Vampires vs Assassins

Chapter 21

Janica's POV

"When did i fuckin agree to let them live here?!"

Yan kaagad ang bungad ni ray pagkakita niya samin at sa bag na dala dala namin ni rian.

"Uhm.. any second from now. You will eventually agree whether you like it or not." Sagot ni hanna sabay ngiti.

"And why?" Taas kilay na tanong ni ray. Ngumiti naman si hanna.

"Because you don't want your girlfriend to get angry.. Right?" Sabi niya na may halong pangbabanta.

Inis naman na ginulo ni ray ang buhok niya at pumasok sa unit niya.

Kung pano kame napunta dito? Well.. let's have a short flashback for that

Flashback

Nawala na parang bula si lemuel at umiyak ako ng umiyak hanggang sa kumalma ako.

"It's not safe here. It's not safe in your house either. They know where my house is.. Saan ko kayo itatago for a whole week?!"

Kanina pa siya problemado sa bagay na yan. Kanina pa din kame hilo dahil kanina pa siya ikot ng ikot at kakaisip kung san kame itatago.

"Uhm.. We could hide sa mga relatives--" Pinutol kaagad ni hanna yung sasabihin ni rian

"We can't. Mapanganib masiyado. We have someone para protektahan ang family mo rian, hindi na tayo pwedeng mangdamay pa ng iba."

Nanlaki pareho ang mata namin ni rian. At ramdam ko ang takot na bumalot sa kaniya. No.. Hindi pwedeng masangkot ang pamilya ni rian dito, losing dylan already broke her what more kung pati pamilya niya mawawala.

"This is final! I am letting you stay at ray's unit! Ofcourse i will be there too. So pack up cause we are going!"

END

Pumasok kame sa unit ni ray. Malaki at maganda ang lugar niya, artista talaga ang dating ng nakatira dito.

"Don't touch anything." Malamig nyang sabi at umupo sa sofa.

umupo rin si hanna, hindi sa sofa kundi sa lap ni ray. Wala namang reaksyon si ray kundi ipalupot ang kamay niya sa bewang ni hanna at isandal ang ulo sa balikat nito.

O-kay.. Broken hearted girls here!!!

"Oh. Your room is at the second floor, third door from the right."

Walang sali salita na umakyat kame sa kwarto. Malaki at maganda ang kwarto, halatang walang gumagamit dahil wala halos gamit.

Dumiretso ako sa kama at humilata. Nakakapagod, nakakalito, nakakainis! Ang daming tanong na tumatakbo sa isip ko pero ang taong makakasagot ng mga katanungan ko ay tinraydor kame.

Sa sobrang pagod ko hindi ko namalayan nakatulog na pala ako.

**

"Irene. Irene. Wake up."

Unti unti kong idinilat ang mata ko dahil sa pamilyar na boses na tumatawagat gumigising sakin.

"Lemuel?"

Umupo ako habang kinukusot ang mata ko. Wala akong makita, sobrang dilim ng paligid ko.

"Irene."

Tumingin ako sa paligid ko para hanapin ang tumatawag sakin pero wala talaga akong makita. Hanggang sa nakakita ako ng ilaw.

Tumayo ako at naglakad papalapit sa ilaw na yun. Habang papalapit ako ng papalapit nakakarinig ako ng malalakas na hiyawan at tawanan. Hiyawan ng mga taong nasasaktan at tawanan ng mga taong natutuwa.