Annem ve Hanife teyze Burak, Berkay ve Mert'i görünce esir almıştı. 'Sizi hayırsızlar nerelerdeydiniz?' Veya 'annenler nasıl evladım?' Tarzı sorular havada uçuşuyordu. Koladan bir yudum alıp Nizam'ın tabağındaki sarmalara uzandım. Nizam tabağını evladını koruyan bir kertenkele gibi kendine çekti.
"Onlar benim tıfıl."
Mert'in tabağına uzandım. O da aynı hareketi yaptı.
"Orada var git al" Burak ve Berkay ikilisine döndüm.
"Hiç bize bakma," dedi Berkay.
"Bu bize zor yeter." Diye tamamladı ikizinin sözünü Burak.
"Aman be, iyi." Diye çemkirip ayağa kalktım ve tencereyi kapıp oturdum. Hepsi bana baktı.
"Bu bana anca yeter." Kapıdan giren annem bana baktı.
"Umarım o tencerede sarmalarım yoktur." Nizam sırıtarak atıldı.
"Tamda onlar var Pınar teyze" annem dehşete düşmüş bir yüz ifadesiyle yanıma gelip elimdeki çatala vurdu.
"Onlar iyi mi?" Diyen anneme baktım. Kahkaha atarak.
"Elimi süremeden yetiştin kadın. Korkma." Nizamlarda yemeklerini yedikten sonra oturma odasına geçtik. Tam ben girecekken Nizam korkmuş bir ifadeyle kapıyı kapattı. İçerden 'değiştirin şunu' diye bağırma sesi geliyordu. Ve babamın kahkaha sesi. Kapının kolunu indirip içeri girdim. Babam herzamanki kanalını açmış Nizam'a adanmış ruhlar ekip 1'i izliyordu. Nizam kendini koltuğa attığında usulca fısıldadı. "Herşey bu kadarmış" kahkahalarımı bastırmak için dudaklarımı ısırdım.
"Nizam'a adanmış ruhlar ha?" Bir gülme dalgası daha. Sonunda o mütiş espiriyi yaptım.
"Nizam senin ruhların mı var?"
"Neden diye sormayacağım" babam kahkahasını zorla bastırarak konuştu.
"Tıfıl çok konuşma."
"Ama baba çok komik değil mi?" Yanaklarını ısırdı babam içten.
"Hayır. Değil." Dedi ve kahkaha attı.
"Belli oluyor."
Bu gün bölüm birazdaha kısa olmak zorundaydı. Üzgünüm. Birdahakini uzun yazarım. Seviliyosunuz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kahvemdeki Sinek
HumorÇocukluktan beri tanışan iki gencin aşk hikayesi. Birbirine yıldızların altında söz veren Nizam ve Ezgi yeni kazandıkları düşmanlarıyla nasıl başa çıkacak.
