The Bad Girl's Depression

Chapter (G) - Guilt

"Sino ba kasi may sabing mag suntukan kayo ha?! For Squidward's sake! Mag pinsan kayo! Ang mga magkakamag-anak ay hindi nagkakasakitan!"

I don't know why I'm here. Kailangan ba nandito ako habang tinatalakan nitong si Ros si Brent at Marvel? Nakakairita! I just want to sleep pero hindi. Kinailangan pa kong ikadena ni Ros. Sht!

"Nadala lang kami Ros. Relax ka lang. Wala naman samin namatay eh."

"That's exactly my point Marvel! Paano nalang kung hindi ko kayo napigilan kanina? Kung hindi ko pa kayo batuhin ng planggana hindi pa kayo titigil?!"

Exactly. Kahit si Rosalie ay hindi din napigilan kaya binato niya tigisa ng planggana. I have to admit that it was a wise idea. Dapat lang yun sakanila. Tch.

Napalingon ako kay Brent. Hindi siya umiimik. Nakatingin lang siya sa kawalan habang hawak hawak yung ice bag na pinapatong niya sa panga niya. Ano kayang nangyayare sakanya? Hindi ko alam kung gaano na kami katagal dito pero napansin kong may umiba sakanya. Jolly siya nung nagkakilala kami. Hindi siya ganyan. Did something bad happen to him? Wait... why am I even concern? Ugh. Never mind.

Maya maya napansin na ata ni Brent nakatingin ako sakanya kaya napatingin din siya saakin. Ni isa saamin walang umaalis ng tingin sa isa't isa. Hindi ko maexplain kung ano ang ibig sabihin ng mga tingin niya. I can't pinpoint the word but I think It has to do with.....

"HOY VICKY! KANINA PA KITA TINATANONG!"

"Hwag mo nga akong sigawan Ros!"

"Kasi naman po, tinatanong kita kung ano ba talaga nangyare."

"Tsk. Hindi na yon importante. At tignan mo oh! Okay na sila. So will you please take off this chains! Masakit kaya!"

Agad na kinuha ni Ros yung susi. "Tch. Sorry Vicky. Alam kong ikaw lang ang paraan para magkabati sila. Pero ayaw mo. Kaya wala akong choice. Sapilitan kitang dinala dito." Inirapan ko nalang siya at nagmadaling umalis at nag lock sa kwarto.

Naiisip ko nanaman ang mga kapatid ko. Kumusta na kaya sila? Hindi pa bumabalik si Roderick. What the hell happened to him? I'm dying here! I'm so worried! Baka kung ano na gawin sakanila ni Lola at yung demonyong kabit niya.

Hindi ko na din alam kung makakatagal pako dito. Hangga't sa wala akong balita kila kuya hindi ako mapapanatag. I feel like I'm in a Protection program. Or should I say, 'Bad Girl protection program.' Corny I know.

I understand my situation and to all my friends are doing for me. I know it's for the betterment of all but... How long? Until when? I just want to be free! Why can't they just give it to me?! Everyday I'm depressed. Naiisip man lamang ba nila yon? Na baka may mga oras na magsuicide na ako?

Pumasok ako ng banyo at naghilamos. Hindi ko dapat sinabi yon. Magsasama pa kami nila kuya. Maaayos pa ang lahat. Hahanapin ko pa siya. And when I found her, my life will be complete.

Napasilip sa bintana. Mag gagabi na pala.
Lumabas ako para silayan ang sunset. And I think I should really breath some air.

Umupo ako sa ilalim ng isang punong niyog. Medyo malayo din ako sa rest house na tinutuluyan namin. Ayoko kasing maistorbo. Baka sundan nanaman ako ni Marvel. I need time to think. I don't want to love him anymore but everytime I am with him, love and hatred are both terrorizing my heart and mind. I just don't know what to do.

If only something could help me forget the feeling I have for him.

"AAAAARGH!"

Napatayo ako ng may marinig akong sumigaw. Hinanap ko kaagad kung saan galing at may nakita akong tila nalulunod hindi malayo saakin. Agad akong tumakbo para sagipin kung sino man yon.

Tinanggal ko ang scarf ko at agad na sinisid ang tubig papunta sakanya. Bago pako makarating sakanya ay lumubog na siya. Hinila ko siya pabalik sa lupa.

What is he thinking?!

Swimming in a far place from our rest house?! Paano nalang kung wala ako dito? Ang tanga talaga niya kahiy kailan! Nang maiahon ko na siya. Wala pa siyang malay. I guess I have no choice...

1st try.....

"BREATH YOU BIG DUMMY!"

2nd try...

"YOI ASSH*LE! DON'T DIE!"

3rd try....

Nagising na siya at naiubo na niya ang tubig sa bibig niya. Damn this guy. Napagod ako don!

Nung nakahinga na siya ng maayos ay tinignan niya lang ako. Naghahabol pa din siya ng hininga. Hindi ko alam kung ano nanaman ang tumatakbo sa isip niya. Kaya tinignan ko lang din siya ng matalim.

"Are you out of your mind?! O sadyang hindi ka lang nagiisip? Bakit ka dito lumalangoy? Paano pala kung wala ako? Pahihirapan mo pa kami sa pag hanap or better yet, paglibing sayo! Muntikan ka ng mamatay alam mo ba yon?"

Hindi pa din siya umimik. Tumayo na siya at naglakad palayo.

Ano ba talagang problema niya?!

Tumayo na din ako at sinundan siya. Hinila ko ang isang kamay niya at pinaharap ko siya saakin.

"Ano bang problema mo ha?!" Tinignan niya lang ako pero tumalikod ulit siya at naglakad papalayo sakin. Ugh! I can't take this any long! Humarang ako sa dinaraanan niya. Napamura siya ng pabulong at tila gusto niya akong itulak pero hindi niya magawa. He just stared at me.

"Ever since we landed here, ang weird mo! Hindi ka naman ganyan nung nagkakilala tayo ha? You were jolly and all pero ano bang nangyare sayo? Nakakadisturb lang kasi may feeling ako na ako ang dahilan kung bakit ka nagkakaganyan! Hindi mo ako pinapansin at kinakausap! You saved me sa america right? What happened to the smiley face I knew?!"

And there I've said it. Hindi pa din siya umiimik. Paweird siya ng paweird. I don't even know why I asked him these things but I'm only human! I get curious and all, too! And this is the first time I talked to him since theh brought me here.

Nabigla ako ng bigla niya akong hilain palapit sakanya. Yung arms niya nakalagay sa waist ko. Sobrang lapit na ng mukha namin sa isa't isa. I can't even move my hands. I can't push him! I'm just focused on his eyes focusing on mine as well. Awkward kasi nakatopless siya. But it did not bother me that anymore.

All I know is...

My heart is beating so fast.