Is there still hope?

Back Home

"Harry wat doe je, het kan niet." Zei ik en ik liep weg en zag iedereen in de wachtkamer zitten. Melanie, Zayn, Louis,Niall, Liam, Sophia en m'n ouders en die van Harry." Hee hoe gaat het met Hope?" Vroeg m'n vader." Ze ligt in een kunstmatige coma." Zei ik en hij zuchtte." Ik wil haar zien." Zei Jade en ze liep weg." Ze is echt irritant." Zei Zayn." Maak Harry dat maar wijs." Zei ik." Hoe gaat het met je?" Vroeg Niall." Het gaat wel, dit is echt een kut dag. Eerst die rechtszaak, daarna die echtscheiding's papieren en nu Hope." Zei ik." Dus het is echt? Harry wilt echt scheiden?" Vroeg Louis." Ik begrijp hem ook niet meer echt." Zei ik." Hij weet het zelf ook niet echt meer, hij zei pas nog dat hij van jou en Jade hield." Zei Anne." Ik moet er gewoon een einde aan maken aan z'n getwijfel en gewoon tekenen." Zei ik en het was ineens ,doodstil." Ik wil jou niet kwijt als schoonzus." Zei Gemma en ze gaf me een knuffel." Ik jou ook niet, maar ik kan dit niet meer. Op dit moment gaat Hope voor en doe ik nog even niks." Zei ik." Zullen we kijken bij Hope?" Vroeg m'n vader en ik knikte. Hij gaf me een arm en ik liep met hem mee en stond voor het raam. Ik zag Jade huilen en Harry haar troosten." Het komt goed lieverd." Zei m'n vader en hij wreef over m'n rug waardoor ik moest huilen. Hij trok me in een knuffel, wat op dit moment fijn voelde.

Het is 9 uur s'avonds en iedereen is naar huis behalve Liam,Harry Jade en ik. We zitten bij Hope en ineens kwam er een dokter binnen." Hallo ik ben Samuel. Mijn collega's en ik, wilde Hope uit haar coma halen." Zei de dokter." Is goed." Zei ik." Ik moet u wel vertellen dat er een kans bestaat dat ze niet meer wakker word." Zei hij en ik keek Liam geschrokken aan." Wat?! Hoe bedoeld u?!!" Zei ik." Er is een kans dat ze kan overlijden, omdat de klap te groot was." Zei hij en er rolde een traan over m'n wang en Harry stond op." Moeten we dit dan wel doen?" Vroeg Harry." We hebben geen keus Harry." Zei ik." Dat hebben we wel!" Zei Harry." Wat moeten we dan Harry, haar in coma houden?" Zei ik en hij sloeg op de deur." Meneer wilt u rustig doen, anders word u eruit gezet. Zei de dokter." Doe het." Zei ik en iedereen keek me aan." Haal haar uit haar coma." Zei ik en hij knikte." Ik haal een zuster erbij." Zei hij en hij verliet de kamer." Dit is het beste is Chel." Zei Liam." Liam heeft gelijk." Zei Jade." Ik wil haar gewoon niet kwijt." Zei Harry en ik liep naar hem toe." We raken haar niet kwijt. Ik ben ook bang, maar ik geloof in haar." Zei ik en hij knikte." Je hebt gelijk." Zei Harry en hij glimlachte zwakjes. Even later kwamen de dokters binnen." Bent u er klaar voor?" Vroeg de dokter en we knikten voorzichtig. De zuster deed haalde wat slangetjes weg en de dokter drukte de monitor uit." Hope je kunt het." Zei ik en de dokter deed de hartmonitor aan. Ik keek naar de monitor en zag dat hij wat piepte en hoorde ineens een lange piep en ik keek Harry paniekerig aan ." Kom op Hope, word wakker." Zei Harry." Haal de andere dokters erbij!" Zei de zuster en de dokter rende de kamer weg en er kwamen 3 dokters erbij. Een dokter pakte de Defribilator ( waarmee je schokken geeft) en legde het op Hope's borstkast en gaf een schok." Nog een keer!" Zei een ander dokter." Kom op Hope." Zei Liam en ik zag Harry met tranen. Gebeurd dit nou echt?? Droom ik dit, verlies ik nou m'n kind?! Hope word alsjeblieft wakker. "Ik heb je nodig, ik wil je niet kwijt Hope alsjeblieft." Zei ik en ik hoorde weer wat piepjes en ik keek naar Harry die even versteld stond te kijken als mij." Het is haar gelukt!" Zei ik en Harry liep naar me toe en gaf me een knuffel." Ons meisje heeft het gered." Zei hij en ik knikte blij.
~~~
Ik opende m'n ogen en zag dat Hope nog lag te slapen. Ik lig naast haar en Harry zit op een stoel, maar ligt leunend op het bed te slapen. Ik keek weer naar Hope en zag dat ze in haar ogen wreef en ze opende voorzichtig haar ogen." Harry!" Zei ik en ik wiebelde hem heen en weer." Hmm wat is er?" Vroeg hij half slapend." Nou kijk zelf maar." Zei ik en hij keek op en hij keek naar Hope, z'n ogen werden meteen wat groter." Hee Prinsesje van me, hoe gaat het?" Vroeg hij." Waar ben ik nou?" Vroeg ze." Je bent in het ziekenhuis lieverd, je was van een klimrek afgevallen weet je dat nog?" Vroeg ik en ze knikte voorzichtig." Wil je ons nooit meer zo laten schrikken?" Vroeg Harry en ze lachte." Sorry papa." Zei ze en Harry kwam er ook bij liggen en we gaven haar een knuffel. Ineens werd er op de deur geklopt en Samuel kwam binnen." Hallo, hee ik zie dat Hope wakker is." Zei hij." Ja gelukkig wel." Zei ik en ik wreef over haar haren." Jullie hebben echt een ongelofelijke sterke dochter." Zei hij." Dat hebben we zeker." Zei Harry." Wanneer mag ze naar huis?" Vroeg ik en hij keek in z'n map." Nou we willen wat testjes doen en als dan alles goed is mag ze naar huis. Maar ze moet dan heel erg rustig aan doen." Zei hij en we knikten." Is goed, we zullen haar lekker verwennen." Zei ik." Nou mooi, ik haal m'n collega erbij en dan zal ze wat testjes doen." Zei hij en we knikten en Harry stond op en liep naar hem toe." Ik wilde u bedanken dat u m'n dochter heeft gered, wij zijn u echt dankbaar." Zei hij en Samuel glimlachte." Graaggedaan, bovendien uw dochter heeft zelf ook goed meegeholpen." Zei hij." Dat heeft ze zeker." Zei Harry." Ik haal gauw m'n collega, dan kan ze lekker naar huis." Zei hij en Harry knikte."Ik ga even Liam bellen." Zei ik en hij knikte en ik liep naar de gang en belde Liam." Met Liam." Zei hij." Ze is wakker!" Zei ik." Is ze wakker?! YES JONGENS ZE IS WAKKER!" Riep Liam waardoor ik moest lachen." Zijn de jongens bij jou?" Vroeg ik." Ja we moesten repeteren, maar ik was er niet echt bij met m'n hoofd dus kwamen ze op visite." Zei hij." Awh zo lief, als alle testjes goed zijn gegaan dan mag ze naar huis!" Zei ik blij." ZE MAG MISSCHIEN NAAR HUIS JONGENS!" Riep Liam en ik hoorde gejuigh." Ik kan niet wachten!" Zei hij en ik lachte." Ik ook niet, maar ik bel je wel als ze naar huis mag ja." Zei ik, want ik zag een zuster de kamer van Hope binnen lopen." Ja is goed, ik hoop dat ze naar huis mag." Zei hij." Ik ook, ik spreek je dalijk wel." Zei ik." Tot dalijk." Zei hij en ik hing op en liep Hope's kamer binnen. De zuster deed wat testjes en alles was goed, dus ze mag naar huis! Ik belde meteen iedereen om het goede nieuws te vertellen. "Ben je klaar om naar huis te gaan?" Vroeg ik en ze knikte blij." Ja ikke wil naar huis." Zei ze en ik glimlachte." Schat pak jij even haar tas?" Vroeg Harry en ik keek hem verward aan." Uhm sorry?" Vroeg ik." Ow uhm ik bedoelde Chel." Zei hij en z'n wangen werden rood." Oke dan." Zei ik lachend en hij lachte ook. We liepen naar de auto en Harry droeg Hope en ik haar tas." Ikke wil ijsje." Zei ze en ik keek naar Harry." Mag ze dat denk je?" Vroeg ik." Ja maar tegen niemand zeggen." Zei hij fluisterend waardoor ik moest lachen." jij spoor echt niet." Zei ik en hij grijnsde. Ik liep naar het winkeltje en vroeg een ijsje. Ik liep even snel door de winkel en zag een grote Olaf knuffel staan." Mag ik deze er ook bij?" Vroeg ik." Natuurlijk." Zei de vrouw achter de kassa en ik rekende af, ze pakte het in en liep naar de auto." Kijk eens Hope, moet mama je helpen?" Vroeg ik en ze knikte. Ik pakte een lepeltje en hielp haar met haar ijsje. "Hope, ik heb nog een verassing voor je." Zei ik en ze keek me met grote ogen aan." Nog een verassing? Je word verwend zeg." Zei Harry en ik glimlachte." Kijk eens." Zei ik en ze pakte haar cadeau uit en stond versteld te kijken." Dat is Olaf." Zei ze blij." Wat zeggen we dan tegen m....." Zei Harry maar Hope liet hem niet uitpraten." Danke danke dankewel mama." Zei ze en ze gaf me een knuffel." Graaggedaan lieverd." Zei ik. Toen ik in de auto zat reden we naar Harry's huis.