Gökkuşağı

"Bu Aralar Sürpriz Kişiler Moda"

Selam! Selam!

Uzun zamandır düşünüyorum da ben vote sınırı falan koymayacağım. Az okuyucum olduğu, vote sınırını aşamadığım ve egom zedelendiği için değil kesinlikle. Bu güzel okuyucularımın böyle düşünmeyeceğini biliyorum ama olur ya düşünüverir insan bazen ister istemez, hıh işte tam da o yüzden açıklama gereği duyuyorum. Ben bu hikayeyi zevkle, istekle yazıyorum. Her kelimesini yaşatmaya çalışarak yazıyorum sizlere. Yazmak, benim kendi kabuğumda hayat bulmamı sağlıyor adeta... Kimseye anlatamadığım şeyleri hikayemde toplayarak huzur buluyorum ben... Bu hikayenin her harfini yazarken hayallere dalıyorum. Küçük bir çocuk gibi heyecanlanıyorum. Tek bir vote, yorum bile gelse kendisine ilk defa istediği uçan balon alınmış minik bir çocuk gibi sevinç çığlıkları atıyorum etrafa. Kısaca yazmak, hele de bu kadar mükemmel okuyuculara bu hikayeyi yazmak benim için bir iş değil zevktir. Ve insan sevdiği bir şeyi yaparken mutlu olur hele de yaptığı şey sevilmiş ise, değer görmüş ise o şeyi istekle yapar. Vote sınırını koyduğumdan beri kendimi tuhaf hissediyorum. Bu hikeyenin son bölümüne kadar vote sınırı koymayacağım. Çok ağır melankoli oldu sanırım :) Bir de bu bölümde anlamı pek bilinmeyen bir kelime var o kelimeyi * işareti ile gösterip bölüm sonunda anlamını belirttim ((: Yine Helin'in ağzından yazdığım bir bölüüüüüm bu aradaaa:)  Sizleri seviyorum ve hep seveceğim. İyi Okumalar! Düşüncelerinizi belirtin lütfeeen! :)))) (Son olarak medyada Can ve bilinen bir şarkı :)

-lovatic122-

***

"Hayır, hayır Helin kesinlikle olmaz! Ben hayatımı mahvedemem. Hatırlatırım benim bakmam gereken küçük bir kardeşim var."

"Sanki benim yok. Ayrıca eniştem diyorum, polis diyorum, bir şey diyorum, olmayacak diyorum Gülücük. Bak bir daha gülmem görürsün. Peşimde uzun kuyruğun kuyruğu gibi dolaşırsın" dedim bulunduğumuz karakolun önünde kollarımı birleştirerek. Sonrasında ise söylediğim şeylerin saçmalığını fark ederek dudağımı ısırdım.

"Şu an yaptığın ne o zaman? Somurtuk. Gülmenin anlamı ne zaman somurtmak olarak değişti acaba?"

"Kusura bak ama ben bir doğum günü sürprizi ile etrafıma gülücükler saçamam Aşpo Bey. Olabileceğim en iyi şey olup kendim olmayı tercih ederim. Bunun için ne kadar sürpriz yaparsan yap" O da yüzünü buruşturup çenesini kaşıdı ve bilmişçe konuşmaya başladı:

"Peki, bunun için kaç sürpriz yapmam gerek?"

"Karakol işini de halledelim de bakarız" dedim.

"Hayır demiştim hatırlatırım."

"Senin bulman gereken bir aile katilin de var hatırlatırım."

"Sen özünde ne kadar inatçı bir kızmışsın ya! Şimdi o uğraştığım iki günüme acıyorum!" dedi bir çocuk gibi cırlayarak. Ben ise birkaç saniye sonra elinden tutup karakola girmemizi sağladım. O ise uzun boyundan dolayı eğilip kulağıma fısıldadı:

"Birazdan yapacaklarımız yasa dışı biliyorsun değil mi?"

"Bütün bu eziyete ödeşmek için katlandığımı farkındasındır inşallah. Umarım yarın aksiyon-polisiye filminden çıkıp Helin Karaylı'nın ekstra negatif hayatına döneceğim." dedim birçok odanın bulunduğu ve benim buraları ezbere bildiğim koridorda yürürken. Can'a döndüğümde gözüm elimize kaydı sonrasında gözlerimin patlaması ve yavaşça çekmem bir oldu. Bir süre uzun koridorda yürüdükten sonra Can söze başladı:

"Kaç dakikadır yürüyoruz acaba. Sayende okulumu astım farkında mısın?"

"Her şeyi iyiliğin için yapıyorum herhalde. Ayrıca ben de okulu astım ilk defa ve senin eve gidince kızacak bir ailen yok benim ise peşimde terlik ile kovalayacak bir annem var" dedim. Bir süre düşündü, durdu ve bana döndü.