Kahvemdeki Sinek

-3-

Multimedyada Elçin (Nizam'ın kardeşi) var.
İyi okumalar...

Nizam tek kaşını kaldırarak düşündüğünü belli eden mırıltılar çıkardı.
"Evet. Ne var bunda. İkimizde çocuktuk" dedi omuz silkip arkasına yaslanırken. Hatırlamasına sevindiğimden sırıttım.
"Peki ya senle birlikte sünnetten kaçışımızı hatırlıyormusun Nizo?"
"Tam bir rezaletti" dedi kahkahasını dudağını ısırarak durdurmaya çalışırken. El ele caddeyi böldüğümüz sırada ben sünnet düğünü için bana giydirilen elbiseye bastığımdan yere düşmüştüm. Nizam'da karlıdan araba gelince panikten donup kalmıştı. Araba ona doğru geldiğinde ilk defa kısa boylu olmam işe yaramıştı. Arabanın tekerlekleri beni ezmeden geçmişti. Araba yavaşca Nizam'a çarptığında ağlamaya başlamıştı.
"Ezgi! Ezgi ölüyorum." Dedi ağlamaktan nefes nefese kalırken. Ben sürünerek arabanın altından çıktığım sırada arabanın sürücüsü çıktığım taraftan kapıyı açmış olacakki kafama sert birşey yedim. Alnımı yere çarpıp bayıldığımda en son annemlerin geldiğini görmüştüm. Uyandığımda bir hastane odasında Nizam'la aynı yatakta yatıyorduk. Kafasını benim tarafıma çevirip uyandığımı görünce ağlayarak konuştu.
"Onu.. onu, küçük Nizam'ı kestiler Ezgi" dedi ve gösterdi. Tabi çocuğuz. Beş altı yaşlarındayız. Fesat düşünmeyin yani. Yüzüm nasıl bir şekle girdiyse Nizam gülmeye başladı.
"Küçük Nizam'ı mı hatırladın Ezgi?"
"Evet" dedim ve gülmeye başladım bende. Ne zaman mutfağa gittiğini bilmediğim ailem ve Nizam'ın ailesi bizim güldüğümüzü görünce zaferle sırıttılar.
"Hatırladınız galiba?" Diye sordu annem. Nizam beni kolunun altına çekip saçlarımı bozdu.
"Hatırladık Pınar teyze" hatırladığını burdan bile kestirebilirdiniz. En nefret ettiğim şeyi yapmıştı. Gözlerimi kısarak yüzüne baktığımda otuz iki diş sırıttı.
"Hiç değişmemişsin leydi tıfıl -benim lakabım sjsjjs-"
"Leydi tıfılı da mı hatırlıyorsun Deniz" dedim. Küçükkenden beri Deniz ismini sevmiyordu. Belkide soğuk espirilerimden dolayıydı.