"Yola çıkmadan bi sarılayım selfiesi de tamamsa, Artvin bizi bekler ✌️"
Duru telefonu çantasına bırakıp yanında oturan Mert Ali'ye çevirdi bakışlarını. Adamın mutluluğu gözlerinden okunuyordu. Onun da kuzenleri vardı ama hiçbirisi ile yaşı bu kadar yakın olmadığından olsa gerek bu adamı feci halde kıskanıyordu.
"Ne o Ada Kargası? Hata yaptığını anladın son anda bu adamı nasıl kafalarım diye mi bakıyorsun?"
Duru attığı kahkahanın arkada oturan Aslı Han ve Efe'yi uyandırmadığından emin olduktan sonra vücudunu arabayı kullanan adama döndürdü ve cevap verdi.
"Göz kırptığında çok hoş olduğun gerçeği umrumda bile değil Mert Ali Koral. Ayrıca, kimse benim nişanlıma hata falan diyemez, yırtarım o ağzını!"
Kahkaha sırası kendisine geçen adam uzun uzun güldükten sonra cevap verdi Duru'ya. "İlk gördüğüm anda senden harika bir Koral olacağını anlamıştım, hala aynı şekilde düşünüyorum!"
Bir saate yakın süren yolculuğun ardından iki araba arka arkaya girdi havaalanına. Demirhan arabadan iner inmez arka arabadan inen Duru'nun yanına gitti. Bir eli cebinde diğeri ile Duru'yu belinden tutup kendine çekti ve kadının şakağına tüy gibi bir öpücük bıraktı. Gözleri aşkla birbirine bakarken bunu ilk bozan Demirhan oldu. Bakışlarını arabaların anahtarlarını valeye teslim eden kuzeninde sabitleyen adam nihayet Mert Ali'nin dikkatini çektiğinde, Mert Ali'nin yüzü Demirhan'ın piç diye tabir ettiği gülümsemeyle aydınlandı.
"Hayırdır amcaoğlu? Gözlerinle beni öldürüp öldüremeyeceğini mi düşünüyorsun?"
Demirhan cebindeki elini çıkarıp birkaç günlük sakalının kaşındırdığı yanaklarında dolaştırdı ve bakışlarını sevdiği kadına çevirdi.
"Bu herife kaç kere gülümsedin?"
Duru, Demirhan'ın sorduğu soruya kahkaha atmamak için alt dudağını dişlerinin arasına almak zorunda kaldı. Hemen ardından bakışlarını Demirhan'ın kırmızı spor ayakkabılarında sabitledi.
"Ah lanet olsun! Bu adamı bir gün gerçekten öldürmek zorunda kalacağım!"
***
"Gerçekten çok eğlendiniz mi Ada Kargası?"
Duru sıkıntıyla telefonunu çantasına koydu. Bir saat önce paylaştığı fotoğraf binlerce beğeni almıştı bile. Altına gelen yorumların canını sıkmasına izin vermiyordu. Zira artık hem alışmıştı hem de o kuduruk kadınlar umrunda bile değildi. Dır dır konuşup beynini yiyen bu adam onun yanında oturuyordu ve yalnızca kendisini düşünüyordu. Duru bundan emindi. Diğerleri, umrunda bile değildi!
"Demir, bahsettiğin adam senin kuzenin."
"Yani?"
"Yani sevgilim, onu kıskanman-"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ADA KARGASI
General FictionHer şeyin başladığı yerdeyim şimdi. Aslında bittiği yer mi demeliydim..