A long way (Compleet)

Hoofdstuk 2

We stappen in de auto en terwijl ik mijn Ipod neem, zet mijn moeder de radio op voor de verkeersinformatie, we rijden naar de luchthaven omdat mijn moeder niet zo graag heel lange ritten wil maken met de auto en ik eigenlijk ook niet. Altijd die lange files hier en daar en dan als we in de auto zitten is het vreselijk warm. Nee, geef mij het vliegtuig maar.

'Op de E40 is er een vrachtwagen vol met kippen omgevallen, er lopen nu ongeveer 1500 kippen over de autosnelweg dus u zult moeten oppassen of een andere weg verkiezen. Binnen ongeveer twee uur zullen de kippen wel opgeruimd zijn', dat is het eerste dat uit de radio komt en dan gaat het verder, 'Aan de Kennedy tunnel staat een heel erg lange file van een wachttijd van één uur en een half.' De radio geeft nog wat nieuws maar ik luister er niet echt naar als ik mijn Ipod heb opgezet is dat het enige waar mijn aandacht heen gaat. Ik steek de oortjes in mijn oren en zet het eerste liedje op, er speelt nu het liedje 'superman' van Joe Brooks, het is één van mijn lievelingsliedjes. Daarna komt het liedje 'Autumn leaves' van Ed Sheeran, en zo volgen er  nog veel liedjes.

'Ohnee', roept mijn moeder, 'we hebben file!' Weer typisch mijn moeder, altijd te veel stress, altijd voor niets.

'Chill mam, het is maar een file', zegt mijn broer.

'Een file, een file die ons doet te laat komen op onze vlucht!'

'Ja Mike! Als wij onze vlucht missen is het jou schuld', kom ik er tussen.

'Ahja, en waarom dan wel?'

'Jij was degene dat zolang wou slapen!'

'Stop!',roept mijn moeder, 'Jullie geruzie gaat niets helpen, als jullie zo doorgaan rijden gewoon naar huis!'

Meteen was het stil in de auto, ik weet niet voor hoelang maar ik denk maar voor een aantal seconden want dan zegt mijn moeder boos: 'Harry! Zeg jij ook eens iets!'  'Euhm... J-ja luister naar jullie moeder, of zo.'  Mijn moeder draait zich naar voren en ze rolt met haar ogen, ik zie het niet maar ik weet het gewoon.

Ik luister nog een hele tijd naar mijn Ipod en probeer niet in slaap te vallen, als ik een tijdje in de auto zit ben ik na een tijd echt super moe, totdat mijn vader zegt: 'Oké allemaal, we zijn er, stap maar snel uit want we moeten wel verder doen anders missen we onze vlucht.'

We staan direct naast de auto en ik loop snel om een karretje voor onze koffers te gaan halen. Als ik terug ben stapelen we er alles op en gaan naar binnen als we net gaan inchecken vraagt mijn moeder:' Lori, waar is Mike?' 'Mike?' ik draai een paar keer rond, 'Geen idee', zeg ik en haal mijn schouders op.

'Sta daar dan niet zo! Ga hem zoeken! Straks missen we alsnog onze vlucht!' Ik loop terug vanwaar we gekomen zijn en ik kom langs een snoepkraam waar ik hem al direct zie staan, wat had je anders verwacht.

'Mike! Waarom sta jij hier nu zo, we moeten inchecken en jij staat hier naar snoep te kijken?! Kom mee!' Roep ik kwaad.

'Lori, kom op, jij begint al op mam te lijken ook altijd gestrest!'

'Kom nu gewoon!' Ik rol met mijn ogen en bedenk dat hij misschien gelijk heeft. Oké.. dit mag echt niet gebeuren!

'Oké, alles is in orde, eerste afslag rechts', zegt de dame achter haar bureau met haar groen, grijze ogen en haar zwart opgestoken haar, ze heeft ook zo'n soort uniform aan die iedereen moet dragen bij de luchthaven, het is een donkerblauw waar ze een wit bloesje onderaan moeten doen.

We moeten een aantal trappen doen en dan komen we aan ons vliegtuig, we waren nog net op tijd, dat zei de mevrouw ook als we vijf minuten later waren konden we onze vlucht wel vergeten. Ik zucht terwijl we verder naar boven lopen.