wolvenacademie, on hold

Hoofdstuk 19

"Op het bal vertelde Mace mij dat hij mij leuk vond. Ik heb hem toen gezegd dat het echt niet kon een relatie tussen een leerling en docent. Toen ging ik op een date met Ky en nadat hij mij gekust had realiseerde ik mij dat ik Mace toch wel héél erg leuk vond. Mace en ik hadden al een paar keer gezoend voor ik het echt aan hem toegaf dat ik verliefd ben op hem", vertelde ik haar.

"Wat nu?", vroeg Ilisa.

"Genieten van de stiekeme momenten samen. Ik zie hem wel veel door dat mentor gedoe en de bijlessen. Dat scheelt wel excuses verzinnen."

"Echt zo leuk gewoon!", zei Ilisa.

"Beloof mij dat jij niemand wat verteld."

"Ik zeg niks ook niet tegen Tanner."

"Dank je wel!"

"Wat ga jij met Ky doen?", vroeg Ilisa.

"Ik heb werkelijk geen idee."

"Wat zegt hoeder Mace er van?", vroeg Ilisa.

"Hij wil hem aanspreken maar dat word lastig aangezien wij niet uit de kast kunnen komen. Hij zegt wel dat ik het moet aangeven als het te ver gaat want dan spreekt hij hem als mijn mentor."

"Is het niet verwarrend dat zakelijke en jullie liefde?", vroeg Ilisa.

"Nog niet, maar wij zijn niet lang samen natuurlijk."

"Nou ik vind het echt ontzetten leuk voor jullie! Ik ga de chocolaatjes lekker eten, wil jij echt niks?" "Nee dank je wel."

Wij gaven elkaar een knuffel en zij liep mijn kamer uit.

Ik plofte op bed en ik was zo blij dat ik het haar verteld had. Kon ik er eindelijk overpraten met iemand.

De volgende morgen of beter gezegd een paar uur later stond ik op het trainingsveld te wachten op Mace. Hij was te laat en dat was echt niks voor hem. Na een half uur was hij er nog niet en besloot ik naar het hoeder gebouw te gaan. In het gebouw zat een dame achter de balie en ik vroeg of zij Mace kon bellen. Ik mocht niet zomaar het gebouw in voor de veiligheid van de hoeders. Toen Mace de deur door kwam liep hij met een prachtige vrouw.

"Sorry, hiervoor maar ik kreeg haar niet uit mijn bed", zei Mace tegen mij.

Er ging een steek door mijn hart en ik moest zo hard werken om de tranen tegen te houden.

"Het geeft niet. Gaan wij nog trainen?", vroeg ik een beetje kort af.

"Een korte versie. Vind jij het erg als zij mee gaat?", vroeg Mace.

" Nee. Ik ga alvast hardlopen. Ik zie jullie daar wel."

Ik moest mijn best doen om niet weg te rennen. Buiten het gebouw zette ik het op een rennen. Zachtjes liepen de tranen over mijn wangen en probeerde ik Mace uit mijn hart te krijgen. Ik wist dat het niet zo makkelijk zou gaan maar ik moest het proberen. Toen zij aangelopen kwamen zette ik een tandje bij zodat zij mijn tranen niet zouden zien.

Na het hardlopen liet hij mij oefenen op een pop met schoppen en stoten. Daarna was het alweer tijd om te gaan. Mace wilde nog wat zeggen maar ik mompelde dat ik moest gaan omdat ik anders te laat zou komen. Na een douche ging ik naar de eetzaal en ging bij mijn vrienden zitten. Hun gesprekken hoorde ik wel maar registreerde ze niet.

Tijdens de les was ik wel weer alert en na de les moest ik bij de docent komen. Hij vertelde dat Mace verhindert was voor de bijles en dat ik in de bibliotheek kon gaan zitten. In de pauze pakte ik mijn iPod en huiswerk en ging aan de slag. Ik had bergen huiswerk waar ik mij door heen worstelde.