MTAVP II: The Return of the Heiress

■4■

An: hello dear readers! Again, thank you for all the comments, pm and wallposts. I really appreciate it guys! Eto na po ang ud ♥♥♥♥♥

-May-

Pinakalma ko ang sarili ko. Ano ba ang magagawa ko? I really hate that Stephen. Mali pala ang akala ko sa kanya. Bakit ako pa? Bakit niya ako ginawang bampira? Dahil ba trip niya lang yun? Sa ginawa niya, sobrang galit na ang nararamdaman ko.

I felt disappointed.

"Sino ang pumatay kay Mom?" tanong ko

"Si Dimitri. He's a former member of the council. Don't worry about him. He's dead." sagot ni Dad.

Nakahinga naman ako ng maluwag sa narinig ko kay Dad. At least patay na ang killer. I don't need to worry about him anymore.

"Why did Stephen turn me?"

Kita ko ang pagkagulat niya sa tanong ko. Para bang hindi niya inaasahan na tatanungin ko to. But he managed to compose himself afterwards.

"There's no reason at all. Like I said, vampires are viscious monsters and Stephen is not an exception."

Part of me didn't like to believe that he is that kind of person but I know I should trust my father.

Tumango lang ako bilang pagsang ayon.

"May, if you are thinking of having a revenge, don't do it. Hindi mo siya kaya. It's better this way. Lumayo ka lang sa mga bampira at wala na tayong magiging problema." wika niya

"Yes, Dad." I lied.

I will not have my revenge, not now. But I will get the perfect timing. I will have my revenge soon.

"Mababalik pa ba ang ala ala ko?" tanong ko ulit

"Trust me. You won't want those memories back. It's better this way."

Bewilderedness and confusion is written in my face. Why do I have a feeling that my father is keeping something? Unless, he really is.

Hindi ko na siya kinulit tungkol sa ala ala ko. I guess I should trust him. Hindi naman siya magsisinungaling di ba?

***

"Take care, Dad."

"You too, May."

Hinalikan niya ang nuo ko saka tuluyang umalis. May kailangan pa daw siyang gawin kaya kinailangan niyang umalis agad. Kasama niya ring umalis si James. Nangako naman siya na bibisitahin ako lagi dito sa Lycan's Cove.

Bigla kong naalala na nandito pala si Stephen. I should see him! At least, magkakaroon ako ng ideya kung ano ang itsura ng halimaw na yun.

Lumabas na ako ng library. Patakbo akong pumunta sa living room, kung saan nag usap sila Raven kanina. Dismayado ako nang wala akong madatnan. Wala si Raven at wala rin si Stephen.

Tinawag ko ang isang tagasilbi.

"Ate, saan na yung hari?" tanong ko

"Wala na po. Umalis naman po siya kaagad."

"Ah kaya pala. Sige, ate. Thank you."

I can smell his scent all over the place. Eto ba ang scent ni Stephen? I think it is. Naupo na lang ako. Maraming bagay ang tumatakbo sa isip ko. Sana bumalik na ang ala ala ko para hindi ako naguguluhan ng ganito. Sinisigaw ng isip ko na dapat kong paghigantihan si Stephen, hurt him and make him suffer, pero hindi ko maintindihan tong puso ko. Para bang ayaw nitong sumang ayon sa sinasabi ng isip ko. Bakit ba ako nagdadalawang isip na saktan ang hari eh ni hindi ko ko pa nga siya nakikita? Wala lang naman siya sa buhay ko, di ba?