Kahvemdeki Sinek

-11-

Merhaba. Biliyorum uzun zaman oldu bölüm yazmadığım. Hastaydım. Bir okuyucum öneride bulundu. 3. Kişi agzından daha güzel yazdığımı düşünüyor. Bu bölümü öyle yazacağım. Görüşlerinizi bildirirseniz sevinirim.

Nizam kollarının arasında kaybolan Ezgi'yi bütün gece izlemişti. Ezgi'nin sıcaktan terleyen alnını elinin tersiyle sildi. Ezgi küçük mırıltılar çıkararak Nizam'a doğru döndü. Başını göğsüne yasladı. Nizam'ın hızlı hızlı atan kalbini hissedince yavaşca gözlerini açtı.
"Nizam"
"Günaydın tıfıl." Dedi sevecen bir ses tonuyla Nizam.
"Sen burda ne arıyorsun?"
"Yanına geldim. Uyumuşsun. Bende yanına kıvrıldım." Anladığını belli edecek şekilde başını salladı Ezgi.
"Nereye gittin Nizam?"
"Bu soruyu cevaplamayacağım tıfıl." Nizam kollarını Ezgi'nin belinden çekerek ayağa kalktı. Ezgi küçük gamzesini belirtecek şekilde gülümsedi. Aklından şunları geçirdi: 'olsun, sonuçta benim yanıma geri geldi.' Nizam Ezgiye baktı. Tavana bakıp gülümsüyordu.
"Tavana aşık mı oldun? Ayarlayabilirim." Göz devirerek ayağa kalktı Ezgi.
"Hadi defol git Nizam, üstümü değiştireceğim."
Kapıya doğru ilerleyen Nizam'ın ensesinden tuttu Ezgi.
"Nereden geldiysen, oradan dön." "Hepimiz aynı yerden geldik, oradan geri dönmemi istermisin tıfıl?" Yeşil gözlerini kocaman açtı Ezgi.
"Nizam, ayıp mübarek." Nizam kahkaha atınca Ezgi kapıya bakarak ellerini Nizam'ın dudaklarına bastırdı.
"Nizam annemin terliğini değerline yemek istiyorsun herhalde." Nizam hayır der gibi başını salladı. Kızın ağzını kapatan küçük elinin içine bir öpücük kondurup gülümsedi. Ezgi kaşlarını çattığında, babası kapısına tıkladı.
"Tıfıl, uyan okul var."
"Eyvah, babam." Ezgi hızlıca geri çekilince yere düşüyordu. Nizam tek eliyle belini kavradığında çığlığını zor durdu Ezgi. Babası bir kere daha kapıyı çalınca Ezgi hemen Nizam'ın kollarından çıktı.
"Uyandım baba. Üzerimi değiştiriyorum."
"Tamam kızım, hızlı ol." Ezgi 'tamam baba' derken elini gögsüne koyup derin bir nefes verdi. Nizam ellerini cebine soktu.
"Ben gidiyorum tıfıl. Beş dakika sonra balkona gel. Bende bir şeyini unutmuşsun." Dedi ve gülümsedi. Yavaş ama büyük adımlarla balkona gidip kapıyı açtı. Ezgiye göz kırparken güldü.
"Gay olduğumu söyleyebileceğin biri yok, ha?" Ezgide güldü.
"Tamam hadi defol Nizam." Dedi elini sinek kışkışlar gibi. Nizam diğer balkona geçtiğinde Ezgi arkasından kapıyı kapattı. İlk defa dürtüklenmeden, yorgan üstünden çekilmeden huzurlu bir şekilde uyandı.