ADA KARGASI

Hayatım Misafirimiz Kim?

Duru gözlerini açmış karşında dikilen adamlara bakıyordu. Bir tanesi kendinden emin, yaptığı sürprizle karşısındaki kadını sevinçten uçurduğunu düşünürken diğeri sakinleşebilmek adına derin nefesler almakla meşguldü.

Duru biliyordu. Bir yerlerden bu adamın sorun çıkaracağını, hayatını darma duman edeceğini gayet iyi biliyordu. Bundandı bu zamana kadar durmadan ertelemesi, aramaması sormaması. Ama bu haksızlıktı. Tam şu anda bu adamın karşısında böyle dikilmesi koca bir haksızlıktı. Hayat yine yapacağını yapmış kader denen o şey yine bir yerlerde kıs kıs gülmeye başlamıştı..

Derin bir nefes alarak kendini konuşmaya zorladı. Bir şeyler söylemek zorundaydı ama bir türlü çıkmıyordu kelimeler dudaklarının arasından. Sessizlik uzayıp dayanılmaz boyutlara ulaşmaya başladığında her şeye rağmen konuşmayı ilk becerebilen yine Duru olmuştu.

" Fatih. Sen nereden çıktın?"

"  Sürpriz yapmak istedim sevgilim."

Demirhan duyduğu şeyle gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı. İçi içini kemirirken karşısındaki kadına zarar vermemek adına kendini susmaya zorluyordu. Bu herife haddini bildirebilirdi. Onun sevdiği kadına gözlerinin önünde sevgilim diyen o adama gerekeni yapabilirdi ama biliyordu ki bu en çok en sevdiğine zarar verirdi. Bunu düşünerek sustu. Kapalı gözlerine eşlik eden sıkılı yumrukları ve dişleri ile sustu..

" Bi haber verseydin keşke Fatih. Böyle şeylerden hoşlanmadığımı biliyorsun."

Böyle şeylerden hoşlanmıyordu demek. Demirhan bilmiyordu ama Fatih biliyordu. Sevdiği kadın hakkında kendisinin bilmediği her şeyi bu kıl kuyruk herif biliyordu.

" Bebeğim sen iyi misin? Seni özledim ve geldim neyi büyütüyorsun. Gel bakalım hem sen bi sarıl sevgiliye."

Duru tam itiraz edecekken bir anda kendini Fatih'in kollarında buldu. Adamın niyetini anlayan Duru başını sağa çevirerek Fatih'in yapacağı hamleden kendini kurtardı. Asla olmazdı. Bu adam aklından geçen o şeyi asla yapamazdı. Hele ki burada, Demir'in gözleri önünde.

Duru kendini çekince Fatih durup kollarındaki kadına baktı. Bir şeyler ters gidiyordu bu belliydi ama adını bir türlü koyamıyordu.

Aynı dakikalarda Fatih'in hamlesini fark eden kapının pervazına yaslı adam elinden bir şey gelmeyeceğini anladığında gözlerini kapatmakla yetindi. Ne kalabiliyordu adam ne bırakıp gidebiliyordu. Az önce doyasıya öptüğü kadını şimdi bir başka adamın kolları arasında görmek ve onun öpmesini beklemek Demirhan Koral için dayanılmaz bir hal almıştı.

Birkaç saniye sessizliği dinledikten sonra gözlerini açıp karşısındakilere baktı. Fatih'in yüz ifadesinden anladığı kadarıyla yapmaya çalıştığı şeyi yapamamıştı. Duru, Ada Kargası, buna izin vermemişti. Büyük bir mutlulukla derin bir nefes aldı. Madem o adam Duru'yu öpememişti o halde böyle ahtapot gibi sarılmasına da gerek yoktu. Normalinden biraz daha sesli bir şekilde öksürdü.

Uyarı alıcıya hemen ulaştığından, kollarıyla Duru'yu saran adam ellerini kadının belinden çekti. Duru Fatih'in kolları arasından kurtulmanın verdiği rahatlıkla derin bir nefes aldı. Gözleri nihayet Demir'i bulduğunda adamın içinde kopan fırtınaları tek bir bakışıyla fark etti. Ne yapması gerektiğini bilemiyordu. Mutfağın ortasında iki adamın arasında sıkışıp kalmıştı..

" Hayatım, misafirimiz kim?"

Demir kulaklarına dolan ses ile bakışlarını bal gözlü kadına çevirdi. Onun hayatı olan kadına bir başka adamın hayatım demesine daha ne kadar tahammül ederdi bunu bilemiyordu. İçinden sabır dilenerek  Duru'nun vereceği cevaba bağladı tüm umutlarını. Şimdi hayatım diyebileceği, hayatını uğruna adayabileceği bu kadın, davetsiz misafire gereken cevabı verecekti.