SİYAH YILDIZ

15. Bölüm: O adam senin baban.

- Lan kadın ne demek, Siyah gey?
Ben kahkahalarla gülerken Siyah sinirle dişlerini gıcırdatıyordu.
- Eh, ama Derya olabilir dedi. Ve ben de bu konuda çok endişeliydim. Beni bilirsin gereksiz kuruntu yaptım. Seni Kutsi'den bile kıskandım, ben bunları söylerken odanın içinde koşturuyor Siyah'tan olabildiğince uzak duruyordum. Siyah'sa oldukça sinirliydi. Ama sonra o kadar yoruldum ki Siyah'ı takmayarak yatağa attım kendimi. Siyah da yanıma uzandı.
- Ailelerimiz bu cumartesi geliyor. Bugünü saymazsak dört gün. O zamana kadar seni öldürmemeye çalışacağım. Ve Yıldız yalnış anlama ama...
O daha sözlerini tamamlayamadan odanın kapısı açıldı ve Sare teyze tüm ihtişamıyla içeri girdi. Siyah'ı takmayarak bana yöneldi:
- Plan işledi mi?
Bugün aldığım intikamı hatırlayarak sırıttım:
- Gereğinden iyi işledi Sare teyze.
Sare teyze keyifle sırıtırken Siyah şüpheli bakışlarla onu süzüyordu.
- Neyse hadi bakalım mutfağa yemek yaptım, diyerek kendine gelen Sare teyzeye gülümsedim ve onun aceleyle odadan çıkışını izledim. Ve ayağa kalktım. Tam zamanıdır diyerek Siyah'a sordum:
- Ailemin sırrı... Bana bunu söyleyecektin. Öyle demiştin.
Siyah bir an gözlerini kapattı. Sonra o da yataktan çıktı.
- Bunu açken konuşmayı kesinlikle reddediyorum. Siyah koltuk benim, diyerek saçlarımı eliyle dağıttı ve koşarak odadan çıktı. Bense sıkıntıyla nefes aldım. Neden söylemiyordu ki? Yoksa öyle bir şey yok muydu? Gerçekten ona neden inandım ki ben?
Oflayarak mutfağa gittim. Obur Siyah çoktan sözü geçen siyah koltuğa oturmuş ve önündeki yemeğe dalmıştı. Ben de son derece rahatsız olan beyaz koltuklardan birine çöktüm. Önümdeki yemeğe iştahla bakarak kollarımı sıvadım.
- Bismillahirrahmanirrahim, diye mırıldanarak ben de yemeğe daldım. Siyah ayısının bile bana garip garip baktığını hissediyordum. Kim bilir Sare teyze içinden ne diyordu. Sanki hiç yemek görmemiş tü suratına falan mı? O kadar ağır konuşmazdı ya. Ama belki de Siyah'ın neden ona kötü davrandığı ortada. Şu yeme şekline bak falandır. Evet, bu uygun.
Sonunda Siyah'la ben televizyonun karşısındaki kanepeye ellerimiz midemizde uzanmıştık. Ben uyumak üzereyken mırıldandım:
- Neymiş o ailemin sırrı desene artık.
Siyah yerinde kıpırdandı:
- Ayı gibi yedin.
- Konuyu değiştirme, diye cırladım.
Uzun bir sessizlik oldu.
- Uyudun mu, diye sordu Siyah. Bense rahatça cevapladım:
- Uyanığım.
Siyah ufladı ve bol bol susarak anlatmaya başladı:
- Babam bir ara annemi bırakmış. Annem o ara bana hamileymiş. Sonradan babam dönmüş ama babaannem annemi kaçırtmış. Ben doğunca da beni annem olmayan bir kadınla evli olan babama vermiş. Ben bir süre benim annem olmayan o kadına anne demişim. Neyse, babaannem annemi serbest bırakmış. Ama serbest bırakmazsa olayı araştıran polisler ona dava açacakmış. Polisiyedeki bir memur babaanneme önceden haber vererek Ya kadını bırak ya da tutuklayalım. Demiş. Babaannem de o riski almamış. Sonradansa babaannem o adama söz vermiş. Senin çocuğuna çok iyi bakacağım. Ve o çocuk büyüdüğünde ben yaşlanmış olacağımdan onun bakımını torunuma devredeceğim. Ve adam bunu reddetse de babaannem sözünden dönmedi. Hala o kızı koruyor.
Siyah sustuğunda konuşmanın bittiğini anladım. Kaşlarımı çatarak bedenimi koltukta kaydırdım be Siyah'a yaklaştım:
- Bunun benimle ne alakası var ki?
Verdiği cevap açıklıyordu. Çoğu şeyi. Annem tesadüfen kaybolmamıştı. Bu planlıydı. Babam o kadınla boşuna beraber yaşamamıştı. Ben Siyah'la boşuna araba kazası yaşamamıştım. Hepsi iyi bir planın basamaklarıydı. Ve zirvedeki isimse Siyah'ın babaannesiydi. Ama benim babamın polislikle ne alakası vardı ki? Belki de eskiden orada görev yapmıştı. Siyah'a döndüm:
- Araba kazasını hatırlıyor musun?
Siyah uyumak üzereydi. Bu yüzden fısıldadı:
- Evet.
Ve başı yana düştü. Bir süre karanlığın içinde oturdum. Aileme ve Siyah'ın babaannesine nasıl davranacağımı bilmiyorum. Ve bu durum uzun süremez.
Tam olarak ne demişti Siyah:
- O adam senin baban.