De squad: de meeting

chapter 14

- - hee meiden, ik wil hiermee even zeggen dat ik weg ga, weg van mijn leven hier. Ik weet niet of jullie mij ooit nog zullen zien, maar contact blijft er. Tenminste, als ik het volhou. Ik kan het hier niet meer aan. Ga niet achter me aan alsjeblieft, ik weet wat ik doe. Ik hou ontzettend veel van jullie, maar ik kan het hier niet meer volhouden.
Krista-

'Ze..' zeg ik en ik wordt onderbroken door Roos: 'ja, we moeten NU gaan.' en voordat ik t weet rent Roos naar buiten, baar haar longboard. Ik pak snel mijn rugzak en ga achter haar aan. 'Krista; ik weet dat je dit niet hoort, maar... BLIJF'-

Roos pov

'We moeten Krista vinden' zegt Julia en we boarden op volle snelheid naar Krista's huis toe en ik doe de deur open met de sleutel die ze van Krista heeft gekregen. Wanneer we de woonkamer inlopen verstijven we en rennen we naar de bank: daar ligt Krista haar moeder, ik ben bang levenloos, naast de bank met in de ene hand een lege fles en in de andere hand een brief waar op staat: voor mama. Ik pak de envelop uit haar handen, maak hem open en begin te lezen:

Hoi mam,
Ik weet niet wanneer je dit leest, waarschijnlijk als het te laat is, maar ik wil zeggen dat ik wegga: weg van mijn leven hier. Ik heb besloten om naar een plek te gaan waar ik veilig ben, waar geen ruzue is en waar het doodstil is. Het spijt me dat ik zo was, en we zullen elkaar weer zien, ooit.

Krista.

Ze.. ze.. ze is weg. Tranen stromen over mijn wangen en ik zak in elkaar naast haar moeder. 'Roos, kom is naar boven! Alles ligt hier nog zoals het gister lag.'. 'Nee, ik wil hier weg. Krista vinden. Kom nu hierheen!'. Ik hoor de trap kraken en Julia verschijnt in de deurpost, komt naar me toe gerend en ik laat haar de brief zien. 'We moeten opschieten, anders is Krista dood...' zeg ik en met tranen in mijn ogen loop ik naar de buurvrouw en vraag of zij de ambulance kunnen bellen voor Maria. Wanneer ik daar klaar ben staat Julia met haar armen open en val ik in haar armen: tranen stromen over mijn wangen.
Na een paar minuten boarden we door..

Julia pov

'Waar kan ze zijn?' Vraag ik en ik ontgrendel mijn telefoon. Ik zie twee appjes van Kris, die ene van vanochtend èn een spraakbericht van 1 minuut geleden. 'ROOS; HET SPOOR. SPOORLIJN. HET STATION!' Roep ik en Roos schiet overeind. 'GOGOGO! Geen tijd te verliezen! We hebben haar altijd gesteunt, dus nu ook.'. Het is 10 minuten naar het station, we boarden zo hard als we kunnen: ik voorop en Roos vlak achter mij aan.

Wanneer we bij het station aan komen, wordt het zoeken: Rotterdam heeft een pittig groot station. We spreken af dat wanneer we Krista zien, dat we we elkaar bellen zodat de ander het ook weet. Ik neem de ene helft, Roos de andere kant. Ik ren de trap op naar de eerste sporen en ren alle peronnen af, opzoek naar Krista.

Na tien minuten word ik gebeld door een paniekerige Roos: 'JULIA, SPOOR 7, IK HEB KRISTA GEVONDEN.. BEWUSTELOOS.' '...'

(A/N: pam pam paaammm♡)