TERSİN DÜZÜ (Tamamlandı)

45.BÖLÜM

_ Yeni bölüm ile yeniden merhabalar arkadaşlar! Sizlere söylediğim gibi hemencicik yeni bölüm attım. Umarım beğenirsiniz. Şimdiden çok teşekkür ederim. Yorumlarınızı bekliyorum. Sizleri seviyorum iyi okumalar!
♥♥♥♥♥♥♥
》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

" Kerem herkesten sonra odaya girip ilerler Zeynep'in yanına. Yüzünden belliydi Demir söylemişti! Biliyordu artık. Ama hiç bir şekilde vazgeçmeyecekti Zeynep istemesede. Çok büyük bir hataydı ama o hatadan daha çok pişmandı. Böyle bir şey için kaybedemezdi onu. Çok seviyordu çünkü. Zeynep kendine gelip bulunduğu ortama bakarken sonunda oradan çıkmış olduğunu fark edip rahatlar. Herkes birden yanına gelip öpüp sarılırken Zeynep kafasını toparladıktan sonra oradan kurtulduğu için daha da rahatlar. Sevdiği herkesi yanında görmekten çok mutlu olurken her ne kadar bir yandan hiç görmek istemesede bir yandan da deli gibi görüp sarılmak ister Kerem'e. Soruları onları üzmeden cevaplarken hemen arkalarından sonunda hem istediği hemde istemediği Kerem girer içeri. Gözleri onu görür görmez dolarken hemen sarılmak ister. O kadar özlemiştir ki. Kerem de içindeki özlem ile kapıyı kapatıp yanına doğru ilerler ve oturur. Elini kıyamazken yüzüne koyup okşar. Zeynep bir şey demezken sanki dokunduğu yerin ağrısının geçtiğini hisseder. Gözlerini kapatmak isterken kapatmayıp daha çok bakar gözlerine. Kerem yavaşça yaklaşıp sarılır çok özlediği Zeynep'e. Zeynep de en az onun kadar özlem yaşarken başını omzuna koyup sarılır. O gözlerini kapatırken Kerem de gözlerini kapatıp daha sıkı sarılır. "

" Kerem Zeynep ile sonuna kadar böyle sarılıp kalmak istesede konuşmak ister. Biraz ayrılıp odadakilere döner. "

_ Bizi biraz yanlız bırakabilir misiniz?

_ Tamam siz konuşun biz dışarıdayız.

" Selin herkesi istemeseler de dışarı çıkarttıktan Kerem kapı kapanınca yavaşça döner Zeynep'e. Zeynep hiç birşey demeden sadece ona bakarken içinin acıdığını hisseder. Kerem gözlerini onun gözleri ile buluştururken kendi gözlerinin yandığını hisseder. Ne yüzle yapacağını bilmesede yavaşça ellerini alır ellerinin arasına. Zeynep önce ellerine daha sonra başını fazla kaldırmadan yüzüne bakar kendi gözleri de dolarken. "

_ Zeynep. Ben... Çok korktum sana bir şey olacak diye. Hiç bir şeyden korkmadığım kadar çok korktum. Eksik hissettim. Bir yarım yokmuş gibi oldu. İlk defa bu kadar çaresiz hissettim. İlk defa. Her yere gidebileceği her yere baktım. Herkese sordum ama yok kimse bilmiyordu. Deli olacaktım Zeynep yemin ederim deli olacaktım. Senin o şerefsizin yanında olduğunu bildiğim her saniye daha da çok delirdim öldüm resmen. Daha çok nefret ettim ondan. Sen mesaj attınca sonunda dedim sonunda sonunda. Artık buldum. Sıkı sıkı sarılıp öpebileceğim o çok özlediğim kokusunu içime alıp hissedebileceğim dedim. Sen olmazsan ben yokum Zeynep hiçim hiç kimseyim. Bunu bir kez daha anladım. Seni içeri girip o hâlde görünce... Öyle görünce öldürmek istedim o iti. Öldürmek istedim. Ama elimden bu kadar kolay kurtulamayacak. Sana bunları yapıp ben kıyamazken canını acıttığı için bu kadar kolay kurtulamayacak. Herşeyi anlattı sana biliyorum. Anlattı. Doğruları anlattığını biliyorum. Ama Zeynep ben çok pişman oldum. Çok. Sonra ikisini bir araya getirmek için herşeyi yaptım ama olmadı. İkisinden de özür diledim, konuşmaya çalıştım.

_ Sen öyle bir adam değilsin Kerem ama nasıl yaptın? Hiç için acımadımı? Yapamam demedin mi? O kız ne hisseder ne duruma düşer hiç düşünmedin mi? Sevdiği birisi varken sen nasıl yaparsın bunu. Aynısının benim başıma geldiğini düşünebiliyormusun? Ne hissederdin? Hı? Ne hissederdin? Gördün işte. Sen hiç bir şey olmadan gördün beni, ne kadar çaresiz olduğumu. Ne hissettin? O senin hissettiklerinin kat kat üstünü yaşadı.