Chapter 3

157 3 0
                                    

Elianna Demi Rodriguez

Natatakot na akong lumabas ng bahay, mas gustohin ko pang matulog, manuod ng movies at magkulong sa kwarto pero hindi pwede, merong trabaho ang naghihintay sa akin sa opisina.

Walang gana akong ng drive papuntang opisina. Ito na yung araw na kinatatakot ko eh, yung makita ko siya ulit at maalala ko yung nararamdaman ko noon sa kanya.

Hindi ako ng reply sa mga texts nila Porter at Lauren sa akin, sabi ko din sa secretary ko kapag hinanap ako sabihin niya lang na out of town ako, binuhos ko lahat sa trabaho ang oras ko sa isang araw. Para wag lang ako ma distract.

"Ahh!" Sabay hilamos ko pa sa mukha ko. Why that jerk running in my mind!?

I want to leave again and never come back.

10pm ng lumabas na ako ng building. Tanging guard na lang ang nandito. Pinauwi ko na din yung secretary ko kanina.

Paglabas ko ng opisina hinanap ko naman sa bag ko yung susi ng sasakyan ko. Oh shit! Naiwan ko sa itaas kasama ng phone ko.

Pinakuha ko naman sa guard iyon sa taas, hinintay ko naman siya sa labas. Sumandal naman ako sa sasakyan ko habang hinihintay ang guard.

Napatingin naman ako sa gawi ng tatlong magkakaibigan na natatatwanan at nagbabatokan. I smile, those were the days.

Ng nakita ko na na sa lobby na yung guard, umayos naman ako ng pagkakasandal at lumakad para salabungin ito. Ng pabalik na ako sa sasakyan ko, isang lalaking naka hoodie ang tumambad sa akin sa harap ng sasakyan ko. My jaw drop.

"Ye-yes?" Nauutal kong tanong. I should act normal here. Ayaw kong ipakita sa kanya na meron paring parte sa sarili ko na apektado sa nangyari sa amin.

"I'll drive you home" Umiling naman ako at patuloy lang lumakad, lalagpasan ko na sana siya ng hinawa niya ako sa bewang. Umakyat naman sa pisnge ko yung dugo, parang nakuryente ako sa pagramdaman ng kamay niya na nakapulupot sa bewang ko. Parang first time nangyari ulit to.

Hindi ko din alam ang sarili ko bakit hindi ko kinuha yung kamay niya.

"Let me, Elianna"

Dahan dahan naman akong tumagilid para makaalis sa kanya, pinayagan niya naman iyon. Hinarap ko naman siya at tinaasan ng kilay. Hindi naman ako bitter eh, galit lang ako. Siguro yun nga.

"Why whould I let you, Keanu? Baka saan mo ako dalhin"

"I know where you are staying Elianna"

"Oh? Naging stalker na kita?"

Seryoso lang itong nakatingin sa akin, umiling pa ako and I step at left side pero hinarangan niya lang ako. I roll my eyes at him.

"What Dela Vega?"

"Okay na siguro yung space na binigay ko para masalba mo sarili mo Elianna"

I chuckle. "Really? Space? No! That was setting me free, Keanu" Inis akong naglakad at binangga siya, alam kong malaki ang katawan niya. So what! Mas malaki at mataas ang pride ko.

Pagpasok ko ng sasakyan, hinawakan niya naman ang pinto. Para hindi ko mairsa iyon, ng buntong hininga naman ako at napahawak sa batok ko.

"Can we just act we don't know each other Keanu?" Asar kong tanong sa kanya. Tumawa pa ito at nakikita ko yung pagkainis sa mukha niya.

"Somebody asked me if I knew you. A million memories flashed through my mind but I just smile and said I used to" He explain. Tumaas naman yung kilay ko sa kanya.

"Did I ask?"

"Do more than existing Dela Vega" Sabi ko sa kanya at pinandilatan pa siya, ngumisi naman ito at yun ang hindi ko nagustohan.

"What more than existing? Chasing you, Elianna?" My jaw drop.

"I have learned that people will stay, leave, save and destroy you but by far the most dangerous thing they can ever do is come back" He added.

I hate it when I have so much to say bu I can't put in words. Ughh! The nerve of this guy.

I admit, I really miss how things used to be. But I can also admit, that I've accepted tha fact that things have changed.

Bakit hindi ako makaramdam ng galit sa kanya? Bakit nagiging malambot ako?

"You broke my heart, and I hate me, because I can't hate you" Napa half-open naman yung bibig ko sa sinabi niya, kumindat pa ito sa akin at siya pa mismo ng sara ng pinto ng sasakyan ko.

KEANU DELA VEGA! YOU'RE STILL AN IDIOT! UGHH!

Umiling na lang ako at dali daling pinaandar ang sasakyan, ng nakarating ako ng bahay, padabog naman akong umakyat at lumakad. Kainis nun! Ugh! Ano akala niya? Makukuha niya ulit ako sa ganun ganun niya? Sa mga banat niya? 2 years ang naglipas, at hindi na kami college, hindi na kami teenager.

Heart: 2 years ang lumipas, pero apektado ka pa rin. Mahal mo pa din.

What the? Really heart! Sumangayon ka sa akin! Naalala ko lang yung mga sinasabi niya, and I found out I am smiling! I hate myself for falling again! For smiling again because of him!

Akala ko moved on na ako, akala ko wala na yun. Alam ko naman na dadtaing talaga ang ganitong araw, pero bakit sa ganitong panahon?

**

"Tita"

"Tita Edz"

Nagising naman ako sa yugyog ni Georgia sa akin, binuksan ko naman yung isang mata ko. Humilig ito sa akin at humalik sa pisnge ko. Napangiti naman ako.

"Dad is here! Yehey! Yehey!" Nakataas pa ang dalawang kamay nito, kinuha ko naman siya at pinahiga sa tabi ko.

"Really? Your Daddy is here? So did your Daddy bought chocolates and clothes for Tita?"

Bumukas naman yung pinto at nandoon si Chloe at Kuya, pumasok naman silang dalawa sa kwarto ko. Kinuha naman ni Chloe si Georgia, at nilaro laro iyon. Umayos naman ako at umupo sa kama ko.

"Ganda ng gising mo ah?" Asar ni Kuya sa akin.

"Cute kasi ng anak mo, mana sa tita" Sabay tawa ko, nag make face naman ito sa akin ng ikinatuwa ko pa ng sobra. Tumawa din si Chloe sa pagka weird ng kanyang asawa.

"Pasyalin mo si Gia, Edz"

"Why?"

"Meron kaming pupuntahan ni Chloe, important matters"

"Important matters, pero sa kwarto lang naman?" Tumawa naman si Chloe at Kuya sa sinabi ko. Kahit ako tumawa sa sinabi ko sa kanila.

"Mag-asawa ka na din kaya"

"Hell no, ayaw kong magpatali muna. Nakikita ko kasi ky Chloe na mahirap eh" Sabay tawa ko, nag apir pa kami ni Chloe.

I caught myself smiling while reminiscing his words last night. Damn Dela Vega.

Endless SummerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon