TERSİN DÜZÜ (Tamamlandı)

66.BÖLÜM

_ Herkese çok  güzel bir hafta sonundan merhabalar efenim♡ Nasılsınız ? Umarım çok çok iyisinizdir. Umarım bölümümüzü beğenirsiniz. O değerli yorumlarınızı bekliyorum. Sizleri çok seviyorum. 

İyi okumalar ♥♥♥

》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》》

_ Kerem kollarında uyuyan Zeynep'in yanağını okşayarak izledi. Yüzünün her yerini inceledi. Ezbere bildiği hâlde yinede baktı kıyamayarak. Eli yanağından saçlarına çıktı ve o çok sevdiği kıvırcık saçlarını okşadı. Kokladı doya doya. Gözünü kırpamıyordu bir şey olur korkusuyla. Bu korkusunu onun yanında göstermemeye hissettirmemeye çalışıyordu. Ama içi o kadar acıyordu ki. Bilinmez bir çıkmaza girmişti. Yol arıyordu. Bildiği en iyi şey ne olursa olsun Zeynep'in kurtulacak olmasıydı. Böyle olmalıydı bunun başka bir yolu yoktu. Tek olanak Zeynep'in iyileşmesiydi. Dudaklarını varla yok arası yüzüne yerleştirip öptü ve kollarını onu uyandırmamaya dikkat ederek çekti. 

_ Zeynep'e sırtı dönük bir şekilde oturup yumruk yaptığı elini götürdü ağzına. Gözü kenarda ki telefona kayınca eline aldı ve ayağa kalkıp odadan çıktı. Koridorun sonunda ki çalışma odasına girdi. Camın önüne gidip numarayı girdi. Çok geçmeden açıldı telefon.

_ Buyrun Kerem bey.

_ Ufuk. Elinde ne varsa bırak. Sadece Türkiye değil dünya da ki en iyi beyin cerrahisini bulacaksın bana. Bir kişi olmayabilir. İşinde en iyi olanları istiyorum. Daha önce yaptıkları işlere, ameliyat sonuçlarına bak. Çok çabuk elimde istiyorum. Hemen başlıyorsun araştırmaya. Detaylı bilgileri bende istiyorum.

_ Tamam Kerem bey hemem başlıyorum araştırmaya en kısa zamanda elinizde olur.

_ Telefonu kapatıp masaya gelişi güzel bıraktı ve cama döndü. Kafasındaki düşünceler ile boğuşurken derin bir nefes aldı. Boğulacağını hissetti. Herşey üstüne üstüne geliyordu. Zeynep'in uyuduğunu bildiğinden mutfağa geçti.

_ Nurgül arka bahçedeyim, sert bir kahve yap.

_ Tamam efendim getiriyorum hemen.

_ Mutfaktan çıkıp arka bahçeye geçti ve oturdu. Olmuyordu gitmiyordu düşünceler aklından. Konu Zeynepken nasıl başka bir şey düşünebilirdi ki zaten. İyice sıkıntı ile dolarken önüne konulan kahve ile biraz da olsa dikkati dağıldı. Uzanıp büyük bir yudum içti.  Yatışmayınca bir büyük yudum daha aldıktan sonra masaya bıraktı ve kollarını koltuğun üstlerine yerleştirip ayağını diğer bacağının üstüne attı. Sıcak olmasına rağmen rahat edip düşüncelerinden ayrılmak için başını da geriye yasladı.  Kapattığı gözlerini aynı sıkıntıyla geri açarken başını da kaldırdı. Sıkıntısı boynuna dolanan kollar ile uçup gitti. Bu kadardı işte. 
Ellerini boynundaki ellerinin üstüne koyup bekledi. Yanağına bırakılan öpücük ile tamamen uzaklaştığını hissetti herşeyden. Zeynep odada Kerem'i bulamayınca mutfağa inip Nurgül'e sordu ve bahçede olduğunu öğrendi. Kollarını boynundan çekip yanına oturdu ve iyice sokuldu ona. Kerem'in hemen kendisini çekmesi ile yanağını yeniden öptü. Onun kendisini öpmesine sarılmasına koklamasına hiç ses etmedi keyfini çıkarttı. Hatta daha rahat bir pozisyon alıp biraz uzandı ve başını onun göğsüne yasladı. Gözleri kahveye takılınca geri Kerem'e döndü.

_ Kahve mi içtin sevgilim?  Hemde bensiz.

_ Sen uyuyordun bende kıyamadım uyandırmaya. İnip bir kahve içeyim dedim ama sensiz keyfi yoktu. Baksana bitiremedim bile. 

Zeynep ona doğru uzanıp ensesinden tuttu ve dudaklarını birleştirdi. Daha sert karşılık verdi ona Kerem. Diğer elini de ensesine götürürken dudaklarından aldı yoğun kahve tadını. Ayrılıp gözlerine baktı bir süre.  Daha fazla dayanamayarak başını göğsüne yasladı.