Vampires vs Assassins

Chapter 7

Janica's POV

Walang pasok ngayon ang i am soooo bored! Rian is busy helping her mom run some errands as for dylan well kanina ko pa siya tinetext at tinatawagan pero hindi siya sumasagot! >_< Bakit sila busy samantalang ako hindi!

"What to do what to do what to do."

Paulit ulit ko nang tinatanong ang sarili ko nyan. Pero hanggang ngayon wala parin ako maisip na magawa!!

"Bahala na nga!"

Tumayo ako at nagbihis ng pangalis. Nakaligo naman na ko kanina. Ang suot ko ngayon ay mahabang blouse tapos shorts, tinuck-in ko ung harapan nung blouse para cute tingnan. And then sneackers!

Kinulot ko ng konti yung dulo ng buhok ko tapos nagpulbos at naglagay ng konting make up sa mukha ko then im ready to go!

Bumaba na ako tapos binuksan yung pinto.

"Oh,your dressed up. Good!"

Nagulat ako sa sumalubong sakin paglabas ng bahay ko. Kaya naman nginitian niya ko.

"Surprised?"

"Very surprised! Why didn't you tell me you were coming?"

Inakap ko siya tapos biglang hinampas sa braso.

Nakakagulat talaga siya minsan, bigla bigla nalang siya susulpot sa harap ng bahay ko tas hindi man lang siya nagsasabi na pupunta pala siya.

"Hindi na surprise kapag sinabi ko sayo. Hahaha, tara?"

Hinawakan ko yung kamay niya na nilahad niya sakin tapos naglakad na kame. Wala siya dalang motor o ano eh. Magcocommute lang daw kame.

"Saan tayo pupunta?"

"Sa simbahan, pakasal na tayo."

Hindi ko alam kung tatawa ako o ano eh kasi mukhang seryoso siya. Tumingin siya sakin tapos biglang tumawa.

"Im just kidding janica."

"Bwisit to!"

"Hahaha! Gusto mo bang totohanin natin?"

I glared at him pero tumawa lang siya. Jusko nababaliw na ata tong boyfriend ko.

"Let's just eat first before we go somewhere."

"Saan naman?"

Nagkibit balikat siya tapos pumara ng bus. Una niya kong pinasakay at sunod siya. At dahil topak yung driver di pa man din kame nakakaupo umandar na siya bigla.

"Aykabayo!"

Buti nalang talaga nasa likuran ko si dylan kundi napahiga na ko sa sahig! Nakahanap na kame ng uupuan kaya umupo na kame.

"Saan ba tayo pupunta?"

"Mag dedate."

Saang lugar ang magdedate? Minsan talaga bwisit kausap tong lalaking to eh. Hindi ka makakakuha ng matinong sagot.

Nakarating kame ng MOA at una naming pinuntahan ay ang manila bay. Magkahawak kamay kameng naglalakad dun.

"Waahh~ Ang sarap ng simoy ng hangin dito."

"Ano lasa?"

Tiningnan ko siya ng masama kaya itinaas niya ang kamay niya as a sign of surrender. Inirapan ko naman siya at naglakad uli.

"Janica.. What if."

"Hmm? What if what?"

Pabitin talaga tong lalaking to. Pero parang kinakabahan siya? Hmm. Bakit kaya?

"Uy! Dy! What if???"

Hindi parin siya sumasagot at dahil curious na curious ako, and curiosity kills. Huminto ako sa paglalakad at pumunta sa harapan niya tapos nakapamewang habang tinitingnan siya.

"It won't work. You still look cute when your angry"

My face heatened up a little pero hindi ko pinansin yun. Curious talaga ako sa what if na yan! I glared at him again.

"Okay okay. I'll tell it."

Ngumiti naman kaagad ako at hinintay ang kaniyang sasabihin

"W-What if he comes back? What will you do?"

Sana pala hindi ko nalang siya pinilit na sabihin sakin kung ano yun. Hindi ko alam ang isasagot ko kaya nakayuko lang ako at hawak hawak ang laylayan ng damit ko.

"Haha. Forget about what i asked you. Let's go."

Hinawakan niya ang kamay ko at hinila paalis, pero alam ko namang nalungkot siya kasi hindi ako sumagot. Alam ko kahit papano nasaktan siya.

Ahh! This stupid head of mine! Bakit hindi ka gumana kanina?! Bakit hindi ka man lang nakapag isip ng sasagot kay dylan?

"Janica! your spacing out."

"Huh? A-Ano ba yun?"

Hindi nakangiti si dylan, seryoso lang ang mukha niya.

"It's our date and yet your thinking about him. Do you still have feelings for him?"

Eto nanaman, hindi nanaman ako makasagot sa kaniya. Gusto kong sumagot na wala na pero ayaw bumuka ng bibig ko.

"Can't answer again? Then i'll have to assume that you still have."

Naglakad siya at nilagpasan lang ako. Hindi naman ako makaalis sa kinatatayuan ko para habulin siya. If i don't move now and apologize to him baka pati siya mawala sakin.

Nagawa ko nang kumilos at madali siyang hinabol, good thing at mabagal lang siya maglakad. Inakap ko siya ng mahigpit mula sa likod.

"Dylan i'm sorry! Im sorry! I love you, i really do!"

Hinawakan niya ang kamay ko kaya mas humigpit ang akap ko sa kaniya.

"But you love him more than you love me."

Nakasubsob lang ang mukha ko sa likod niya at hindi nagsasalita. I heard him sigh tapos tinanggal niya ang pagkakaakap ko sa kaniya tapos siya ang umakap sakin.

"Well, hindi na ko magrereklamo. Ang importante naman mahal mo rin ako, at tayo na."

Naiiyak ako, hindi lang dahil sa sinasabi niya kundi dahil hindi ko siya magawang mahalin ng buong buo. Napakabait n