MTAVP II: The Return of the Heiress

■22■ (text only)

-May-

(Multimedia: Stephen and May Grayson, portrayed by Kim Jong In and Bae Suzy)

Lumabas ns ako sa silid at nagpaalam na sa Count. Hindi rin naman ako mapakali doon sa sinabi niya. Alam ko namang seryoso siya doon. Alangan namang mag-joke pa siya tungkol sa bagay na 'yun. Napahipo tuloy ako sa tiyan ko. Hindi ko akalaing may namumuo ng buhay sa sinapupunan ko--ang magiging anak namin ni Stephen.

Magkakaanak na ba talaga kami?

Lalaki ba o babae?

Kambal?

I just smiled. I can imagine myself tending to our child. Nandoon din siyempre si Stephen. Tatawagin kaming Daddy at Mommy ng anak namin habang inaalagaan namin siya. We will be a happy family.

Hindi ko pa nasasabi kay Stephen ang tungkol sa sinabi ni Dracula. I wanted to surprise him. I'm sure he would be happy. After all, mabibigyan na rin namin ng apo ang parents niya. I chuckled at that thought. I'm a little giddy about this whole thing. I'm so happy.

Pero di ko ring maiwasang mabahala lalo na at may malaki pa kaming problema. Kailangan na talaga naming tapusin ang lahat para mabigyan namin ng tahimik na buhay ang anak namin. We're dealing with a demon that can cause havoc. It is a killer machine, hence, it needs to be annihilated as soon as possible. On the other side, I'm a so disappointed about my Dad. Hindi siya ang Dad ko pero nasa kanya ang katawan at memories ni papa. He has his body and mind but not his soul. He is just a souless monster.

Naglakad ako. Hahanapin ko muna ang asawa ko. Sabi ng Count, nasa waiting room si Stephen. Doon niya daw pinadala ito kaina. I picked up my pace. I can still feel the eeire vibe of the castle, sending shiver down my spine. The high stone walls sets me in discomfort. Hindi kasi nauso ang modernisasyon dito. Walang ilaw kundi kandila lang o di kaya torches. There are also weird statues of monsters. The statues give so much gloom as if they're watching your every move.

Patuloy lang akong naglakad hanggang sa may marinig akong nag-uusap. From their voices, I can perfectly recognize them. Nandoon silang lahat sa loob ng isang silid.

"Alam kong hindi talaga 'yan ang special ability mo, Andy," seryosong sabi ni Joannie.

"Huh? Why?" takang tanong ni Andy.

"Kasi 'yung special ability mo talaga ay pa-inlove-in ako araw-araw."

Fits of laughter erupted the whole room. I let out a small chuckle and I burst the door open. Tuluyan na akong pumasok sa silid. Nandito ang lahat ng vanpires at werewolves, maliban kay Raven at Stephen, masaya silang nag-uusap. It's good to know that everyone gets along so well.

They all looked at me with shocked expressions. Ilang sekundo lang ay napalitan rin iyon ng pag-aalala.

"May!" Angeli rushed to my side.

"Okay ka lang ba, May? May ginawa ba si Grandpa sa'yo?" sunod-sunod na tanong ni Carmela.

"Calm down, guys. Walang ginawa ang Count, we just discussed something important," sagot ko.

Nakita ko namang kumalma na sila kaya nagtanong na ako.

"Nasaan nga pala ang waiting room?" tanong ko.

"Bakit mo hinahanap?" tanong pabalik ni Andy.

"Andoon daw si Stephen. I need to tell him something," sagot ko.

"Nasa west wing. Diretso lang sa hallway tsaka lumiko ka sa kaliwa. 'Yung first room, sa kaliwa 'yung waiting room," sagot ni Blake.

"Thanks."