Vampires vs Assassins

Chapter 6

Dylan's POV

Another day, another life. I packed my things i needed for school and went down.

"Im going now."

Pagpapaalam ko kay mama at lumabas na ng bahay. Mabilis akong nakarating ng school dahil hindi gaano traffic.

"Goodmorning dy!"

"Janica. Goodmorning!"

Three months have passed and many things has changed. Janica doesn't want to be called by her second name anymore. And the good news is kame na for one month. Si rian naman.. Ayun walang pinagbago.. Ganun parin life style naming dalawa away bati.

Medyo boring na ang buhay naming tatlo simula nang umalis si lemuel. He left without saying goodbye to janica. He left without explaining.

I remembered the day we last talked to each other. And what he said before leaving.

FLASHBACK

"Dylan.. Im leaving."

Kumunot lalo ang noo ko at tiningnan siya.

"You joking right?"

Hindi siya sumagot pero.. Kita ko kung gaano kaseryoso ang mukha niya kaya naman nasagot na ang katanungan ko. He's not joking right now. He's serious.

"When?"

"Today."

"Have you told irene?"

Hindi nanaman siya sumugot at lumungkot ang mukha niya. Dun ko lang napansin na namumula pala ang pisngi niya.

"Anong nangyari sa pisngi mo?"

Napangisi siya at hinawakan ang kaniyang pisngi.

"Irene."

Ohhh. Hindi na ko nagtanong uli kasi halata naman na isang sampal yan. Ano ba nangyari sa dalawang to?

"Saan ka pupunta?"

"Hindi na kailangan malaman. Pero isa lang ang hiling ko sayo dylan. At yun ang alagaan ng mabuti si irene."

Umalis na siya nang hindi man lang ako hinahayaang magsalita. Hindi ko na siya nahabol, ewan ko hindi ko magawang makagalaw sa kinatatayuan ko.

END

At yun na nga, kinabukasan nun hanggang ngayon hindi na siya pumasok at nang sabihin ko kay janica na umalis na siya at walang kasiguraduhang babalik hindi na siya nagpatawag ng irene.

"Roxas!!!"

Nahinto ako sa paglalakad nang may isang nakakatakot na dragon na bumubuga ng apoy ang tumawag saakin. Grabe mahal na mahal niya apelyido ko no? Never niya ko tinawag sa pangalan ko eh.

"Hehe, Hi rian! Ano ang maipaglilingkod ng gwapong si ako?"

Imbis na magsalita siya binatukan niya lang ako. Brutal talaga.

"Umayos ka roxas. Sumama ka sakin!"

Napakamot nalang ako sa ulo ko. Hays grabe. Ang gwapo ko talaga. Buti nalang talaga naihatid ko na si irene sa room nila.

Sumunod nalang ako kay rian, nakarating kame sa...

"O-Oy! Anong ginagawa natin sa principal's office?!"

Hindi siya sumagot at hinila lang ako papasok ng office. Jusko, hindi ako nasabihan na may kaso pala ako. De sana hindi na ko pumasok.

"Oh nandito ka na pala. Ms. Sebastian thank you. You may go now."

Umalis na si rian at iniwan ako sa matandang to. Ano ba kailangan sakin nito?

"Your father, had an eye on one of our previous students in this school. And he is dissapointed in you because you didn't know he was one of your foe."

Seriously I don't know what this boy is talking about. May iniabot siya saking folder kaya tiningnan ko ito

"Recently two of our students got killed.. And the reason is.."

"Vampires."

"Correct. And you being an assassin. You will avenge the two students by simply killing one of them."

If it were that easy to kill them without any damage done to us all of them would have been vanished from this world.

"We have a student here at our school.. That is a vampire."

He caught my attention. What? A vampire at our school? Impossible! Why didn't I know if there was one?!

"And it's no other than... Lemuel Joseff Basco"

"WHAT?!"

Sigaw ko.. H-How can this happen?! P-Paano niya nagawang itago sakin yun?! Nalukot ko ang folder na hawak ko tapos diri diretso akong lumabas ng office at pumunta sa classroom nila janica.

Agad ko siyang hinanap pagkarating ko dun pero.. Damn! Nasaan siya?!

"Excuse me, nakita mo ba si janica?"

"Oh! Umalis na siya."

Umalis? Saan naman siya pupunta? Break time palang.. Teka baka nagutom na at nagpunta ng cafeteria! Tumakbo ako papunta ng cafeteria and searched for her there.

"Janica!"

Well, I was right. She is here. Nilapitan ko siya na kasalukuyang kumakain na.

"Dylan. Sorry nauna na ako ah? Pinuntahan kita sa room niyo kaso wala ka kasi."

"Oh. I was at the principal's office."

Huminto ito sa pagkain at nakakunot noo na tumingin sakin.

"Why?"

"Ahh wala may pinagusapan lang kame nung principal."

Hindi na siya nagtanong pa muli kaya ako nalang ang nagtanong.

"Janica.. Im sorry for this sudden question but.. Do you know about who he really is?"

"About who?"

"Lemuel."

Hindi siya sumagot. Nahinto lang siya sa ginagawa niya at natulala. Does lemuel really have this so much effect on her? Pero.. Bakit hindi ako nakakaramdam ng inis sa kaniya? I mean naiinis ako sa kaniya dahil hindi niya sinabi sakin pero.. Aish! Ewan naguguluhan na ako!

*KRIIIIINNNNNGGGG

"I Don't know what your talking about dylan. But the answer to your question is no. Well, we better get going. We still have class."

Tumayo na siya at lumabas ng cafeteria. Ako imbis na sundan ko siya nanatili lang akong nakaupo dito sa upuan. Ano bang naisip ko at tinanong ko yun kay janica? Kung alam niya naman kasi siguro yon panigurado hindi naman kame magiging malapit kay lemuel.

Janica's POV

Nakapalungbaba lang ako habang nakatingin sa board. Hindi ako makapag focus sa tinanong ni dylan kanina. Alam niya na ba kung sino talaga si lemuel? Pero.. Paano? Ako lang nakakaalam nun. May nagsabi ba sa kaniya?

"Okay class dismissed."

Tumayo na ako at nag ayos ng gamit. Sumilip din ako sa labas dahil baka nandun na si dylan.. Kaso wala siya kaya nagpunta uli ako sa classroom nila, kaso wala siya.

"Ja! Umuwi na daw si roxas. Tara na."

Sumunod na ako kay rian at naglakad kame pauwi. Napabuntong hininga ako dahil hanggang ngayon kinakabahan ako.. Pero, bakit? Hindi ba dapat galit ako sa kaniya? Diba dapat hayaan at kalimutan ko na siya.

Nakauwi narin ako sa amin si rian sinundo narin ng papa niya habang naglalakad kame pauwi kaya hindi na siya nakatambay sa bahay.

Dumiretso ako sa kwarto ko at humiga sa kama. Sabado bukas, so I have a long day to rest.. And to forget about him.. Again.