Believe

Uykusuz günler

Dün hastaneden çıktık ve eve geldik. Sarah'nın odası çok güzeldi. Duvarları mor dolabı ve yatğı beyazdı. Bir sürü oyuncakla süslemiştik.
Henüz çok küçük olduğu için oyuncaklarla oynayamıyor. Sarah genellikle uyuyor.

1 Ay Sonra:

Yeni bir iş teklifi aldım. (Tasarımcılık okudum) tasarımcı olacaktım. İşi kabul ettim fakat istediğim zaman başlayacaktım. Sarah oyuncaklarıyla oynamaya başlamıştı. Sabahları erken kalkıyordu
Ve babasıyla oyunlar oynuyordu. Sabah kalktım ve Justin'in sesini duydum. Hemen üstümü değiştirdim ve aşağı indim. Justin telefonu kapattı ve Sarah'yı kucağına aldı. Bana döndüğünde ağlıyordu. Hızlı adımlarla yanına gittim ve Sarah'yı kucağına aldım. Ardından ellerimle gözyaşlarını sildim. Ve ona sarıldım. Bebeğim ne oldu diye sordum. Annem... annem kaza geçirmiş ve durumu kritikmiş. Ne dedim. Yanına gitmem lazım dedi. Bende geliyorum dedim. Olmaz, sen evde kal ve dinlen dedi. İlk çocuğumuz olduğu için Justin fazla abartıyordu. 1 haftadır dinleniyorum ya. Justin o benim de annem dedim ve bende gelicem. Tamam dedi sonunda. Sarah'yı bakıcıya emanet ettikten sonra ceketimi ve çantamı alıp çıktık. Hemen arabaya bindik ve Justin gaza yüklendi. Bişey demedim. Ona baktığımda gözlerinden yaşlar akıyordu. Boşta olan elini tuttum ve o iyileşicek dedim. Elimi öptü ve teşekkür ederim dedi. Hastaneye vardığımızda magazinciler bizden önce varmıştılar. Gözlüklerimizi taktık ve içeri girdik. Resepsiyona sorduk ve 2. kattaki yoğun bakımda dedi. Asansöre bindik ve Justin bana sarıldı ağlaması daha da şiddetlenmişti. Şşş. Annenin seni böyle görmesini istemezsin değil mi dedim. Asansörden indik ve karşımıza direk yoğun bakım çıktı. Doktora durumunu sordu. Şuan kritik dedi. Beklemekten başka çaremiz yok.