na siya sa mga ganyan ko 'no?ngumingiti na eh.

"Wala ka bang pisngi?"pabirong galit na sabi ko at hinimas ang pisngi kong mahina niyang kinurot.

"Meron, pero mas cute 'yang iyo"pabalik na sagot niya dahilan para taasan ko siya ng kilay pero isang ngiti ang tumakas sa labi ko kaya agad akong napaiba ng direksyon ng ulo ko para itago sana ito.

Isang mahinang tawa naman ang kumawala sa labi niya. That damn chuckle againnn! palagi nalang ako kinukuha.

Buong-buo ang araw ko kapag naririnig ko iyan eh. Hindi ko lang talaga alam kung ano ang mangyayari kapag dadating ang araw na naririnig ko ang tawa niya ngunit hindi ako ang dahilan.

Masakit kaya?ewan ko! ayaw kong alamin! saka, ano ba kayo??ako at siya na 'to?masisira pa?bokya nalang talaga ang nag-iisip niyan.

Nang dumako ang tingin ko sa mga paa ko, bumulwag pala ang sintas ng sapatos ko. Hindi naman ata 'yan matatapakan, hindi naman ako tanga.

Tumingin siya sa'kin at sinundan kung saan ako nakatingin, dahilan para sawayin ako. "Kapag iyan natapakan mo, jusko"ani niya at ginulo nang bahagya ang buhok niya.