The Forbidden Love

Chapter 8: Fear II

Happy 200readers. Haha isang achievement ito para sa kagaya kong baguhan. Hahahha salamat sa pagsuporta, lalo na yung mga Kapsss ko dyan na sinusubaybayan ang storya namin :)

If ever gusto niyong makita yung badboy na professor natin, just click the picture ----->

Eto na po yung continuation ng date ni Ley at Lance Yieeee ^_^

Enjoy reading :)

-------

Chapter 8: Fear II

LANCE POV

Habang naglalakad kami sa seaside ay pinagtitinginan kami. At ang nakakainis don ay ang lalagkit ng tingin sakanya ng mga lalaki. Tsss, bat kasi ang ganda niya eh, kaya tuloy halos lahat ng lalaki napapatingin sakanya. Kaya hinawakan ko yung kamay niya. Nung akmang aalisin niya na ay mas hinigpitan ko pa yung hawak at di na sya pumalag. Hahah galing ko talaga. Ngiting ngiti ako ngayon dahil hawak ko ang kamay niya. Hahahah ... Mainggit kayo sakin ngayon *smirk*

Andito na kami sa dulo, sa may ferris wheel kung saan may mga nagbabayad na sa entrance. Excited nako :D.

Kaso nung niyaya ko na siya, ayaw niya talagang sumama. Kahit anong pilit ko mukang ayaw niya nga. "sorry" lang ang sinabi niya pero, alam ko na ang ibig sabihin nun. Kung kanina kaya ko pang maging masaya, ngayon. Nakaramdam ako ng pagkalungkot at dismaya. Hayss sayang naman :(

Binigyan ko siya ng isang pekeng ngiti para mapakita kong ayos lang sakin. Hihilahin ko na sana siya paalis ng bigla siyang nagsalita at pumayag :D Agad kumurba ang ngiti sa mga labi ko. Hahahha yae nababading na ata ako :3

Nung andito na kami sa loob ay napansin ko namang tahimik lang siya. Di nag sasalilita at nakatingin sa baba. Hmm mukang napilitan nga lang sya :(

"Alam mo Myles ang ganda dito lalo na pag nasa taas na tayo. Kitang kita natin ang ganda sa paligid" tuwang tuwa na sabi ko saknya. Pero tulala pa din siya at mukang malalim ang iniisip.

"Ikaw Myles ? Nakasakay ka na ba dito ?" but still. No response.

Parang di naman niya ko naririnig, lumilipad ata isip nito eh. Papataas na kami ng papataas at sa ngayon unti unti na namin nakikita ang malawak na tanawin. Di ko na to kaya babasagin ko na uli ang katahimikan.

"Ahm, Myles. Are you okay ?" mula sa pagkayuko ay tumingala siya,. Hay salamat at napansin niya na rin ako.

"H-huh ? O-o naman." she's stuttering. Nung sinabi niya yun, nakita ko siyang namumutla at tumutulo ang pawis niya. Di namn mainit dito. Agad naman akong naalarma at nilapitan ko na sya.

Nung hawakan ko yung kamay niya ay sobrang lamig niya at nangangatog siya. Shiitt anong nangyayari !? O_O

"Shitt, what's wrong !? Tell me, may masakit ba sayo oh ano !?" tarantang tanong ko nung nakahawak ako sa balikat niya.

"No, i-im o-oka-y" shit ano bang nangyayare, kita ko ang takot at namumuong luha sa mga mata niya.

"Damn, kailangan na nating makaalis dito. Pero wala pa tayo sa tuktok" sabunot ko sa sarili ko sa sobrang inisss ... Tarantang taranta nako at di mapakali sa nagyayari.

Wala akong kaide-ideya kung ano nangyayari sakanya. Pero bigla niya na lang akong niyakap. O_O

*dug dug*

What the hell !!? Anong nangyayari sakin ? Tsss ... Sa di maipaliwanag na dahilan ay kusang gumalaw ang mga kamay ko at niyakap ko siya pabalik. Tss magic ! -_-

Habang magkayakap kami ay narinig ko ang mahinang paghikbi niya. *sniff sniff* "Hey, are you crying ?"I asked.

Tumingala siya at kita pa sakanyang mga mata ang namumuong luha, at bakas na luha sa pisngi. She's slowly smile. "I have an acrophobia. May fear of heights ako" at pagkatpos niyang sabihin yun ay biglang pumatak ang mga luha niya sa pisngi. Shittt. Kasalanan ko to !!!

"Holy shit. Im really really sorry. If I only know na takot ka sa heigts. Di na kita pinilit pa. " Malungkot na sabi ko. Naguguilty ako. Shitt.

"Okay lang ako"kitang kita ang matatamis niyang ngiti. Habang may mga luha pa saknyang mga mata.

"No, this is all my fault. Look im sorry" nakatungong sabi ko sakanya. Haysss bat ganto, nakakaramdam ako ng guilt sa sarili ko. Sa ibang mga babae ko naman wala akong pakialam kung nasasaktan ko na sila. Honestly natutuwa pa ko pag nagwawagi akong saktan yung mga damdamin nila. Tsaka never kong ginusto na, magcomfort ng babae -_- Pero bakit ngayon ? Ugh, why am i doing this right now !!! Arrrgggh >_< ..... Haysss, siguro natatakot lang akong kung may anong mangyari saknya. Sagutin ko pa siya. Oo tama, nakokonsensya at awa lang tong nararamdaman ko ngayon.

Pero may parte pa rin sa puso kong gustong icomfort siya. At ayokong nakikita ko siyang umiiyak.

Arrrgghhh. Bahala na. Parte na rin naman to ng plano ko eh.

Kailangan kong maging sweet sa kanya. At kelangan kong ipakitang nag aalala ako sakanya. Tama. Yun lang yun.

Magkayakap kami ngayon. Hinihimas-himas ko ang mabango niyang buhok. "Ahm, Myles, you know what. Ang ganda ng view pero mas maganda ang view dto sa taas dahil kita mo lahat. " sabe ko sakanya. Para kahit papano mawala ang takot na nararamdaman niya.

Mula sa pagkayuko ay dahan-dahan niyang inangat ang ulo niya. Ngayon, magkalapit na magkalapit ang mga muka namin. Mas maganda siya lalo sa mapilitan. I stunned. "Pero lance natatakot ako." malungkot na sabi niya, kitang kita sa mga mata niya ang takot.

"Dont worry, Hindi ka mahuhulog. Di kita papabayaan. Trust me" sinserong sabi ko. Binigyan nya ko ng isang matamis na ngiti. Ngiting kahit sino ay mahuhulog dito. Ngiting hinahangaan ng lahat. At ngiting unang beses na ginawa niya sakin.

Dahan dahan syang kumalas sa pagkayakap. At unti unting hinihahakbang ang kanyang mga paa papunta sa salamin na bintana ng ferris wheel. Agad akong lumapit sa likuran niya. Ngayon kitang kita nanamin pareho kung gaano kaganda dito sa taas.

Hinawakan niya ang salamin ng bintana, at bakas sa kanyang muka ang pagkamangha. At saktong biglang pumutok ang sunod sunod na ingay, kitang kita ang repleksyon ng ibat-ibang kulay sa muka namin, na mula sa fireworks. "Wow " tuwang tuwang sabi niya. Ngayon, bakas na sa kanyang mga mata ang pagkamangha.

"Salamat Lance"she smiled

"Huh ? Wag kang magthankyou sakin, dapat ako ang magsabi niyan sayo dahil kung di sana kita pinilit na sumakay dito, di ka matatakot"nakatungong sabi ko.

"No, thankyou dahil niyaya mo ko dito. Thankyou dahil matagal ko ng gustong sumakay dito, pero sa takot ko ay di ko magawa. At dahil sayo ay natupad ang pangarap ko *smile*. At Thankyou dahil tinanggal mo ang takot sa dibdib ko, ngayon nakita ko na kung gaano kaganda dito sa taas. Salamat talaga." and she hugs me.

*dug dug, dug dug* shit. What's wrong -_-

Agad naman siyang kumalas ng yakap sakin nung napansin niyang nakayakap siya. *chuckles* bigla siyang umiwas ng tingin at pulang pula ang kanyang muka.
"Pfffftt, cute" natatawang sabi ko.

"tss tara na ngat andito na tayo." agad siyang lumabas, at di ko namamalayang andito na pala kami sa baba. Lihim akong napangiti sa mga nangyari.

"Let's go home."seryosong sabi niya. Di nako tumutol dahil malalim na rin ang gabi.

*******

*fast forward*

Hinatid ko na siya kanina sa bahay nila at andito nako sa bahay. Ngayon lang nag sink in sa utak ko ang mga nangyari. Until now, di ako makapaniwalang ginawa ko ang mga bagay na yon. Hahah grabe, kung titingnan mo siya ay akala mo napakatapang niyang babae. She's always mad to me, pero ngayon nakita ko na ang weakness niya. Na kahit gaano siya katapang ay babae pa rin siya na maraming kahinaan. Maraming nangyari sa araw na to. And im so glad na unti unti ng nalalapit ang loob niya sakin. *smirk*

LASHLEYS POV

Nakahiga na ko ngayon sa kama. Grabe, masyadong maraming nangyari ngayong araw. Grabe, nakakahiya. She saw me crying kanina. At nalaman niya pa ang greatest fear ko :3 Ilang beses ko pa siyang niyakap kanina. Waaaahhhhh ano nalang yung mukang ihaharap ko sakanya, huhuhuhu T_T Pero kahit naman pala papano may mabuting puso pala si Lance. Ugh, basta. Kala niya siguro close na kami ? Ngayon lang yun no. I hate him parin dahil ang yabang niya -_- Matutulog na nga ko.

---------
Sorry sa late UD. And sorry sa mga typos and wrong grammar. Thankyou :)