TERSİN DÜZÜ (Tamamlandı)

71.BÖLÜM

Haftanın tam ortasından herkese merhabalar arkadaşlar. Nasılsınız ? İyisinizdir inşallah. Sizlere bölüme geçmeden önce bir şey söylemek istiyorum. Daha önce de söyledim sizlere aklımda bir kurgu vardı ve bende gerçekten beğendiğim devamını getireceğime inandığım için yazmaya başladım. Sizlere bahsetmemin üzerinden baya bir geçti. Baya bir bölüm yazdım diyebilirim. Açıp okuyorum düzeltmeler yapıyorum yeni bölümler yazıyorum... Ne zaman yayımlarım bilmiyorum. Ne zaman biteceği belli olmasa da Tersin Düzü final yaptıktan sonra gelebilir veya finale yakın veya biraz zaman geçtikten sonra bilmiyorum ama yayımlamak ve sizlerin de okumasını çok istiyorum. Ben yazmaya önceden başladım yeni kurguyu e bu zaman içinde bir sürü yeni hikaye çıkacak ve konuları benzer replikleri benzer diye biraz tedirginim aslında. Çünkü yazdığım bölümler elimde ve tutuyorum üstüne koyarak yazmaya çalışıyorum ama işte benzer bir şey çıkar belki benzer bir replik çıkar diye çekinmiyor değilim. Bana bu konu ile ilgili görüşlerinizi yazarsanız inanın çok sevinirim♥ Şimdiden çok teşekkür ederim ♥ Sizleri çok seviyorum♥♥♥

İyi okumalar ♥

》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》

"Kerem önündeki yemeğe dahi dokunmamış tüm gece dalıp dalıp gitmişti. Ne bir şey yapası geliyordu ne de konuşası... Sadece öylece bekleyip düşünesi geliyordu. Düşünüp bir çözüm bulmak istiyordu. Ama lanet olsun ki bir şey bulamıyordu! Elinden hiç bir şey gelmiyordu! Ne karşı çıkabiliyordu ne de konuşabiliyordu! Sadece bu çaresizliğe gözleri yanıyordu. Elinden hiç bir şey gelmiyordu ve ona en çok dokunan da bu oluyordu. Lavaboya gideceğini söyledikten sonra Zeynep'ini öptü ve kalktı. Kapıyı öyle bir açmıştı ki sesi değişmişti. Ellerini lavaboya yaslarken başını öne eğip kapattı gözlerini. Sinirini bir şeyden çıkartmak istiyordu! Bir şey içini soğutsun istiyordu ama yoktu! Hiç bir şey geçirmiyordu bu acıyı! Yanan gözlerini açtığında başını geri kaldırıp çekildi. Cebindeki telefonu çıkartıp Aras'ın numarasını buldu. Bir süre beklediğinde karşıdan gelen sese karşılık verdi. "

_ Aras, benim Kerem.

_ Numaran vardı biliyorum. N'oldu? Ters giden bir şey yok değil mi?

_ Ters giden bir şey var. Lanet olsun ki yine iyiye giden bir şey yok!

_ N'oldu? Söyle çabuk.

_ Hastalığın belirtilerinden olduğunu biliyorum; Zeynep'in saçları... Dökülmeye başladı. Bugün bir baktım birazı elimde kaldı. Aras n'olur bir şey söyle. Bir şey de yapalım. Bir yer söyle oraya gidelim ama bir şey de. İyiye gidecek bir şey de.

"Karşı taraftan sessiz bir küfür ile derin sıkıntılı bir ses duydu. İşte bu da iyiye gitmediğini gösteren bir işaretti. "

_ İlaç tedavisinin olumlu yönde olmadığını gösteriyor bu. Ümitliydik! Lanet olsun çok ümitliydik! İyiye işaret değil bu! Hemde hiç. Gelmeniz lazım Kerem. Kontrol etmeliyiz.

_ Zeynep farkında değil. Ben fark ettim ona söylemedim. Şimdi... Ben söyleyemem. Yapamam Aras. Bugün değil. Yarın gelsek olur mu? Erkenden geliriz.

_ Tamam olur. Bekliyorum yarın.

"Telefonu kapatıp elinde tutarken biraz daha sıkarsa kırılacağına emindi. Elinde ne varsa atıp parçalamak istiyordu ama duruyordu. Zeynep için duruyordu. Mutluydu ve bu anı bozmak istemiyordu. Derin bir nefes alıp telefonunu cebine koyarken aynı hırsla sinirle çıktı. Masaya gidene kadar sinirini yenip üzüntüsünü belli etmemek için çabaladı. Masaya oturduğunda Zeynep ona döndü. "

_ Nerde kaldın Kerem, seni bekliyorum.

_ Geldim işte güzelim. Ee nasıl? İyi yazmışız değil mi dışarı çıkarak?