SIRADIŞI

-BÖLÜM 12-

   

    Çabuk karar veremiyordum. Bir yandan Melike ve benim kurtuluşum diğer yandan da Emir'in ölmesiydi. Artık daha fazla düşünmeden kendimle birlikte Emir'i de ittim. Bunu yapmış olduğuma bir an şaşırmıştım. İtmemle birlikte Emir'in üstüne düşmüştüm ve kurşunda bizi seyirmişti. Korkudan titremeye başladım fakat Emir daha fazla zaman kaybetmeden beni iterek elindeki silahla kapşonlu adama ateş açmıştı. 

Ben de kulaklarımı kapamıştım. Sonunda bu korku dolu dakikalar bitmişti. Adamlar arabalarına binip kaçmıştılar. Derin bir nefes almaya çalıştım. Bundan da kurtulmuştum. Daha ne olduğunu anlamadan Emir beni hızlı bir şekilde kolumdan tutup çekti. Tekrardan kolumun acısıyla elimi çekmeye çalıştım. Fakat Emir oldukça sinirli gözüküyordu. Ne yapmıştım ki ona ? Yine !!!

''İşlerime karışma '' dedi bana  büyük nefretle bakan gözleriyle.

Doğru mu anlıyordum ? Biraz önce onun hayatını kurtarmıştım. Bana teşekkür etmezdi ama biraz daha iyi davranamaz mıydı !! O ne de olsa bay soğuk nevaleydi!!! Öyle davranır mı hiç !!!

''Kız senin hayatını kurtardı Emir '' diyen kişiye dönmüştüm. Candı .

 Bu zamana kadar ilk defa mantıklı bir cümle kurduğuna şahit oluyordum sanırım. O sırada Melike de yanımıza gelmişti ve korkar gözlerle bir bana birde kolumu sımsıkı sıkan Emir'e bakıyordu. Kolum demişken şu anda kolumu bile hissetmiyordum.

''Ben mi dedim ona kurtar diye '' sinirle bağırdı Emir , bir bana birde Can'a dönerek. Ona şaşırmış bir şekilde bakmayı kesip sinirle baktım.

''Keşke bıraksaydım da geberseydin '' diye bağırdım Emir'e. Yeter artık benimde bir canım vardı ve onun için ezilmekten bıkmıştım. Burada haklı olan biri varsa o kesin ben olmalıydım.

''Keşke '' dedi Emir ve kolumu bırakıp dışarı çıktı.

 Her zaman ki Emir haliydi. Eserdi gürlerdi sonra hiçbir şey olmamış gibi devam ederdi. Nasıl bir duyguları varsa !! Hatta onun duyguları var mı ? diye sormak lazım !!! Melike ise ağlamaya başlamıştı. Onu teselli etmek çok isterdim ama şu an tek teselliye ihtiyacı olan bendim.

Bir saniye Can Melikeye üzgün gözlerle mi bakıyor ? Resmen Melike   için ağlayacak.

''Ağlama '' demişti Can Melikeye yumuşak bir sesle. Sanırım Melikeye karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştı. Onun gibi kötü çocuklar hisseder miydi ? Bilmiyorum ama Melike sanırım yanında dert ortağını bulmuştu. Bu kişinin Emir'in arkadaşı olmasına şaşırmıştım. Ben ise daha fazla ayakta duracak güç bulamayarak odama çıktım. Kafamı yastığa gömük ağlayacaktım. Bu zamana kadar hep yaptığım şeydi nasıl olsa !!

                                                                                           ***

Bir saat kadar geçtikten sonra odaya Melike girdi. Acaba bu zamana kadar ne yapmıştı ki salonda ? Yanıma oturdu. Ve yüzümü incelemeye başladı.

''İyi misin ? '' dedi Melike.

Tabikide kötüydüm. Hem de en beterinden. Benden nefret eden ve olmayan hayatımı cehenneme çeviren bir adamı ölümden kurtarmıştım. Ve yine benden nefret ediyordu. Hem de bu sefer daha fazla !!!

''İyiyim tabi '' dedim Melikeye karşı güçlü durmaya çalışarak. En nefret ettiğim şey sevdiklerim  için güçlü durmak zorunda olduğumdu. Sanki hiçbir şey olmamış gibi davranmaktı !!

''İyi değilsin benimle konuşmak ister misin ? '' dedi en tatlı haline bürünerek. Onun bu haline istemesem de gülümsemiştim.

''Sen asıl şu Can olayını anlat. Ondan mı hoşlandın ? '' dedim konuyu değiştirerek.