wolvenacademie, on hold

Hoofdstuk 30

Toen we uitgestapt waren bekeek mijn broer me.
"Je ziet er goed uit", zei hij met een glimlach.
"Dank je wel."
"Hier, je weet wel hoe het werkt toch?", vroeg mijn broer toen hij mij een portofoon aangaf.
"Trouwens wat doet een helm op de achterbank van de Maserati?", vroeg ik hem.
Hij haalde zijn schouders op; " is van de eigenaar denk ik."
Ik schudde mijn hoofd en deed mijn portofoon aan mijn broek riem en mijn oorstukje in.
"Ik heb je gekoppeld aan Woo. Denk er niet te makkelijk over want hij zal je beoordelen voor je opdracht", zei mijn broer streng.
Wat hij dus eigenlijk bedoelde te zeggen was, verkloot het niet.
In de zaal zocht ik Woo op en vroeg om mijn opdracht.
"Kom even mee", zei Woo.
Ik volgde hem naar de keuken.

Ergens achterin de keuken een beetje afgelegen bleef Woo staan en keek me serieus aan.
"Er is speciaal gevraagd om jou", zei Woo.
"Ben je nou serieus?", vroeg ik verbaasd.
"Zelfs door twee personen."
"Grapjas."
"Heel serieus Rey."
"Wie dan?"
"De vader van Mace heeft om jou gevraagd en Maurice van Gelderen."
Ik keek hem vragend aan.
"Je hebt zijn leven gered op het bal."
Ik knikte; " wat nu?"
"Ik heb je geplaatst bij Maurice van Gelderen. Ik denk dat hij meer een uitdaging voor je is als jou schoonvader", zei hij met een knipoog.
"Hoe weet jij dat nou weer?"
"Ik ben je broer weet je nog. Ik zal binnen kort ook even met Mace praten", zei Woo serieus.
"Oh kom op man."
"Met jou ben ik ook nog niet klaar. Geschorst?!"
"Volgens mij roept Maurice mij", en daarna beende ik uit de keuken.

In de zaal zocht ik naar Maurice en natuurlijk vond ik hem bij mijn schoonvader.
"Goedenavond heren", zei ik beleefd.
"Goedenavond", zeiden beide heren.
"Meneer van Gelderen ik ben uw hoeder voor vanavond. Mocht er wat zijn, ik ben in de buurt."
"Dank je wel hoeder Rey."
"Prettige avond heren."

Ik verdween op de achtergrond en bekeek de zaal. De zaal was niet groot en er was een makkelijk overzicht te houden. Maurice kwam in beweging en langzaam veranderde ik van positie zodat ik nog steeds in de buurt was.
Toen het diner klaar was schoof iedereen aan tafel en nam ik plaats achter Maurice die gelukkig naast mijn schoonvader zat zodat ik ze allebei in de gaten kon houden.
Halverwege het diner kreeg ik een koude rilling over mijn lichaam. Ik keek de zaal nog een keer rond en ineens zag een kelner die ik de hele avond niet eerder had gezien.
Ik bekeek hem nauwkeurig en toen hij de zaal uitging richting de keuken zocht ik oogcontact met Woo die mijn hint gelukkig begreep.

De bediende kwam terug en hij liep richting mijn schoonvader. Toen hij voor mijn neus langs liep zag ik zijn mes zitten. Ik wilde niet gelijk paniek zaaien en besloot zijn move af te wachten. Toen hij achter mijn schoonvader stond ging zijn arm naar de achterkant van zijn broek richting het mes. Ik stapte te voorschijn uit de schaduw en drukte mijn portofoon in en drukte drie keer de spreeksleutel in. Dat was het teken als er iets aan de hand was.
Ik maakte gebruik van het feit dat zijn arm al op zijn rug en pakte hem vast en met mijn andere hand pakte ik het dienblad over zodat die niet zou vallen. De man die naast mij stond kwam snel aangelopen en pakte het dienblad over. Binnen een paar tellen was Woo bij mij en droeg ik de man over aan hem en ging ik terug staan op mijn positie.

De rest van de avond verliep gelukkig rustig en na afloop van het diner riep mijn schoonvader mij.
"Ik hoor dat je mijn aanvaller hebt weten tegen te houden", zei Peter.
"Het was een kleine moeite."
"Ik ben je enorm dankbaar."
"Graag gedaan. Mag ik wat vragen."
"Natuurlijk."
"Waar is uw hoeder? Had diegene niet hier aanwezig moeten zijn?"
"Ik heb geen hoeder."
"Sorry?"
"Ik vond het altijd overdreven gevonden."
"Misschien moet u er serieus over nadenken om wel een hoeder te nemen. Er komen steeds meer aanvallen."
"Heb jij interesse?", vroeg Peter.
"Ik zou me vereerd voelen als ik afgestudeerd zou zijn."
Peter knikte en toen Woo naast ons kwam staan.
"Mag ik haar even van u lenen?"
"Natuurlijk."
Ik volgde Woo naar buiten tot hij stil stond.