" မောင်! "
အချစ်လေးက ခေါ်နေတော့လည်း ပြုံးမိပြန်သည် ။
"ဗျာ့၊ ပြောလေ မောင့်အချစ်လေး "
" ဂျီ ဒီအခန်းထဲမှာပဲ နေနေရတာ တစ်လပြည့်တော့မယ် ၊ အပြင်လေးထွက်ခွင့်လေးပေးပါအုံး မောင်ရာ "
မောင် ပြုံးနေရာမှ ချက်ချင်းတည်သွားပြီး
" မရဘူး အချစ် ! , မောင်နဲ့ပဲ နေရမယ် "
ဘယ်လိုတောင်လဲ မောင်က အဲ့လောက်တောင်မှ အတ္တကြီးရလား ။
" မောင် !! ဂျီက အရုပ်မဟုတ်ဘူးနော် ၊ အကျဉ်းချသလို မနေနိုင်ဘူး !!"
" ဂျီမင်း!! မောင် စိတ်မတိုချင်ဘူးနော် ၊ စိတ်တိုရင် မုဒိန်းကျင့်မိလိမ့်မယ် ၊ အေးဆေး နေစမ်း!!"
ဂျီမင်း သိပ်ကိုမှ အဆင်မပြေတော့ပါ ။ အမေတို့နဲ့ကော သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ကော မတွေ့ရတာ တစ်လပြည့်တော့မယ် ။ မောင့်ကို ချစ်ပါတယ် သို့သော် အခုလိုကြီး အကျဉ်းချခံရတဲ့လူလိုတော့ မနေနိုင်တော့ပါ ။
တစ်ရက်နှစ်ရက်လောက်နဲ့ပြီးသွားမယ် ထင်ခဲ့ပေမယ့် တစ်ပတ်ကြာလဲ မလွှတ် နှစ်ပတ်ကြာလဲမလွှတ် ။ အခု တစ်လပင် ပြည့်တော့မည် ။
ပြောမရတဲ့အဆုံး ကုတင်ပေါ်မှ တံခါးဆီ အတင်းပြေးကာ တံခါးဖွင့်ပြီး အပြင်ပြေးထွက်လိုက်သည် ။
" တောက်ခ်!!! "
မောင်တောက်ခ်ခေါက်ကာ အပြေးလိုက်ပြီး ဂျီမင်းကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းကာ အခန်းထဲ ပြန်ခေါ်လာခဲ့သည်။
အငြိမ်တစ်စက်မှမနေပဲ အတင်းရုန်းကန်ပြီး မောင့်ရဲ့ ကျောကုန်းကို ထုကာ...
" ဖယ်စမ်း ဂျွန်ဂျောင်ကု ၊ မင်းနဲ့မနေဘူး ၊ လွှတ်ပေးးး!!"
မလွှတ်ပေးတဲ့အပြင် ကုတင်ပေါ် ပစ်ချပြီး တက်ဖိကာ ဂျီမင်းရဲ့ပါးလေးတွေကို ညှစ်ပြီး ပန်းရောင် နှုတ်ခမ်းလုံးလေးကို အတင်းစုပ်နမ်း တော့သည် ။ သွားစိထားသဖြင့် နှုတ်ခမ်းလုံးလေးတွေကိုကိုက်လိုက်တဲ့အခါ နှုတ်ခမ်းမှ သွေးစလေးများထွက်လာသည် ။
" အ! "
ဂျီမင်း အော်သံ သေးသေးလေးကြောင့် မောင်က နမ်းနေရာမှခန ရပ်ပြီး
YOU ARE READING
ရုပ်ဆိုးကောင်
Fanfiction" မင်းနဲ့ငါဆိုတာ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှမတန်ဘူး ။ မင်းလိုရုပ်ဆိုးကောင်က ငါ့ကို သဘောကျတယ်တဲ့လား ၊ ရွံစရာကောင်းလိုက်တာ ၊ ထွက်သွား ! ငါ့နားကို ထပ်မလာနဲ့! " " အင်း ဟုတ်ပြီ , မင်းသဘောတိုင်းပဲပေါ့ , ငါ မင်းအနားက ထွက်သွားပေးမယ် ဘယ်တော့မှ မင်းအနားကို မလာစေရတော့ဘူး...
