TERSİN DÜZÜ (Tamamlandı)

76.BÖLÜM

Çok güzel olmasını dilediğim bir Cumartesi gününden herkese merhabalar arkadaşlar. Umarım hafta sonunuz çok iyi geçiyordur. Bende bu bölüm ile biraz da olsa size bir şeyler hissettirmek istedim.

Bölüm de geçen bölüm Kerem'in düşündüğü şey var. Bu bölümümüzde ortaya çıkıyor. Yazmayı çok istediğim bir yerdi ve sonunda yazdım. Daha açık net şekillerini ileri ki bölümlerde de göreceğiz. O zaman sizleri çok tutmayayım. Güzel yorumlarınızı bekliyorum. Sizleri çok seviyorum. ♡

》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》 》

"Zeynep yeniden aldığı ilaçlar ile uykuya yenik düşmüş ve uyumuştu. Dinlenmesi için bu süreler onun açısından iyi oluyordu. Bir hafta boyunca hiç kimse ayrılmadı yanından. Aynı ekip hiç eksilmeden başında bekliyor, konuşuyor güldürüyordu onu. Zeynep hepsinin varlığına bir kez daha şükrederken aklına çocuk mevzusunu getirmemeye çalışıyordu. Aklına gelse bile Kerem için dile getirmiyordu. Yine de içinde büyük bir umut vardı. Tedavi neden sonuç vermesin ki diye düşünüyordu ve bu korkusunu atmaya çalışıyordu. Belkide çok iyi bir tedavi süreci sonrasında çocuk sahibi olabilirdi. Hem Kerem'in de dediği gibi önlerinde uzun bir ömür vardı ve hiç ama hiç acelesi yoktu. Her konuda olduğu gibi bu konuda da ona en büyük rahatlığı sevdiği adam sağlamıştı ve içini rahatlatmıştı. Uyandığında da hiç şaşırmadığı gibi aynı kişileri bulmuştu baş ucunda. Elinde hissettiği el varlığını hep hissettiriyor gerçekten yaşadığını sevildiğini hissettiriyordu. Zaten bu adamın sesi ile dönmemiş miydi hayata. Onun varlığı öpüşü sesi çekmişti bir anda o karanlığın içinden, uçurumun başından. "

_ Nasıl hissediyorsun güzelim? Daha iyi misin?

_ Çok iyiyim. Başımın ağrısı da ilaçlar sayesinde yavaş yavaş geçti sayılır.

_ Aras az önce kontrollerini yaptı çok şükür herhangi bir şey yok iyisin. Zaten iyi olduğun için bu akşam çıkacağız hastaneden.

_ Sonunda. Eve gidelim artık. Yeterince kaldım burda. Tabii benim yüzümden de siz.

_ Bir daha duymayayım. Hem zaten akşam gidiyoruz evimize.

" Kerem bunu söylerken karşı taraftan hiç ters bir tepki beklemiyordu. "

_ Bir süre aynı evde kaldınız ama Zeynep ameliyattan yeni çıktı artık bizim yanımızda kalmalı.

" Zeynep hemen başını kesin bir dille konuşan babasına çevirdi. Çok alışmıştı kendi evini bile yadırgıuor istemiyordu. "

_ Ama baba...

_ Lütfen kızım. İtiraz etme. Müsade ettik ama a ameliyat oldun iyi bakılman gerekiyor. Hem bu aynı evde kalma işi pek hoş değil.

_ Başkalarının düşünceleri bizi ilgilendirmiyor. Ben orda mutluyum. Lütfen.

_ İtiraz etme kızım. Size görüşmeyin demiyoruz, sadece sen evinde kalacaksın.

_ Orası Zeynep'in de evi.

_ Oğlum biliyoruz. Senin Zeynep'i ne kadar çok sevdiğini de biliyoruz. Senin sayende bu kadar iyi belkide. Ama sizde bizi anlayın. Sen gel hergün görün birbirinizi e Zeynep de gelir.

_ Peki.

"Hızla başını Kerem'e çevirdi ve baktı. Peki mi demişti? Peki. Tamam yani, olur. İtiraz edip karşı çıkmamıştı. Bir an içinin parçalanma sesini duyduğunu sandı. Hayal kırıklığı ile önüne çevirdi başını. Hani asla bırakmayacağım diyordu. Kimseye bırakmayacağım diyordu. Ne olmuştu şimdi? En son beklediği tepki bu onaydı. Kerem'in elini sıkması ile bakmadı ona. Babasına karşı çıkmaya çalışıp yanında kalmak isterken o peki demişti. Akşama kadar Kerem'in söylediği herseyi normal karşılamıştı ve Kerem'in canını bu sıkmıştı. Çünkü Zeynep normal karşılamamalıydı, sevgilim derdi aşkım derdi canım derdi daha sık gülerdi ama akşama kadar bunları hiç birini yapmamıştı. "