Enes
Gözümü yavaşca araladım.Kolay kolay sinir krizi geçirmezdim.Doğanın olayı ve karşımda gördüğüm insan yüzünden olmuştu galiba.Bi o olay yaşandığında yani annemin yokluğuna alışamayıp o olayı yaşattığımda olmuştu.Annem benim öldüğümü,beni bıraktıktan sonra yani ben iki haftalıkken öldüğüm hakkında yalan haber uçurmuşlar anneme.O da pek umursamamış diye okudum babamın günlüğünden.Olay şöyle.Tabi bizim o zamanlar paramız yok.Annemle babam birbirini seviyorlarmış ama ortada resmiyet yok.Sonra annem bana hamile olduğunu öğrenmiş.Aldırıcakmış ama babam engel olmuş.Annemde doğumdan sonra terk ederim.Zaten annemlerle küstük falan filan demiş.Doğumdan sonra annem dediği gibi beni terketmiş.Babamlarda ilerde işleri büyütürsek bu kadın yine bize yamanmaya çalışır diye benim öldüğümü söylemiş.Annem zaten arayıp sormasada ben onun hakkında herşeyi biliyorum.Ozanın kardeşim olduğunu,Ozanın babası annemi Ozan 10 yaşlarındayken terkettiğini ve bu sırada 5 yıl başka bir adamla yaşadığını falan hepsini biliyorum.Ben 15 yaşındayken yaptım o hatayı.Beni Ozanın babasıyla değilde diğer adam yüzünden terkettiğini düşündüğüm için çok kötü bişey yaptım.Ozanı bilmiyordum.Pişman olsamda sesimi çıkarmadım.Ozan nerden biliyo bilemem ama beni gidip polise ihbar etmedi.Nedenini bende bilmiyorum.Bilmekte istemiyorum.Annemde Ozan için buraya gelmiştir.Beni umursadığı hatta yaşadığımı bildiğini de sanmıyorum.Bilsinde istemiyorum.Onu affeder miyim onu da bilmiyorum.Bunları düşünmeden yerimden kalktım.Elimde Doğanın beresi olduğunu farkettim.Atkısı nerdeydi?Odadan dışarı çıktım.Halam,halamın oğlu,Doğanın anne babası Eda,Furkan herkes burda ve ilk kez Doğanın ailesi beni terslemedi.Eda ve Doğanın annesi ağlamalarını şiddetlendirmisti.Galiba halam o kadınla karşılaşmadı.Furkanı yanıma çağırdım.
"Noluyo abi haber var mı?"
"Var.ama sakin ol!"
"Noluyo kötü bişey mi var?"
"Denizden kız ceseti çıkarmışlar.Buraya getiricekler tanı için!"
Bunu zar zor söylediği belli oluyordu.Bulunduğum yerde koltuk vardı.Gidip oraya oturdum.Nefes alışımda yavaşlık hissediyordum.Boğazımda birşey vardı yutkunmamı engelleyen.Ellerimi saçlarımın arasından geçirip Allahtan sabır istedim.Doğa olamazdı.Doğanın olması imkansızdı çünkü o inatçı keçi ölmezdi.Ona hiç bir şey olmazdı.İguanadır o.Ağlamakta olan herkesi sakinleştirmek zor.Furkan yanıma gelip omzumu sıktı.
"O değil" dedim kendimden emince
"Enes abi anlıyorum ama ya oysa" demesiyle ayağa kalktım
"Doğa değil o kız anladınız mı!?Doğa değil.O olsaydı hissederdim.Ağlamayı kesin.Herkes arasın bi şey yapsın.Ben burda kendimi kandıramam.O ölmedi!Ağlamayı bırakın da bi şeyler yapın!" dedim ve çıktım.Dışarı çıktığımda duvarı yumruklamaya başladım.
"Niye lan niye!" deyip yumruğumu sıktım.Tam bi daha vurucakken duvara bi kadın eli elimden tuttu.
"Sakin ol genç adam" dedi hiç tanımadığım bir ses.
"Siz kimsiniz?" dedim arkamı dönmeden önce.Yavaş yavaş arkamı döndüm ve Ozanın annesi yani benim annemle karşılaştım.
"Ozanın annesiyim.Ve ben oğlumun öldüğüne inanmıyorum.Eminim ki onlar sağ salim dönücek.Sende sakin ol" dedi yumuşakca.Ne hissettiğimi bilmiyordum.Sonra bana aniden sarıldı.Kendimi güvende hissetmiştim.İlk defa...Acaba beni biliyor muydu?Sanmam.Bilse benden kaçardı.Belki gelip özür dilerdi.
"Enes içer-" diyecekken sözü şaşkınlıktan yarım kaldı halamın.Sonra annemde halama baktı.
"Tamam hala geliyorum" dediğimde annem gözlerini büyüttü.
"Rana?!" diyebildi sadece.Bi bana bi halama bakıyordu.
"Enes sen içeri gir!" diye halam emir verdi.
