wolvenacademie, on hold

Hoofdstuk 22

Ik kwam van het balkon af en pakte de joggingbroek en dikke trui van Mace aan.
"Wat sta je te glimlachen?", vroeg ik aan Mace.
"Je bent prachtig in mijn kleding."
Mace gaf mij een kus en ik beantwoord hem gretig.
"Wanneer krijg ik mijn rondleiding?", vroeg ik nadat ik onze kus had onderbroken.
"Nu als je dat wilt."
"Natuurlijk."

Mace liet mij eerst de boven verdieping zien, deze bestond uit vier slaapkamers en twee badkamers. De begaande grond had gelijk mijn hart gestolen. Het huis heeft grote hoge ramen zodat je naar het strand kijkt. Grote openslaande deuren naar de tuin toe die uitkomt op het strand.
Het is modern ingericht maar tegelijkertijd ook warm en knus.
"Heb jij het ingericht?", vroeg ik terwijl ik verder rond keek.
"Ja. Vind je het mooi?"
"Het is een prachtig huis. Waarom woon je in hemelsnaam op de academie."
"Voor onze botsing kwam ik hier elk weekend. Daarna wilde ik liever een glimp van jou opvangen als van het strand", zei Mace met een lichte blos op zijn wangen.
Ik glimlachte en trok hem dichter tegen mij aan.
"Ik ben blij dat je hier niet naar toe gaat in het weekend. Elke keer als ik je zag maakte mijn hart een sprongetje. Nu moet je ook jou rust gaan nemen. Ik ga nergens heen, ga lekker genieten van dit prachtige huis."
"Als ik hier heen ga is dat met jou. Ik wil dat je bij mij bent als we vrij zijn. Ondanks dat ik je veel zie op de academie zijn we niet echt samen."
"Hoe bedoel je?"
"Ik wil bij je zijn zonder dat ik op mijn hoede moet zijn of iemand ons betrapt. Ik wil je vast houden, je kussen, je zien lachen, je ogen zien glinsteren als je naar mij kijkt. Ik wil naar je kijken als jij slaapt, ik wil je kunnen strelen, je kunnen plagen wanner ik dat wil. Ik wil niet meer zonder jou zijn", zei Mace. Verbaasd keek ik hem aan. Ik wist niet wat ik moest zeggen of hoe ik moet reageren op deze bekentenis. Ik wilde niets liever als bij hem zijn alleen kon ik het nu op een of andere manier niet uitspreken.
Mace nam me mee naar de keuken waar hij me een kop koffie gaf.
"Wat is er?", vroeg hij bezorgd.
"Niks."
"Je voelt niet het zelfde?"

Ik wilde hem heel graag tegen spreken maar er ging een heftige pijnscheut door mijn lichaam. Ik sloot mijn ogen en hoopte dat het snel over zou zijn. De pijn ging niet weg het werd alleen maar erger. Ik liet de kop koffie uit mijn handen glijden en daarna viel ik zelf ook neer op de grond. Ik kreeg koorts aanvallen, zweetaanvallen, mijn botten jeukten, mijn huid stond in de brand. Ik wist niet wat er met mijn lichaam gebeurde maar er was iets goed mis.

Ik voelde hoe Mace zijn hand op mijn lichaam legde en me probeerde gerust te stellen maar zijn aanraking werkte juist averechts. Mijn lichaam reageerde nog heftiger en ik begon te stuiptrekken. Mace trok snel zijn hand van mijn lichaam af, ik hoorde hem weg rennen en tegen iemand praten.
Ik werd helemaal gek, ik moest hier iets aan doen maar ik wist niet wat. Een pijnscheut nog heftiger als de andere schoot door mijn lichaam heen. Mijn lichaam vormde zicht in allerlei bochten waarvan ik niet eens wist dat ik die kon maken. Ik hoorde mijn botten kraken en toen wist ik pas wat er gebeurde.

Mijn lichaam verzette zich heftig tegen mijn transformatie. Dit was de eerste keer niet gebeurd, waarom gebeurde het nu wel? Ik probeerde mezelf te kalmeren zodat misschien mijn lichaam het meer zou accepteren.
Het gekraak van mijn botten werd steeds heftiger, de stuiptrekkingen namen toe. Ik zag hoe mijn huid langzaam veranderde, mijn huid werd overgenomen door de vacht van mijn wolf. Mijn handen veranderden in klauwen, mijn kaak werd ontwricht en maakte plaats voor het gebit van mijn wolf.
Nadat mijn armen en benen veranderd waren naar poten werd de pijn minder. Opgelucht haalde ik adem maar ik had kunnen weten dat ik te vroeg gejuicht had. Niet veel later was mijn lichaam weer aan het vechten er tegen en transformeerde ik weer terug.

Na oneindig keer veranderen bleef ik iets langer wolf. Ik zag dat Mace mij angstig aan keek. Ik schaamde me dood, het zal verschrikkelijk zijn geweest om dit aan te zien. Ik moest weg, ik wilde hem dit niet aan doen. Ik wilde opstaan maar de vloer was zo glad dat uitgleed in een soort spagaat. Mace hielp me met opstaan maar ik wilde dat niet. Ik wilde niet dat hij aan me zat, dat hij mij zo zag. Ik begon te grommen naar hem maar hij trok zich er weinig van aan. Mace bleef mij vast houden tot mijn lichaam weer begon te stuiptrekken.
Ik hoorde Mace weer weglopen waardoor ik mijn kans schoon zag en tussen de stuiptrekkingen mezelf naar de deur van de keuken sleepte. Echt ver kwam ik niet want Mace kwam al snel weer terug. Gelukkig begon ik weer met stuiptrekkingen waardoor het niet leek alsof ik wilde weglopen.
Ik zou de blik op zijn gezicht nooit vergeten, als dit voorbij was moest ik echt hier weg. Ik wist nog niet hoe ik het zou gaan doen maar ik zou hier weg gaan.
Voor mijn gevoel was ik al uren zo bezig, ik raakte ondertussen uitgeput van het heen en weer transformeren. Ik hoopte dat mijn lichaam ook moe aan het worden was.

Nadat ik nog een paar keer heen en weer getransformeerd was bleef ik eindelijk voor een langere tijd in mijn wolf gedaante. Nu pas zag ik de prachtige vrouw die naast Mace stond. Ik durfde hem niet aan te kijken bang voor zijn blik. Ik mezelf verslagen op de grond vallen, ik was uitgeput. Eindelijk was mijn lichaam rustig geworden en kon ik op adem komen. Zodra ik voetstappen hoorde tilde ik mijn kop op en zag dat de prachtige vrouw mijn kant opgelopen kwam. Ik wilde grommen om haar tegen te houden maar ik was te moe om iets te doen. Langzaam liep ze naar mij toe en streelde met haar hand mijn vacht. De vrouw had een geruststellend effect op mij.
"Hoe lang is ze al zo bezig?", vroeg de vrouw.
"Langer als een uur."
"Is dit het langste dat zij stabiel is?"
"Ja."
"Dan moet het zo voorbij zijn."
"Ik hoop het voor haar."
"Wat kijk je bezorgd."
"Dat ben ik ook."
"Is ze belangrijk voor je?"
"Héél erg belangrijk."
"Dit is dus 'het' meisje waar je de hele tijd over praat."
"Hoe weet jij dat nu?"
"Je broers kunnen geen geheimen houden voor hun moeder."
"Dit is meisje waar ik met hun over sprak."
"Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?"
"Op de academie botste ze per ongeluk tegen mij aan. Toen ik in haar ogen keek was ik gelijk verkocht. Ik was hopeloos verliefd op haar."
"Je hebt het echt goed te pakken."
"Ik ben nog nooit zo verliefd geweest."
"Ze is dus een leerling."
"Mam het is nog erger. Ik ben haar mentor."

Mijn lichaam begon weer te stuiptrekken en ik veranderde terug naar mijn mensen lichaam.
"Ik maak een bad voor haar klaar. Pak een deken en sla dat om haar heen tot ik klaar ben met het bad", zei de vrouw tegen Mace.
Na een paar minuten kwam Mace met een deken aangelopen en sloeg deze om me heen. Mace tilde me op en bracht mij naar de bank. Hij nam mij op schoot en trok me stevig tegen hem aan.
"Het spijt me", fluisterde ik tegen hem.
"Maak je daar alsjeblieft niet druk om."
"Zodra ik het warm heb zal ik terug gaan naar de academie."
"Waarom?"
"Ik wil je hier niet mee opzadelen."
"Doe eens even normaal."
"Dat doe ik ook."
"Je hebt toch wel geluisterd naar wat ik gezegd heb voor je ging veranderen?"
"Ja."
"Ik laat je niet meer gaan. Je hebt mijn hart gestolen."
"Ik had het nooit zo ver moeten laten komen."
Mace drukte zijn lippen op de mijne, zonder te twijfelen beantwoorde ik zijn kus.
Toen zijn moeder de trap af kwam lopen verbraken we de kus.
"Dat wat je voelde, dat is liefde", fluisterde Mace tegen mijn lippen.
"Mace breng haar maar naar boven. Ik zal thee voor haar maken", zei zijn moeder.

Een paar minuten later zat ik in het bad. Het warme water verwarmde mijn misbruikte botten en spieren. Door de warmte werd ik overvallen door vermoeidheid, ik had moeite om mijn ogen open te houden. Mace kroop achter mij het bad in, ik was gelijk klaar wakker.
Mace gleed met zijn handen over mijn vermoeide spieren en begon ze zachtjes te masseren. Zijn warme handen voelden fantastisch aan. Hij maakte mijn spieren los waardoor mijn lichaam al minder zeer deed.

"Ik kan je moeder niet meer onder ogen komen hoor."
"Waarom niet?"
"Ze heeft me naakt gezien."
Mace begon te lachen en gaf me een kus op mijn hoofd.
"Maak je daar niet druk om."
"Dat doe ik wel."
"Je hebt een prachtig lichaam niks om je voor te schamen."
"Het is je moeder!"
"Dit is niks. Ze heeft mijn broer en bed betrapt met een meisje. Geloof me dat je niet wilde ruilen met dat meisje."
"Hoe moet dat nou met de academie?"
"Ik weet het niet."
"Ik heb gehoord dat ze al eerder mensen weg gestuurd hebben omdat ze eerder getransformeerd zijn. Ze vonden ze niet stabiel."
"Dat weet ik."
"Ik ben ook niet stabiel."
"Dat ben je wel."
"Waarom gebeurd dit dan?"
"Alles heeft een reden. Dat zal met dit ook wel zijn."
"Ik hoop het ook. Anders ga ik nog aan mezelf twijfelen."

"Er is niks mis je. Ik zal je nooit laten vallen wat er ook gebeurd."
"Als er wel iets mis is met me dan moet je me laten gaan."
"Rey, ik hou van je. Ik zal je nooit laten gaan wat er ook gebeurd."
"Ik hou ook van jou."

---------------------------------

Lieve mensen,

Ik ben ontzettend blij dat jullie mijn verhaal lezen en nog steeds enthousiast zijn.

Ik heb alleen niet zoveel tijd om zoveel te schrijven. Ik werk fulltime en daarnaast ben ik ook nog eens moeder van een prachtige dochter van 3.

Daarnaast heb ik ook de pech dat ik wat ik geschreven had kwijt was waardoor ik op nieuw moest beginnen.

Ik doe mijn best om zoveel mogelijk te schrijven zodat ik weer wat kan plaatsen. Sorry als het niet snel genoeg gaat maar ik hoop dat jullie daar door niet de interesse verliezen.

XXX