A long way (Compleet)

Hoofdstuk 3

Ik zie een prachtig landschap voor me opdoemen. Hoelang is het al wel niet geleden dat ik nog eens op vakantie ben geweest? Ik kan nu al niet wachten tot we aan ons vakantiehuisje zijn. We moeten eerst nog tien minuutjes met de auto die we hier gehuurd hebben en dan, dan zijn we er eindelijk! We stappen in de auto en rijden naar ons huisje, het is nu ongeveer tegen de avond en ik begin al honger te krijgen, dat eten van het vliegtuig was echt totaal niet lekker, integendeel zelfs.

We moeten eerst langs een infobalie om ons in te checken en dan krijgen we de sleutel van het vakantiehuisje dat we huren voor een tijdje.

'Jullie huren het bovenste deel van een huisje van de familie Johnsen het is huisje nummer 231 b', het is een vriendelijke vrouw die ons die informatie geeft en ze gaat verder, 'het zijn ook Belgen dus als jullie iets willen of iets moeten weten kan je daar terecht, het zijn hele vriendelijke mensen of je kan naar hier komen, wij helpen jullie ook graag, daarvoor zitten we hier natuurlijk', ze glimlacht vriendelijk naar ons.

'Dankjewel voor de informatie, mevrouw', zegt mijn vader met altijd die zelf ingenomen lach dat ook weer wat schattigs heeft, dat wil niet zeggen dat mijn vader schattig is!

De vrouw achter de balie glimlacht nog eens vriendelijk naar ons. 'Hier heb je jullie sleutel, ik hoop dat jullie het hier leuk zullen vinden'

Mijn moeder rolt met haar ogen, ze vindt het echt niet leuk als mijn vader praat met een andere vrouw. Zonder mijn vader had ik allang niet meer geleefd, hij is de enige dat mijn moeder een beetje rustig kan houden, maar hij houdt echt super veel van haar, als zij er niet meer zou zijn... Ik hou ook echt heel erg veel van mijn moeder, alleen kan ze soms een beetje te ver gaan, zeg maar.

'Paap?', vraag ik met puppy-oogjes. 'Ja Lori', vraagt hij met altijd diezelfde fantastische glimlach. 'Gaan we eten? Ik heb echt grote honger.'

'Ja, hoor maar heb je op het vliegtuig niet genoeg gegeten? Wat heb je eigenlijk besteld?'

'Ik vond het echt niet lekker ik heb fegato gegeten.'

'Jij weet dat het lever is, toch?', komt Mike ertussen en begint heel erg hard te lachen. Mijn wangen kleuren een beetje rood. Ieuw.

'Wààt! ieuw, dat meen je niet!'

'Sorry Lori, hij heeft gelijk', zegt men vader, net zoals mijn broer kan hij een lach ook niet onderdrukken. Ik zucht. 'Gaan me dan nu eten?', mompel ik en kijk een beetje beduusd voor me uit. 'Ja is goed, kom we gaan naar het restaurant dat in dit park ligt.'

'Buongiorno, What language do you speak', zegt een jongeman van ongeveer 22. Hij heeft kort zwart haar en heeft een licht-bruine kleur van huid. Hij is eigenlijk best wel knap.

'Néerlandais', zegt mijn papa.

'Papa, dat is Frans', zeg ik droog.

Mijn vader krijgt een rode kleur en verbeterd snel zijn uitspraak.

'Ah oke', zegt de man, 'ik spreek ook Nederlands, dus hebben jullie jullie keuze al gemaakt, wat willen jullie drinken?'

'Voor mij een cola', zeg ik

'Sprite', zegt Mike ongeïnteresseerd.

'Mike!' snauwt men moeder hem toe.

'A-alstublieft...', plakt hij er nog achteraan alsof er niets gebeurd is.

'Voor ons een halve liter witte wijn alstublieft'

'Oké, dat is genoteerd, hebben jullie je keuze voor het eten al gemaakt?', zegt de knappe ober.

'Nog vijf minuutjes alstublieft.'

'Lori, Mike en Els wat willen jullie hebben om te eten?'

'Pizza Hawaï'