A long way (Compleet)

H12

Ik word wakker, ik voel iets tegen mijn lichaam. Een ander lichaam? Het is nog donker en kan niet direct onderscheiden wie het is. Ik voel wel dat hij/zij me stevig vast heeft. Ik probeer los te komen maar het lukt me niet.

Ik zit vast. Nu probeer ik zijn/haar armen van me af te trekken maar ook dat lukt niet. De persoon naast me slaapt duidelijk heel vast.

Ik zucht.

Ik ga terug liggen en zal wel wachten tot morgen ochtend. Ik wil net mijn ogen sluiten en zie dan een flits door het raam. Ik ben blijkbaar de gordijnen vergeten dicht te doen.

En nog een flits.

Ik wil uit mijn bed stappen en was weer vergeten dat ik vast zat. Daarom sluit ik maar gewoon mijn ogen en val terug in slaap terwijl ik me echt afvraag wie er naast me ligt.

*BZZ*BZZ* Ik word gewekt door de wekker en het is al licht in mijn kamer, de zon schijnt naar binnen. Ik draai mijn hoofd en schrik van wie er naast me ligt.

'JASPER!' roep ik. Hij heeft bruin haar en groene ogen, ik vind hem persoonlijk niet echt knap.

Nu opent hij wel zijn ogen.

'Ah, hey Lori', zegt hij en sluit terug zijn ogen.

'Jasper!' roep ik nogmaals.

Hij doet zijn ogen terug open en zie dat hij een beetje geÏrriteerd is. 

'Wat moet je?'

'Wat moet je?' herhaal ik kwaad, 'je hebt mij vast in mijn bed in mijn kamer! Dat moet ik!'

'Rustig, ik moest voor een weddenschap bij jou komen liggen', zegt hij.

Ik draai met mijn ogen. 'Komop seg, van wie moest je dat?'

'Je broer', hij draait zich om en slaapt weer verder.

'Mike!' grom ik. Ik stap uit mijn bed, want hij heeft me ondertussen losgelaten. Ik had natuurlijk niet door dat mijn nachtkleedje een beetje doorschijnt. Maar dat heeft Jasper wel gezien.

'Je ziet er niet slecht uit', ik kijk naar hem en hij knipoogt. Ik begin te blozen en wil me omkleden.

'Ga weg Jasper! Ik wil me omkleden', zeg ik boos.

'Doe maar, heb er geen probleem mee', zegt hij, nu ben ik pas echt boos.

'Weg! Nu!', roep ik.

Het klonk dus erg boos want binnen de minuut is hij rechtgestaan en de kamer uitgelopen. Ik lach naar mezelf en begin me om te kleden. Als ik klaar ben en ik kan naar school ga ik nog even langs Mike zijn kamer. Zonder dat ik op de deur klop loop ik naar binnen.

'Mikel!' roep ik boos.

'Mikel?' herhaalt Jasper.

Ik lach. 'Ja Jasper, Mikel.'

Hij moet zijn lach inhouden terwijl ik verder ga. 'Stop met die belachelijke weddenschappen, dit is niet grappig!'

'Jawel!', zegt hij en begint te lachen, net zoals Jasper, hij lacht ook.

 'Ik wist, ik had het gordijn wel dichtgedaan en jij deed het terug open zodat je een foto kon trekken! Waarom doe je me dat aan! Ik heb je flits wel gezien!' Roep ik kwaad tegen hem.

Hij kijkt me verbaasd aan.

'Wissen!' sis ik naar hem.

Hij hij kijkt nog steeds vebaasd en probeert iets te zeggen, omdat ik al veel te laat ben loop ik naar beneden en zal het straks zelf wel na gaan. Ik eet snel wat en neem mijn fiets en vertrek.