Belle of Ares

Belle of Ares 17

Kumunot ang noo ni Claudine sa ibinulalas ni MIranda. She knew very well that Alex has Miranda's favor pero hindi niya maatim na dinidepensahan niya ang anak sa labas ng kanilang tito Evander.

"Oh shut it, Miranda. I don't wanna argue with you so step out of this." Mariing sinabi ni Claudine. Nag-init naman ang ulo ni Miranda sa sinabi ng pinsan. Stepping out of the situation means betrayal for Miranda. Pinahahalagahan niya si Alex kaya hindi niya ito iiwan sa ere sa kahit na anong sitwasyon.

"Don't expect me to just shut up especially when we're talking about my sister Claudine!" Singhal ni Miranda at marahas na tumayo mula sa kinauupuan, "If you don't wanna argue with me, then fvcking keep your shit together and shut up!"

Nag-init na rin ang ulo ni Claudine at tumayo ito sa kinauupuan. Natumba pa ang kopita'ng nakapatong sa mesa, "She's not your sister, Miranda. Stop being so delusional!"

Nataranta ang iilan pang nasa mesa at sinubukang awatin si Miranda. Claudine, being angry's not a big deal. Miranda's fury is.

Meanwhile Alex was trying to pull Miranda back to her seat. Habang hinihila niya ang laylayan ng damit nito at hinihimas ang likod  upang pakalamahin ay itinulak siya ni Sandy.

"Stop making the situation worse, Alex!" Singhal nito sa kanya. Napaatras siya ng kaonti sa nakitang inis sa mga mata nito.

"I am not delusional, Claudine! I am just trying to be open-minded here!" Sigaw naman pabalik ni Miranda, namumula na ang mukha sa galit, "You see, kahit saang anggulo ay walang kasalanan si Alex!"

"Oh, just stop this already," Pag-aawat pa ni Caden, "Si tita Teressa ang biktima rito!"

"Mira, stop it!"

"Look at what you've done, Alex!"

"Then biktima rin si Alex, Caden!Bat ba hindi niyo makita iyon?"

Sa mukha pa lang ng mga taong nasa mesa ay alam na ni Alex na hindi niya na maaawat pa ang mga ito.

"And you're calling me delusional just because I want her to be my sister?" Nahihesterya niyang sabi, "That's because the one who's supposed to be protecting her hates her so much to the depths!"

Napalingon ang lahat kay Terrence na walang kibo sa gulo. Patuloy lang ito a pagkain na para bang walang nanggyayaring gulo.

Marahan nitong ibinaba ang kubyertos at matamang tinignan silang lahat. Dumapo rin ang tingin nito sa nakasarang double doors patungong patio, kung nasaan ang kanilang mga magulang. Hindi nagtagal ay ibinalik nito ang tingin niya kay Alex.

Malamig at walang emosyon ang kanyang nakatatandang kapatid, hindi tulad ni Jace na nakatingin sa kanya nang may nag-aalalang tingin.

"I don't need a sister, Miranda." Parang bombang sumabog iyon sa mukha ni Alex. Of course her brother didn't need her. Iyan na ang lagi niyang itinatatak sa kanyang isipan pero masakit pa rin lalo kapag sa bibig mismo ni Terrence iyon nanggaling.

 "But looking at the situation, Terrence, Alex needs her brother!" Hindi na makapagtimping bulalas ni Miranda, "Napakababaw mo!"

Natahimik na lang sila nang pumasok mula sa patio si Teressa, kasunod nito ang kanilang katulong na may dalang tray ng mga ginamit na kopita.

"Let's just go bar hopping, Din," Matamang sabi ni Sandy, "Let's get you calm."

Sumunod ang iba pa nilang pinsan sa dalawa, pero bago pa ito tuluyang nakaalis ay ginawaran pa siya ng masamang tingin.

Ang kuya Terrence niya naman ay hindi na kumibo at umakyat na lamang sa ikalawang palapag, marahil ay sa kwarto nito.

Naisip niya tuloy na sana ay hindi na lang talaga siya dumalo sa salu-salo'ng ito.Hindi ito ang unang beses na nakasabay niya ang pamilya sa hapunan. Ngunit noong unang pagkakataon ay ganito rin ang nangyari, nagkagulo lamang.

Nang makatulog si Jace ay dahan-dahang bumangon si Alex mula sa pagkakahiga.

Kanina, matapos magpaalam ang mga pinsan niya sa kanilng mga magulang ay umalis nga ang mga to at hindi na bumalik. Their other relatives went home too, though Miranda badly wants to stay ay hindi niya magawa. Today's one of those days na hindi busy ang kanyang tito Marion kaya dapat ay sulitin ni Miranda ang oras nilang mag-ama.

Her mama Teressa was already asleep and she didn't know if her father's asleep too. She hoped so. Alam niyang bago ang dinner nila kanina ay nagmula pa ang kanilang ama sa trabaho, marahil ay pagod na ito.

Inayos niya muna ang kumot ng kapatid bago tuluyang umalis.

Ang katok ng katulong ang gumising kay Alex. Diretso ang tingin niya sa side table upang tignan ang alarm clock. Clearly, it's just 7:25AM.

"Bakit po?" Tanong niya rito nang pagbuksan ng pinto. Hawak nito ang telepono na iniaabot sa kanya.

"Si Sir po."

Ayaw niya mang tanggapin ang telepono ay pinilit niya na lang ang sarili na kausapin ito, "Y-Yes, Dad?"

Alam niya na kung bakit ito napatawag. At alam niya ring pagagalitan lang siya nito sa ginawa niya kagabi.

"Tell me, Alexandria, anong oras kang lumabas ng bahay kagabi?" May diin ang boses nito nang kausapin ang natatanging anak na babae, "Was it 11? Or 12?"

Napalunok siya.Sa boses pa lang ng ama ay nahihinuha niyang galit ito. Well, of course. Hindi siya kakausapin nito kung hindi ito galit sa kanya. Besides of being mad or angry, her father doesn't show any other affection towards her kaya imposibleng nag-alala ito sa kanya.

"It was near midnight, Dad." She honestly said. Narinig niya sa kabilang linya ang pagsinghap ng ama bago naputol ang linya.

She guess it was her mom, again, trying to build a connection between the both of them. Ang ina niya na naman ang kumumbinsi sa kanyang ama upang tawagan siya. It might look that her father was really concern of her but she knew he wasn't.

Ngunit dahil sa mahal niya ang ama ay iisipin niya na lang na nag-alala rin ito sa kanya nang umuwi siyang Cavite nang hindi nagpapaalam.

***

"Give the gift of your absence to those who do not appreciate your presence." (c)