De squad: de meeting

Chapter 19

- Link legt het hele verhaal uit en daarna besluit ik te stoppen en loop naat beneden voor wat eten, altijd lekker. Intussen was het al avond en besloot ik vroeg mn bed in te gaan, na wat social media en een dm gesprek met Roos val ik in slaap, dromend over de meeting en.. Roos??-

Marit pov

Het is ondertussen al vrijdag en ik merk dat iedereen wel heel enthousiast is over de meeting, ben ik de enige die er een beetje tegen opziet? Het feit dat het al zo dichtbij is overvalt me, laat staan dat Pjascal komt! Hij is mijn held en dit is de eerste keer dat ik hem ga zien.. 'En toen dat moment dat Jeremy zag dat hij een ezel had, echt wauw♡.' Hoor ik en ik realiseer me waar ik was: op school, lokaal 214, met die chagerijn van een docent en met mijn lieve vriendinnen. 'Marit, heb je gehoord wat we moeten doen of zat je weer te dagdromen?' hoor ik Krista fluisteren. Ik schud mijn hoofd en probeer me te focussen op het boek: we hebben Nederlands en de eerste tien minuten is altijd lezen. Ook al zit ik in een plottwist, ik kan me gewoon niet concentreren.. 'Ik weet niet wat het is, maar ik denk alleen maar aan de meeting; aan dat ik ze zie met jullie. Ik geloof het gewoon niet, alsof het een droom is.. Wat moeten we trouwens doen?' fluister ik en Krista begint zacht te lachen. 'We moeten in groepjes van 2 of 3 man een soort verhaal maken. Het mag, volgens mij, van alles zijn. We hadden het zo ingedeeld dat Julia en Roos samen gaan en Britt, jij en ik. Oke?'. Ik knik en ga weer verder dromen over Pascal.

''Hierna nog één uur en dan is het weekend van de meeting!' zeg ik en ik ga op onze vaste plek zitten, midden in de aula, en ik doe mijn jas aan. Samen met Julia en Krista ga ik naar de Albert Heijn, de andere meiden hebben nu Aardrijkskunde en wij gaan eten/ drinken halen.. We zijn wel zo lief om ook wat voor hun mee te nemen hoor, maak je geen zorgen:). We lopen rustig naar de fietsen met wetende dat we worden nagekeken door de popu's maar we lopen door en geven ze gewoon geen aandacht meer. Bij de hekken lopen we de hoek om en we zien de supermarkt al. Rustig lopen we die kant op wanneer mijn telefoon begint te trillen. 'Guys, wacht even. Ik krijg een sms van een anoniem nummer..'. Ik kijk bij mijn berichten en ik begin te lezen:

He mens, ik zeg je een ding voordat ik naar je toe kom: je moet eens kijken naar de mensen om je heen. Besef dat niemand je mag, echt niemand. Ze hebben alleen maar medelijden met je, maar als het erop aankomt mogen ze je compleet niet. Geloof me: je ziet er niet uit, blijf weg van deze school, deze stad, overal. Kom pas terug als je je hebt aangepast aan ONS. Hier wat tips: val wat af, val nog meer af, val nog meer af, maak eens echte vrienden, draag een normale kleding en niet die stomme shirts van die homo's. En vooral: DOE WAT MET JE LEVEN. 

Luister is naar me oke?!

'Uhm.. guys, ik ga me ziek melden..' zeg ik en ik wil me omdraaien maar Krista houdt me tegen en Julia pakt mijn telefoon. 'God Marit, je gaat hier niet aan toegeven begrepen? Waarschijnlijk is dit zo'n actie van dat stelletje trutten die zichzelf populair en helemaal geweldig vinden. Je gaat niets doen, oke? Niks.'. 'Marit, nee. Ik geef er ook niet aan toe.'. Zegt Krista en ik kijk op. 'Zullen we gewoon gaan?'.

Krista pov

'Ik geef er ook niet aantoe.' Zeg ik en Marit knikt en kijkt op. 'Zullen we gewoon gaan?'. Julia knikt en samen lopen we richting de Albert Heijn. Ik hoop niet dat ze het merken, merken dat ik er wel aantoe geef. Dat ik wél alles doe om af te vallen, dat ik wel dingen doe.. Dat ik wel nog steeds terugvallen heb van de depressie tijd..

(A/N: sorry dat er zolang geen hoofdstuk online is gekomen, de meeste zullen hier de rede wel voor weten, maar voor de gene die dat niet weten: herinneren jullie je chapter 5 nog, dat verhaal van Krista? Nou daarvan is dus oa waar dat ik depressief ben geweest, niet zwaar, maar wel depressief. En die terugvallen van het laatste stuk, die had ik afgelopen week. Ik ben veel geholpen en ondanks dat ik me nog steeds niet oke voel, voel ik me verplicht om even een chapter te maken met wat er nu aan de hand is. Ook ben ik druk met school: de eerste toetsweek komt eraan en zoals de meesten wel weten zit ik in het examenjaar en word dit dus knokken. Alles telt namelijk mee en een onvoldoende kan al genoeg zijn om mijn gemiddelde te laten zakken. Hope you'll understand<3 X)