A long way (Compleet)

H22

Ik open mijn ogen en knipper een paar keer. Ik zie al het stof in deze kamer vliegen door de zon die door het raampje schijnt. Ik zucht en voel me echt heel erg vies. Mijn haar kleeft wel bijna aan mijn hoofd en deze kleren heb ik al te lang aan. Lucas ligt nog steeds te slapen en besluit hem maar te laten doen. Mijn hand gaat naar mijn hals. Ik heb gelukkig nogsteeds de ketting aan die ik van mam kreeg. Deze zal ik altijd dragen, of toch proberen. Ik verlos mezelf uit de greep van Lucas en probeer recht te staan. Bijna al mijn spieren zijn echt stijf en kan amper bewegen. Ik hoor lawaai van de achterkant van de deur en vermoed dat het gekraak zoweer zal komen. Even blijft het stil en dan gaat de deur open. Een hele boel licht vult de kamer. Ik knipper een paar keer en zie dan dat Lucas ook recht is gaan zitten. Een breed gebouwde gestalte komt uit het licht naar voren. Hij gooit een sleutel voor ons op de grond. 

'Dit is de sleutel van de deur achter jullie. Het is een douche, we willen dat jullie jullie douchen en klaarmaken voor straks.'

Met die woorden sluit hij opnieuw de deur.

'Is er een deur?' vraag ik aan Lucas.

'Blijkbaar wel...' hij raapt de sleutel op en steekt die in het sleutelgat. Na een paar keer lukt het hem en de deur gaat met moeite open. Er verschijnt een donkere kamer zonder lichtknop en een mega oude douche. 

'Moeten we ons daar douchen? Als je die deur dicht doet zie je niets meer..' stel ik vast.

'Ja dat is wel.' Ook hij zucht.

'Jij eerst of ik?', vraag ik.

'Ga jij maar eerst en ik zal niet kijken', zegt hij en glimlacht.

'Oké, is goed.'

Ik ga het oude hokje binnen en zet de kraan aan, ik voel koud water. Ik laat het lopen terwijl ik mijn kleren uit trek en soms naar achter kijkt om te zien of Lucas niet meekijkt. Ik steek opnieuw mijn hand onder het water, nog altijd ijskoud. Ik zucht en denk dat het waarschijnlijk niet warmer mee wordt.  Ik heb kippenvel gekregen van het water en heb nu pas door dar ik geen zeep heb, geen handdoeken en geen shampoo. Ohnee.

Op dat moment hoor ik de deur opengaan en hoop niet dat ze mij kunnen zie vanaf daar. Maar ze gaat bijna gelijk weer dicht. 

'Lori?'

'Ja?'

'Mag ik even komen ik heb handdoeken en shampoo voor je, zijn ze net komen geven.'

'Ja is goed maar niet kijken.'

'Doe mijn best.'

Ik hoor hem naar hier komen en hij legt de handdoeken voor de douche en ook de shampoo. 

Als hij weer weg is doe ik de deur van de douche open en neem de shampoo. Ik merk dat de shampoo al best oud is en doe mijn best er niet aan te denken. Na 10 minuten stap ik terug uit de douche en heb nogsteeds kippenvel. Ik droog me snel af en trek opnieuw dezelfde kleren aan. Ik hoop maar dat ik snel thuis ben. 

Na mij gaat Lucas in de douche en ik hoor hem vloeken over het koude water. Ik zit met mijn handen over mijn knieën geslagen op de grond een beetje heen en weer te wiebelen. Vandaag worden wij  of in ieder geval toch Lucas vrijgelaten en daarna ik, als ze voor mij willen betalen tenminste. Ik zucht, waarom overkomt mij dit nu allemaal. 

Na een tijdje komt Lucas terug de 'badkamer' uit. Ik moet toegeven dat hij er niet slecht uitziet. Zelfs door het weinige licht zie ik de glinsteringen in zijn ogen, de glinsteringen die een tijdje weggeweest zijn.

'Klaar voor de grote dag, Lori?' vraagt hij.

Ik knik, 'ja tuurlijk!'

Hij komt naar me toe en slaat zijn armen om me heen. Met een diepe zucht laat hij me weer los als we gerammel aan de deur horen. 'Daar gaan we dan.'